Εχουν ζήσει πολλούς γιορτασμούς Πρωτομαγιάς, αλλά ορισμένοι έχουν αποτυπωθεί με έναν ιδιαίτερο τρόπο στη μνήμη. Για τον Β. Γεωργαντά "αξέχαστη θα μείνει η Πρωτομαγιά του '61 ή '62. Ο Μακρής είχε καλέσει στο θέατρο Σαμαρτζή (σήμερα κτίριο του ΟΣΕ) να "γιορτάσουν" τις διοικήσεις των μη διαγραμμένων σωματείων. Δεν επέτρεπε σε κανέναν άλλο να μπει μέσα. Εμείς, απ' τα διαγραμμένα σωματεία πήγαμε εκεί, περικυκλώσαμε το θέατρο, φωνάζοντας συνθήματα και επιχειρήσαμε να μπούμε μέσα. Υπήρχαν όμως ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, μας επιτέθηκαν και φάγαμε τόσο ξύλο, που ακόμη το θυμόμαστε. Αλλά και ο Δ. Μαυροδόγλου που ήταν μέσα, επειδή διέκοπτε συνέχεια τον Μακρή, πήγε η Ασφάλεια και τον έβγαλε με τις κλοτσιές έξω".

Ο Δ. Μαυροδόγλου "γυρνά" ακόμα πιο πίσω, "στην Πρωτομαγιά του '45,που έγινε μετά τα Δεκεμβριανά, στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Παρά το χτύπημα που δέχτηκε το κίνημα, ήταν πάνω από 40.000 άνθρωποι. Οι περισσότεροι ήταν παράνομοι. Υπήρχε τέτοια τρομοκρατία, που οι εργαζόμενοι βγαίναν σιγά - σιγά απ' τα στενά και πλησίαζαν, φορώντας τραγιάσκες και μεταμφιεσμένοι για να μην τους αναγνωρίσουν...".

Την ίδια χρονιά, ο Χρ. Τριάντης ήταν στα Τρίκαλα και όπως θα πει: "Κατεβήκαμε όλοι απ' τον ΕΛΑΣ στα Τρίκαλα, εγώ έγινα αντιπρόεδρος του Εργατικού Κέντρου και αντιπρόσωπος του ΕΡΓΑΣ στο 8ο Συνέδριο. Επρεπε να είμαι ο ομιλητής σε συγκέντρωση 20.000 ανθρώπων, 24 χρονών τότε. Είχα δίπλα μου τον Λευτέρη τον Αποστόλου,αδελφό της Ηλέκτρας. Του είπα δεν μπορώ να μιλήσω σε τόσο κόσμο. Μου είπε, πες για το ιστορικό της ημέρας και φαντάσου ότι ο κόσμος αυτός είναι ένα περιβόλι με λουλούδια...".

Ολοι με ένα στόμα μιλάνε "για τη μεγαλύτερη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση που έγινε ποτέ στη χώρα μας. Ηταν το '46 και συγκεντρώθηκε πάνω από 200 χιλιάδες κόσμος. Το γήπεδο του Παναθηναϊκού, τα στενά, όλη η λεωφόρος Αλεξάνδρας, από Βασιλίσσης Σοφίας ως Πατησίων, πλημμύρισαν. Είχε προηγηθεί το 8ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ,που είχαν εκλεγεί ο Μήτσος Παπαρήγας,ο Κώστας Θέος, μια ταξική διοίκηση".