ΓΕΡΜΑΝΙΑ.-

To ότι οι Γερμανοί εργαζόμενοι όπως και οι άνεργοι, έχουν από καιρό αντιληφθεί την καπιταλιστική πραγματικότητα, υπάρχουν αρκετές αποδείξεις. Για να περιοριστούμε στους πρώτους μήνες αυτής της χρονιάς, υπενθυμίζουμε σαν παράδειγμα τις πολυήμερες αγωνιστικές κινητοποιήσεις των χιλιάδων ανθρακωρύχων του Ρουρ και του Σάαρ,ως την έδρα της κυβέρνησης στη Βόννη και των οικοδόμων στο Βερολίνο.Το αποδείχνουν και οι διακηρύξεις για την προετοιμασία της Πρωτομαγιάς. Ετσι, στο κείμενο της ηγεσίας της κορυφαίας συλλογικής οργάνωσης των εργαζομένων - της DGB - υπογραμμίζεται ότι τα σχέδια διαρκών μειώσεων κεκτημένων παροχών δε σημαίνουν τίποτα άλλο από "λεηλασία του λαού σε κακούς καιρούς".Και η ηγετική συνδικαλιστική οργάνωση ζητάει στο όνομα των εργατών και υπαλλήλων: "Κοινωνικό κράτος - δημιουργία θέσεων εργασίας - πραγμάτωση κοινωνικής δικαιοσύνης".

Η κεντρική Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση της DGB με ομιλητή τον πρόεδρό της Ντίτερ Σούλτε, γίνεται στο Αμβούργο με κεντρικά συνθήματα τα πιο πάνω, για μια άλλη πολιτική. Στο ίδιο πνεύμα είναι γραμμένα και τα συνθήματα μιας από τις μεγαλύτερες συνδικαλιστικές ομοσπονδίες της Γερμανίας - της Ομοσπονδίας Γερμανών Υπαλλήλων (DAG) - που επέλεξε για τόπο συγκέντρωσης την πόλη Χαμ."Η κυβέρνηση, τονίζεται, φόρτωσε μειονεκτήματα σε πολλούς, αλλά δε δημιούργησε ούτε μια θέση εργασίας".

Ωστόσο, η αντίληψη της πραγματικότητας και τα συνθήματα αγώνα την Πρωτομαγιά χρειάζεται να συνοδεύονται από πραγματικές αγωνιστικές κινητοποιήσεις για να αντιμετωπίσουμε το ενιαίο μέτωπο των εργοδοτών. Γιατί, δεν πρόφτασε ο πρόεδρος του συνδικάτου των μεταλλεργατών, Κλάους Τσβίκελ, να προβάλλει το αίτημα για γενική εισαγωγή των 32 ωρών εργασίας τη βδομάδα από το 1999 - και μάλιστα χωρίς καμιά αύξηση αμοιβών - και ομόφωνα όλοι οι μεγάλοι σύνδεσμοι - βιομηχάνων, βιομηχανικών και εμπορικών επιμελητηρίων - απάντησαν ομόφωνα ότι το αίτημα είναι απαράδεκτο. Περνώντας μάλιστα στην αντεπίθεση, πρότειναν τη μείωση κατά 25% - 30% των ημερομισθίων για "λίγο εξειδικευμένες απασχολήσεις" και το ποσό αυτής της μείωσης να το πληρώνει το κράτος!

Στην πρόσφατη έκθεση του Ανόβερου οι σύνδεσμοι πρόβαλαν επιτακτικά τις παλιές και νέες αξιώσεις τους, όπως: "Μείωση των φορολογιών για τις επιχειρήσεις, απόρριψη της μείωσης ωρών εργασίας, μείωση της τιμής του ρεύματος για τις βιομηχανίες, μείωση των εξόδων εργασίας. Ο πρόεδρος του Ομοσπονδιακού Συνδέσμου Εργασίας,Χανς Ολαφ Χένκελ, ζήτησε να μειωθεί το δημόσιο χρέος, να γίνει το κράτος "πιο λιγνό" (σ.σ. δηλαδή νέες περικοπές) και ότι "από τις 100.000 επιχειρήσεις δημοσίου δικαίου θα μπορούσε κανείς να ιδιωτικοποιήσει το 80%". Η γερμανική βιομηχανία, είπε, κερδίζει πολύ λιγότερα από την αγγλική και θα έπρεπε να εξεταστούν οι "αγγλικές συνταγές". Και πραγματικά, στην ημερήσια "Ταγκεσπίγκελ" (14/4) του Βερολίνου διαβάζουμε για τα αποτελέσματα των "αγγλικών συνταγών": "Το χάσμα ανάμεσα στο πιο πλούσιο δέκατο (του πληθυσμού) και στο φτωχότερο δέκατο είναι τόσο βαθύ όσο πριν εκατό χρόνια". Από την πλευρά του ο πρόεδρος των Συνδέσμων των εργοδοτών,Ντίτερ Χουντ, δήλωσε στην ίδια έκθεση για την πρόταση της βδομάδας των 32 ωρών: "Θα εναντιωθούμε με όλη τη δύναμη και όλη την αποφασιστικότητα ενάντια στην παραπέρα γενική συμβασιακή μείωση της εργασίας".

Ενδεικτικό πάντως της κατάστασης είναι ότι οι ισολογισμοί των μεγάλων επιχειρήσεων και των τραπεζών διαψεύδουν τους ισχυρισμούς των κατόχων τους ότι υφίσταται ζημιές. Παράδειγμα τα χαλυβουργεία του Κρουπ στο Εσεν. Ο πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου, Γκέρχαρντ Κρόμε, δήλωσε στην έκθεση του Ανόβερου ότι η επιχείρηση είχε το 1996 καθαρά κέρδη 208 εκατομμύρια μάρκα. (σ.σ. το Κρουπ συγχωνεύτηκε την 1η Απρίλη με το χαλυβουργείο Τίσεν και αποτελούν μαζί το μεγαλύτερο χαλυβουργείο της Ευρώπης). Το ίδιο και με το μεγαλύτερο βιομηχανικό συγκρότημα της Γερμανίας, την "Ντάιμλερ - Μπαντς ΑΕ".Σύμφωνα με τον ισολογισμό της, το 1996 είχε κέρδη 2,8 δισεκατομμύρια μάρκα, ενώ την ίδια χρονιά μείωσε το προσωπικό κατά 21.000 θέσεις λόγω "αναδόμησης". Και ας μην ξεχνάμε ότι στη Γερμανία υπάρχουν 85 δισεκατομμυριούχοι και 110.000 εκατομμυριούχοι.

Ενα δεύτερο χαρακτηριστικό είναι ότι τα περισσότερα συνδικάτα συμφωνούν με τις 32 εργάσιμες ώρες τη βδομάδα, όχι όμως και ο πρόεδρος της DGB Σούλτε.Ετσι για τους εργαζόμενους και άνεργους απομένει, πέρα από τους πανηγυρικούς της Πρωτομαγιάς, να ακούσουν από τις ηγεσίες τους και πώς θα υλοποιήσουν τα όσα υπόσχονται.

Θανάσης ΒΟΡΕΙΟΣ