Στην Ελλάδα υπάρχουν δυο τάσεις, διαπίστωσε ο Κ. Σημίτης, ευρισκόμενος στη Γερμανία. Η μία τάση, εκείνη, δηλαδή, που η κυβέρνηση προάγει - κατά τον πρωθυπουργό - πιστεύει ότι "δεν είναι αναγκαίο να αναθεωρήσει κανείς ολόκληρο το υφιστάμενο εργασιακό καθεστώς, αλλά ότι θα πρέπει να εξετασθεί (σ. σ.: το εργασιακό καθεστώς) με την έννοια της κατοχύρωσης, υπό τις νέες συνθήκες, των εργασιακών σχέσεων...".

Νάτα μας! Οπως γίνεται αντιληπτό, στην Ελλάδα του "εκσυγχρονισμού", το "εδώ που μας χρωστάγανε, μας πήραν και το βόδι" γίνεται θεωρία! Τουτέστιν, όταν, στα πλαίσια του "κοινωνικού διαλόγου", οι κυβερνώντες "αγκαζέ" με τους βιομήχανους θα ανακοινώνουν φιρμάνια μετατροπής της μερικής απασχόλησης σε καθεστώς. Οταν θα νομοθετούν για "να αναλαμβάνει ο ίδιος ο εργαζόμενος" τα βάρη, όσον αφορά τη στέγαση, τη μόρφωση, την υγειονομική του περίθαλψη, όπως είπε πρόσφατα ο πρωθυπουργός στους συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ. Οταν θα καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις και τον κατώτατο μισθό. Οταν θα καταργούν την ασφάλιση των νέων εργαζόμενων και τα όρια στις απολύσεις. Οταν θα αυξάνουν τα όρια συνταξιοδότησης και τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζόμενων. Οταν θα μειώνουν τις συντάξεις. Οταν με τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης μετατρέπουν ολόκληρες περιφέρειες της χώρας σε "σκλαβοπάζαρα απασχολήσιμων - ξεζουμίσιμων" εργατών, ξέρετε γιατί τα κάνουν όλα αυτά;

Να αναφωνήσεις "λίγο ντροπή, βρε παιδιά", είναι μάταιο. Διότι ούτε ντροπή υπάρχει, ούτε τέλος στον αντιλαϊκό τους κατήφορο. Δεν ισχύει ούτε εκείνο που λέει ότι "ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις". Η δήθεν "καλοσύνη" των κυβερνητικών προθέσεων είναι τόσο κάλπικη όσο "αριστερή" είναι η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός της. Τους απασχολεί μόνο το πώς θα φέρουν σε πέρας την αντεργατική λαίλαπα. Γι' αυτό προσαρμόζουν την απόλυτα αντιλαϊκή πρακτική τους στο απόλυτο προπαγανδιστικό ψεύδος.