Σοβαρότατα ερωτήματα, διατύπωσε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Βασίλης Εφραιμίδης,μιλώντας στην υποεπιτροπή Ασφάλειας και Αμυντικής Πολιτικής που λειτουργεί στα πλαίσια της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, για το θέμα της γαλλογερμανικής αντίληψης περί ασφάλειας. Αναφερόμενος ειδικά στο κείμενο που παρουσίασαν οι εκπρόσωποι των δυο χωρών, και υπογράφτηκε στις 9 Δεκέμβρη του 1996, ο Β. Εφραιμίδης επισήμανε τα εξής:

"O Γάλλος και ο Γερμανός εκπρόσωπος υπογράμμισαν σαν ιστορικό το κείμενο της δήλωσης της Νυρεμβέργης και αναφερόμενοι στο περιεχόμενό της απαρίθμησαν σαν θέματα την ασφάλεια, άμυνα, προγράμματα εξοπλισμού, διάταξης στρατιωτικών δυνάμεων, θέματα πυρηνικών όπλων και γεωγραφικής διάστασης στη Νότια Ευρώπη και στη Μεσόγειο.

Από μια άποψη, η δήλωση αυτή είναι ιστορική, αφού ύστερα από δύο παγκόσμιους πολέμους που άρχισαν με αντιπάλους πρωταγωνιστές τη Γερμανία και τη Γαλλία εμφανίζουν αυτές τις δύο χώρες να συνυπογράφουν. Από τι δική μου και όχι μόνο άποψη, μπορεί και να αμφισβητείται η "ιστορικότητα" αυτού του κειμένου. Πρώτον φέρεται σαν δήλωση Νυρεμβέργης, το τοπωνύμιο προκαλεί τουλάχιστον αλλεργία στις γενιές που έζησαν και υπέστησαν τις συνέπειες του χιτλερικού ναζισμού που αυτή την πόλη είχε σαν ορμητήριο και έπαλξη προπαγάνδας. Δεύτερον, ένα πολιτικό κείμενο ανάμεσα σε δύο μεγάλες χώρες της ΕΕ για να μπορεί να χαρακτηρίζεται ιστορικό πρέπει να πηγάζει από την υπεύθυνη έκφραση της θέλησης των λαών τους και όχι μόνο μιας περιστασιακής ηγεσίας τους. Αλλά και ευρύτερα της θέλησης και των συμφερόντων των λαών της Ευρώπης και ευρύτερα όταν και όσο το περιεχόμενο του κειμένου συντάσσεται με υπεύθυνη έκφραση σε διάλογο και των δικών τους απόψεων και φυσικά των συμφερόντων τους. Αυτές οι προϋποθέσεις δεν υπάρχουν στη γαλλογερμανική πρωτοβουλία και στην δήλωση που ανέπτυξαν οι δύο αντιπρόσωποί τους. Τρίτον, υπάρχει το αμείλικτο ερώτημα και θέλει απάντηση, γιατί αυτή η γαλλογερμανική πρωτοβουλία για άμυνα και ασφάλεια; Από τι και από ποιους απειλούνται αυτές οι δύο χώρες; Δεν τους αρκεί ο ΟΗΕ - έστω και όπως χειραγωγείται - ούτε η ΟΑΣΕ, η ΚΕΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΔΕΕ; Μήπως απειλούνται όπως για παράδειγμα η Ελλάδα, με πόλεμο αν εφαρμόσει τη συμφωνία για το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, τις παραβιάσεις του εναέριου και θαλάσσιου χώρου της, της εδαφικής της ακεραιότητας - με την ανατροπή διεθνών συμφωνιών και συνθηκών - από την επεκτατική πολιτική της τουρκικής ηγεσίας; Τέταρτον, τι νόημα έχει η κοινή γαλλογερμανική δήλωση της Νυρεμβέργης όταν π. χ. αυτές οι δύο χώρες δεν είχαν κοινή στάση στην κρίση του Κόλπου, στην Ερζεγοβίνη - Γιουγκοσλαβία και σήμερα στην αλβανική περίπτωση όπου η μεν Γαλλία μετέχει στην πολυεθνική εισβολή η δε Γερμανία απέχει; Πέμπτον, μήπως η όλη κατασκευή της γαλλογερμανικής πρωτοβουλίας και δήλωσης κάτω από τα οποιαδήποτε προσχήματα στοχεύει στην ηγεμονίστικη πρόθεση της δημιουργίας στρατιωτικού - πολιτικού μπλοκ ανάμεσά τους και με άλλους υποτακτικούς για επιδιώξεις κυριαρχίας πολιτικής, στρατιωτικής, οικονομικής, πολιτιστικής στο συνολικό χώρο της ευρωπαϊκής ηπείρου και ευρύτερα; Και ακόμα τι σημαίνουν τα σημεία της δήλωσης σχετικά με προγράμματα εξοπλισμού, διάταξης στρατιωτικών δυνάμεων, ενδιαφέροντα για τη Νότια Ευρώπη και τη Μεσόγειο; Τι σημαίνουν ακόμα περισσότερο τα αναφερόμενα στη δήλωση για τα πυρηνικά όπλα; Μήπως επιβεβαίωση - δικαιολόγηση της διατήρησης του πυρηνικού όπλου από τη Γαλλία και έμμεσα από τη Μ. Βρετανία και ενδεχόμενο τη δυνατότητα το πυρηνικό όπλο να περάσει στα χέρια και της Γερμανίας; Και τότε τι αξία έχουν οι συμφωνίες για τη μη Διάδοση των Πυρηνικών Οπλων και η διατήρησή τους στο απαράδεκτο κατά την άποψή μας "πέντε υπάρχουσες πυρηνικές δυνάμεις";

Καταλαβαίνω ότι ο Γάλλος και ο Γερμανός εκπρόσωπος που εισηγήθηκαν το όλο θέμα στην Επιτροπή με την υπηρεσιακή τους ιδιότητα, θα δυσκολευτούν, θα αποφύγουν να απαντήσουν υπεύθυνα, πολιτικά. Γι' αυτό πιστεύω ότι θέματα τέτοιας σημασίας είναι ανάγκη να συζητηθούν σε ανάλογο πολιτικό επίπεδο και αντίληψη ανάλογης ιστορικής ευθύνης".