Τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων θεωρούσε, σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Λ. Παπαδήμος, ως μία από τις κύριες αιτίες της διόγκωσης των δημοσίων ελλειμμάτων. Κι αν σταθεί κανένας σε μια πρώτη ανάγνωση των αριθμών, πιθανά να συμφωνήσει μαζί του. Σ' ένα περίπου τρισεκατομμύριο δραχμές ανήλθαν το 1996 τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων. Κι έρχονται κι αυτά να προστεθούν στα άλλα 4,5 και πλέον, με τα οποία επιχορηγήθηκαν από το κράτος τα τελευταία 8 χρόνια.

Η αλήθεια, όμως, είναι πολύ διαφορετική και βρίσκεται πίσω και από τους αριθμούς αυτούς. Για παράδειγμα, μόνο στο ΙΚΑ τα χρέη των ιδιωτικών και δημοσίων επιχειρήσεων ξεπερνάνε σήμερα τα 650 δισεκατομμύρια, χωρίς σ' αυτά να λογαριάζονται τα διαφυγόντα έσοδα του οργανισμού από τους ανασφάλιστους εργαζόμενους. Και η μη εκπλήρωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών υποχρεώσεων (ιδιωτικού και δημόσιου τομέα) είναι μία μόνο από τις αιτίες των μεγάλων ελλειμμάτων των ασφαλιστικών ταμείων. Μια άλλη είναι η ασκούμενη πολιτική από τις διορισμένες διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων. Μια πολιτική, που φορτώνει τεράστια οικονομικά βάρη στους οργανισμούς, όχι μόνο μέσω της κακοδιαχείρισης, αλλά και με πολλούς άλλους τρόπους. Και υπάρχουν κι άλλες, αρκετές αιτίες, που όλες έχουν τις ρίζες τους στις φιλομονοπωλιακές πολιτικές των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων.

Ας μην προσπαθούν, επομένως, να συσκοτίσουν τα πράγματα οι διάφοροι τεχνοκράτες και όλοι όσοι επιχειρούν να φτιάξουν πρόσφορο έδαφος, για τα επερχόμενα αντιασφαλιστικά μέτρα της κυβέρνησης.