Δύο μόνο ταινίες βγαίνουν σήμερα στις αίθουσες: Μια αμερικάνικη, βασισμένη στους χαρακτήρες κάποιου κόμικς με τίτλο "Barb Wire" σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Χόγκαν,για την οποία, όμως, δεν έγινε δημοσιογραφική προβολή και μια ελληνική, η "Μαρία - Ηλέκτρα".Κατά τ' άλλα, πριν από αρκετά χρόνια οι διανομείς τέτοια εποχή κατά κάποιο τρόπο θα έδιναν στο κοινό ένα "ραντεβού τον Σεπτέμβρη". Ομως, φέτος, όπως έχει πια καθιερωθεί, θα συνεχίσουν να τροφοδοτούν το πρόγραμμα των κινηματογράφων με ταινίες Α προβολής και τους καλοκαιρινούς μήνες.

Θα μπορούσε να είναι μια "ταινία - ποταμός", έχοντας κάτι από το ύφος του κλασικού μυθιστορήματος αυτή η ταινία, σε σενάριο και σκηνοθεσία της Στέλλας Μπελέση.Με αυτή την έννοια πρόκειται για φιλόδοξο εγχείρημα, που για να επιτύχει θα απαιτούσε πιο μελετημένη οργάνωση του σεναριακού υλικού, πιο στέρεη αντιμετώπιση και ανάπτυξη των χαρακτήρων, με σκοπό την αποφυγή μιας παρατακτικής παράθεσης γεγονότων, εικονογραφικού χαρακτήρα, στην οποία τελικά περιορίζεται το έργο. Παρ' όλα αυτά, το σκληρό (αλλά και ικανό να μεταμορφώνεται) πρόσωπό της ηθοποιού Αλεξάνδρας Μπατσαλιά ταιριάζει πραγματικά στο ρόλο της φοιτήτριας Μαρίας που υποδύεται, η οποία περιοδεύει με το τρένο στην επαρχία, όπου εργάζεται σαν πόρνη με το όνομα Ηλέκτρα, ικανοποιώντας μια εντυπωσιακά μεγάλη ποικιλία φαντασιώσεων των αρσενικών πελατών της. Είναι, όμως, τόσο μεγάλη αυτή η ποικιλία και τόσο πολλοί οι πελάτες, σε συναντήσεις που συχνά δεν προωθούν τη δράση στο ελάχιστο, ώστε να αναρωτιέται κανείς αν η σκηνοθέτης όφειλε βάσει κάποιου συμβολαίου, να έχει η ταινία της μια ορισμένη εκτεταμένη διάρκεια. Εν πάση περιπτώσει, ο σχεδόν μισάνθρωπος χαρακτήρας της Μαρίας - Ηλέκτρας οφείλεται και σε μια επιθυμία για εκδίκηση, που στρέφεται εναντίον της μητέρας και του πατριού της, για το θάνατο του πατέρα της πριν από πολλά χρόνια. Ενα σχέδιο που πραγματοποιείται, με αποτέλεσμα το θάνατο των δύο προσώπων, ενώ λίγο μετά η Μαρία θα βρεθεί σε μοναστήρι έγκυος από τον έρωτά της με έναν πλανόδιο ακροβάτη - μοτοσικλετιστή. Κι όλα αυτά πριν από μια τεράστια οικολογική καταστροφή, που μολύνει τα νερά του πλανήτη, ως κατακλείδα του φιλμ. Είναι πραγματικά απαιτητική υπόθεση η καταγραφή της πορείας ενός καταραμένου ανθρώπου έως τον προσωπικό του εξαγνισμό, όμως το θέμα είναι ότι τέτοιοι γενικευμένοι συμβολισμοί δε στέκουν με τον τρόπο που είναι δομημένη η δράση, ενώ και μια σειρά από σκηνές λειτουργούν σαν κλισέ - πχ η σκηνή του ζεϊμπέκικου ή η σκηνή με τους Τσιγγάνους (που είναι φανερό ότι προσπαθούν ανεπιτυχώς να "παίξουν" τους Τσιγγάνους, όπως παλιά οι λευκοί ηθοποιοί βάφονταν μαύροι, για να ερμηνεύσουν τους σχετικούς ρόλους). Πάντως, η ταινία θα ήταν ουσιαστικά κερδισμένη και με μόνη την αφαίρεση της μουσικής της επένδυσης, που, υπακούοντας στην "ευκολία" των ηλεκτρονικών μέσων, καλύπτει το φιλμ σχεδόν σε ολόκληρη τη διάρκειά του, λες και η εικόνα χρειάζεται συνεχώς κάποιο ηχητικό δεκανίκι για να σταθεί...

(INTEAΛ, ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ, ΦΑΛΗΡΟ 2, ΣΙΝΕΑΚ)

Οι πρόσφατες ανακαινίσεις πολλών αιθουσών, αλλά και η εξαρχής κατασκευή νέων σύγχρονων αιθουσών, δημιούργησαν προϋποθέσεις κατάλληλες για τη λειτουργία τους ακόμη και εν μέσω συνθηκών καύσωνα και, ταυτόχρονα, την ανάγκη μιας γρήγορης απόσβεσης των κεφαλαίων που έχουν επενδυθεί. Ετσι πολλές κλειστές αίθουσες θα συνεχίσουν να λειτουργούν και το καλοκαίρι, βγάζοντας αρκετές δεκάδες, σχεδόν εκατό νέες ταινίες σε πρώτη προβολή. Πλάι σε αυτές τις κλιματιζόμενες αίθουσες θα λειτουργήσουν, φυσικά, και οι αναντικατάστατοι θερινοί κινηματογράφοι, που κι αν ακόμη πάρουν κάποιες από τις καινούριες ταινίες, θα καλύψουν το πρόγραμμά τους με τα φιλμ της τελευταίας χειμερινής περιόδου. Πάει, άλλωστε, πολύς καιρός από τότε που τα θερινά λειτουργούσαν κατά κάποιο τρόπο σαν κινηματογραφικές λέσχες, προβάλλοντας παλιές ταινίες από την παγκόσμια κινηματογραφική παραγωγή, ακόμη και με κόπιες φθαρμένες και χιλιοπαιγμένες. Είναι πια λιγοστοί εκείνοι οι κινηματογράφοι που τολμούν να συνεχίζουν αυτή την παράδοση σε συνθήκες που κάνουν όλο και πιο δύσκολη μια τέτοια λειτουργία.

Πάντως, αυτό το κενό έρχονται να καλύψουν εν μέρει ορισμένες επανεκδόσεις παλιών ταινιών με καινούριες κόπιες. Ετσι, μαζί με τη "Λολίτα" του Στάνλεϊ Κιούμπρικ και το "Σαλό, 120 μέρες στα Σόδομα" του Παζολίνι αλλά και την τριλογία του "Πολέμου των άστρων" του Λούκας,τα οποία ήδη βγήκαν πρόσφατα στους κινηματογράφους, προβλέπεται μέσα στο καλοκαίρι να κυκλοφορήσουν ανανεωμένες εκδόσεις ταινιών όπως "Ο αταίριαστος" του Φράνσις Φορντ Κόπολα,"Το μωρό της Ρόζμαρι" - ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα στο είδος των θρίλερ σκηνοθετημένο από τον Ρομάν Πολάνσκι - και η προκλητική στην εποχή της "Ωραία της ημέρας" του Λουίς Μπουνιουέλ.Κι ακόμη τρεις κλασικές πια ταινίες του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου: "Ο δράκος" του Νίκου Κούνδουρου,η Αναπαράσταση του Θόδωρου Αγγελόπουλου και η "Ευδοκία" του Αλέξη Δαμιανού".Τρία φιλμ που μπορεί κανείς να τα βλέπει ξανά και ξανά χωρίς το αίσθημα της επανάληψης, αφού το καθένα αποκαλύπτει και μια δυνατή αισθητική πρόταση εκφράζοντας, το καθένα ξεχωριστά, δυναμικές, προβληματισμούς, ανησυχία μιας ολόκληρης εποχής.

Ξεφυλλίζοντας τους καταλόγους των εταιριών διανομής με τις ταινίες του φετινού καλοκαιριού, μπορεί κανείς να εντοπίσει ορισμένα φιλμ, που, είτε λόγω των ηθοποιών που συμμετέχουν στη διανομή είτε χάρη στο όνομα του σκηνοθέτη είτε χάρη σε διάφορες φεστιβαλικές περγαμηνές, μπορούν να ενδιαφέρουν τους φίλους του κινηματογράφου. Ενα από αυτά φέρει την υπογραφή του Ρίτσαρντ Ατένμπορο,ενός σκηνοθέτη μεγάλων μυθιστορηματικών παραγωγών, που με τον τίτλο "Στον έρωτα και τον πόλεμο" μεταφέρει το κλασικό έργο του Ερνεστ Χέμινγουεϊ "Αποχαιρετισμός στα όπλα". Από την κλασική λογοτεχνία, συγκεκριμένα από το πασίγνωστο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ντάνιελ Ντεφόε, προέρχεται και ο "Ροβινσών Κρούσος" σε σκηνοθεσία Τζορτζ Μίλερ,ενώ η "Αδυναμία" του Τομ Χόλαντ είναι ταινία μυστηρίου βασισμένη σε ένα βιβλίο του Στίβεν Κινγκ. Θα δούμε επίσης αυτό το καλοκαίρι και μια μεταφορά της σαιξπηρικής κωμωδίας "Η δωδεκάτη νύχτα" σκηνοθετημένη από τον Τρέβορ Ναν με τον Νάιγκελ Χόθορν,αλλά και τον Μπρούνο Γκαντς να πρωταγωνιστεί στο "Saint - Ex, ο πιλότος του πολέμου" που σκηνοθέτησε ο Αναντ Τάκερ με θέμα τη ζωή του συγγραφέα Αντουάν Σεντ Εξιπερί.

Από το γαλλικό και, γενικά, τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο μπορούμε να περιμένουμε το "Καφέ με λίγο γάλα" από τον Ματιέ Κασοβίτς ("Το μίσος",τις "Ιστορίες καλοκαιριού" του Ερικ Ρομέρ,την "Μπάμπολα" από το δημιουργό του "Χαμόν Χαμόν" Μπίγκας Λούνα και το θρίλερ "Ιρμα Βεπ" από τον Ολιβιέ Ασάγιας.Ακόμη μια ισπανική σάτιρα του Μανουέλ Γκομέζ Περέιρα "Ο έρωτας βλάπτει σοβαρά την υγεία",τις κωμωδίες του Ζεράρ Λοζιέ με τον Ζεράρ Ντεπαρτιέ "Ο πιο καλός καθηγητής" και του Πιερ Σαλβαντόρι "Οι κολλημένοι" (με τον Γκιγιόμ Ντεπαρτιέ αυτό). Το "Χίλιες και μια συνταγές ενός ερωτευμένου μάγειρα" σε σκηνοθεσία Νανα Τζορτζάτσε ήταν υποψήφιο για Οσκαρ ξένης ταινίας. Το "Taxi" του Κάρλος Σάουρα είναι φωτογραφημένο από τον Βιτόριο Στοράρο,διευθυντή φωτογραφίας ταινιών όπως "Αποκάλυψη τώρα" και "Ο τελευταίος αυτοκράτορας". Επίκαιρο, αλλά και διαχρονικό είναι το θέμα της ταινίας του Φερίτ Μουχεντίρ "Το καλοκαίρι της Γκουλέτ" με την Κλαούντια Καρντινάλε,όπου μια διαμάχη ξεσπά σε ένα χωριό στο οποίο συγκατοικούν διαφορετικές θρησκευτικές μειονότητες, ενώ η ταινία του Σεντρίκ Κλαπίς "Οταν λείπει ο γάτος" απέσπασε το βραβείο κριτικών της FIRESCI στο Βερολίνο, το 1996.

Ο Αρμιν Μίλερ Σταλ,αυστηρό πατρικό πρότυπο στον "Σολίστα" του Σκοτ Χικς πρωταγωνιστεί στο "Ταξανδρια, μια πόλη χωρίς μέλλον",ταινία φαντασίας του Ραούλ Σερβέ,αλλά και μαζί με τον Τζον Μάλκοβιτς στην ταινία του Φόλκερ Σλέντορφ ("Το ταμπούρλο") "Ο δράκος".Αλλά και ο Ζεράρ Ντεπαρτιέ,εκτός από την ταινία του "Λοζιέ", πρωταγωνιστεί και στο "Χάρισε μου τ' άστρα" του... συμπατριώτη μας Νικ Κασαβέτη.Να σημειώσουμε, επίσης, και δυο αυστραλιανές παραγωγές: τα πολυβραβευμένα "Angel baby" του Μάικλ Ράιμερ και "Με τα μάτια του έρωτα" σε σκηνοθεσία Τζόσελιν Μουρχάουζ.Υπάρχει και μια σειρά από ταινίες που συμμετείχαν στο Φεστιβάλ Καννών του '95 και του 96: Το "Αννα Οζ",ταινία μυστηρίου του Ερίκ Ροσάν,"Ενα Σάββατο πάνω στη γη" σε σκηνοθεσία Νταϊάν Μπερτράν,ακόμη μια ταινία μυστηρίου με τίτλο "Βάναυση αγάπη" του Μάριο Μαρτόνε και μια ερωτική κωμωδία σε σκηνοθεσία Σρινιβάς Κρίσνα με τίτλο "Lulu, νύφη δι' αλληλογραφίας".Στις Κάννες '96 συμμετείχε επίσης και ο Στίβεν Φρίαρς με το φιλμ "Η καντίνα",τη μουσική του οποίου υπογράφει ο Ερικ Κλάπτον.Ακόμη μια "κατηγορία" ταινιών αποτελούν εκείνα τα φιλμ με τα οποία κάποιοι ηθοποιοί κάνουν το ντεμπούτο τους ως σκηνοθέτες, όπως το "That thing you do" του Τομ Χανκς και "Η μεγάλη βραδιά" των Στάνλεϊ Τούτσι και Κάμπελ Σκοτ με την Ιζαμπέλα Ροσελίνι και τον Ιαν Χολμ.

Αυτές είναι ορισμένες από τις ταινίες που περιμένουν τους θεατές τους αυτό το καλοκαίρι. Και μαζί τους οι συνήθεις περιπέτειες, τα αστυνομικά και οι κωμωδίες, πολλές κωμωδίες, μαύρες, ξεκαρδιστικές, πικρές ή ρομαντικές, κατάλληλες για μια ανέμελη ψυχαγωγία στη δροσιά κλιματισμού ή, ακόμη καλύτερα, κάτω από τα αστέρια, στη βραδινή δροσιά των θερινών σινεμά.

Αγης ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗΣ