Στα πλαίσια της καμπάνιας για το βιβλίο που οργάνωσε το Μάη το ΥΠΠΟ και το "Εθνικό Κέντρο Βιβλίου", παραθέτουμε σήμερα τη "Δουλίτσα" της Σοφίας Μαυροειδή - Παπαδάκη,από την πολύτιμη,και πολύτομη ποιητική ανθολογία των Μ. Αυγέρη, Θρ. Σταύρου, Β. Ρώτα, Μ. Μ. Παπαϊωάννου "Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ΑΝΘΟΛΟΓΗΜΕΝΗ",εκδόσεις "Παρθενών".

"Ενα αδύναμο κορμάκι, / με στεφάνι τις πλεξούδες/ στο μικρό της κεφαλάκι, / πώς θυμούμαι τη Λενιώ. / Σ' ένα σπίτι ήταν δουλίτσα, / που δασκάλα ήμουν εγώ. /

Και στην ίδιαν ηλικία, / καπριτσιόζα, χαϊδεμένη, / μια μικρή κυρά από τότες, / η μαθήτρα μου η Λουκία, / εβασάνιζε κι εμένα/ και τη δόλια την Ελένη/.

Πώς θυμάμαι τη λαχτάρα, / στα δυο μάτια τα μεγάλα, / - ένα ρώτημα καθένα - / της μικρής δουλίτσας όταν, / με το δίσκο της ερχόταν/ να τρατάρει τη δασκάλα/.

Εκανε πως συγυρνούσε/ μες στην κάμαρα κι αυτή/ κι όλο εκοίταε το βιβλίο, / πάντα δίπλα στο γραφείο, / κι όλο ετέντωνε τ' αυτί/.

Και για χάρη της μιλούσα/ όλο πάθος και φωτιά. / Κι άρχιζα κι ανιστορούσα/ για νεράιδες, για στοιχειά, / για κρυστάλλινα παλάτια. / Κι η μικρούλα μαγεμένη / με ρουφούσε με τα μάτια/.

Ωσπου μια φωνή απ' τα πλάγια/ λες από το παραμύθι/ μια γοργόνα θυμωμένη, / μας εσκόρπιζε τα μάγια. / Κι η δουλίτσα στην κουζίνα/ ξαναπήγαινε θλιμμένη/.

Με τα μάτια τα μεγάλα, / - ένα ρώτημα καθένα - / τι να γίνεται η Λενιώ; / Τι να γίνεται η φτωχούλα! / Σ' άλλο σπίτι θα 'ναι δούλα, / όπως μια φτωχή δασκάλα, σ' άλλο σπίτι είμαι κι εγώ".