Μια περιπλάνηση στη "γοητεία της αφώτιστης πλευράς της κοινωνίας", σ' αυτό που οι νέοι των μεγάλων πόλεων του δυτικού κόσμου καλούν ατομική εμπειρία, αναζήτηση της κρυμμένης από τις συμβάσεις της καθημερινότητας αληθινής ταυτότητάς τους, είναι η ταινία "Μην ξεχνάς πως θα πεθάνεις",που υπογράφει ο 28χρονος Γάλλος σκηνοθέτης Ξαβιέ Μποβουά.Το σενάριο της ταινίας "τρέχει στις ράγες" του καθημερινού βίου των νεολαιίστικων ξεσπασμάτων απέναντι στην υποκρισία των εξουσιαστικών δομών της κοινωνίας. Οταν λέμε ξεσπάσματα, εννοούμε την αυθόρμητη, αλλά όχι αναίτια άρνηση των νέων να υποτάξουν τις ενδόμυχες παρορμήσεις τους, τις πραγματικές τους επιθυμίες και όνειρα, την αγνή και άδολη ανάγκη της δημιουργίας στους ρυθμούς της αλλοτρίωσης.

Ο Ξαβιέ Μποβουά είναι δημιουργός αυτής της γενιάς. Ηδη, με την πρώτη του ταινία "Νορντ",προκάλεσε το κοινό και τους κριτικούς με την πρωτοποριακή γραφή του, την αυθεντικότητα των πλάνων του, τη "φρέσκια" ματιά του για τις σύγχρονες κοινωνίες. Ο ήρωάς του, γόνος μικροαστικής οικογένειας που ετοιμάζεται να πάρει πτυχίο στην Ιστορία της Τέχνης, μηχανεύεται ιδέες που θα του χρησιμεύσουν ως άλλοθι στο φόβο του να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Ο στόχος του επιτυγχάνεται, αλλά το ψέμα του (ότι είναι ναρκομανής και ομοφυλόφιλος) αποδείχνεται ότι είναι αλήθεια, όταν ανακαλύπτει ότι είναι φορέας του AIDS. Η άρνησή του να αποδεχτεί την προσωπική του τραγωδία, αποτελεί στην ουσία και το διαβατήριο μιας μοναχικής περιπλάνησης στον, αδιάβατο για αυτόν, κόσμο της παρακμής (ναρκωτικά, πορνεία, εύκολο και βρώμικο χρήμα). Αυτός ο κόσμος απεικονίζεται από τον Ξαβιέ Μποβουά όπως είναι: Γοητευτικά αιρετικός, παράνομος, άρα και πιο συμπαθής, εγωιστικά αδιάφορος για την κοινωνία και τα προβλήματα της και γι' αυτό πιο ασφαλής. Αυτό, εξάλλου, είναι το μοντέλο που πλασάρουν σήμερα στους νέους ως πρότυπο ζωής για να τους αφυδατώσουν από την αλήθεια, να τους απομακρύνουν από τη διεκδίκηση, να τους μετατρέψουν σε παράσιτα της κοινωνίας. Η αισθητική του Μποβουά μετεωρίζεται ανάμεσα στην κατασκευή και στο ντοκουμέντο. Σκηνές που σοκάρουν όχι για να μας εθίσουν, αλλά ακριβώς για να μας απωθήσουν. Αισθητική που προαναγγέλλει και το επόμενο βήμα του ήρωα. Οι πλάνες υποσχέσεις για τον παράδεισο μέσω της χρήσης ναρκωτικών ή των σεξουαλικών οργίων αποδείχνονται ότι στην ουσία τους είναι το άλλο, το επιμελημένα γοητευτικό, κρυφό πρόσωπο της κοινωνικής σαπίλας. Ο Μποβουά αποτελεί μια δυνατή υπόσχεση για το μέλλον του ευρωπαϊκού κινηματογράφου.

• Τέσσερις ιστορίες, αυτόνομες στη γραφή τους, αλλά συμπληρωματικές στο αποτέλεσμα, είναι η ταινία "Πέρα από τα σύννεφα" του Μικελάντζελο Αντονιόνι. Μια ταινία, όπου τέσσερις ιστορίες συνθέτουν την πολυπρόσωπη ερωτική αρμονία. Ιστορίες καθημερινές, που τυχαίνουν δίπλα μας και όμως περνούν απαρατήρητες: Το τυχαίο του έρωτα, που αδύνατος πάντα να φτάσει, σύμφωνα με τον δημιουργό της, στην ολοκλήρωση: Στη συνταύτιση των αντιθέτων, που είναι οι ερωτικοί σύντροφοι, δηλαδή, στην αρμονία που επιτυγχάνεται μέσα από τους αντιθέτους. Ο Αντονιόνι διδάσκει το πλησίασμα της ψυχής, ως βασικής λυτρωτικής αρχής για τον αληθινό έρωτα, και όχι την υποδούλωση στην αγοραία έκφρασή του. Μια σπουδαία ταινία ενός μεγάλου δημιουργού.

Γ. ΒΑΚΡΟΣ