Tο 1980 ο Κ. Καραμανλής προβάλλοντας πολιτικούς κυρίως λόγους, έριξε την Ελλάδα στα βαθιά νερά της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας με την ευχή ότι θα μάθει κολύμπι. Μετά από 11 χρόνια, το 1991, η κυβέρνηση της ΝΔ με τη βοήθεια του ΠΑΣΟΚ και του "ΣΥΝ", οδήγησαν τη χώρα στην "αναγκαστική", όπως ισχυρίζονταν, επιλογή του Μάαστριχτ. Σήμερα, λίγες μέρες πριν αρχίσει η Διακυβερνητική Διάσκεψη, όπου θα καθοριστεί το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τα ίδια κόμματα με την προσθήκη της Πολιτικής Ανοιξης, υποστηρίζουν ότι η παραμονή της χώρας σ' αυτήν, είναι "μονόδρομος".

Η συνεχής εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, η πλήρης υποταγή της οικονομίας στους νόμους της "σύγκλισης", είχαν οδυνηρές συνέπειες για τη χώρα και το λαό. Η λιτότητα και η ανεργία, είναι το τίμημα που πληρώνουν οι εργαζόμενοι, με την καταστροφή της αγροτικής παραγωγής πληρώνουν οι αγρότες, με τη χρεοκοπία "συνεισφέρουν" οι μικρομεσαίοι για το "όραμα" της Ενωμένης Ευρώπης, ενώ η χώρα γνωρίζει τη μεγαλύτερη παραγωγική αποδιάρθρωση στο όνομα της "ανταγωνιστικότητας" και των νεοφιλελεύθερων δογμάτων της ιδιωτικοποίησης.

Ομως στον ελληνικό λαό, που πλήρωσε και πληρώνει συνεχώς το "μάρμαρο", οι θιασώτες της "Ενωμένης Ευρώπης" αρνήθηκαν, με την απόρριψη της πρότασης του ΚΚΕ για Δημοψήφισμα, το δικαίωμα να πει τη γνώμη του για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Τώρα ενόψει της Διακυβερνητικής Διάσκεψης και των κρίσιμων θεμάτων που θα συζητηθούν εκεί, το αίτημα για Δημοψήφισμα που προβάλλει και πάλι το ΚΚΕ, παίρνει επείγοντα και ζωτικό χαρακτήρα.