ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ (Του ανταποκριτή μας ΧΡ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ).-

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένεται το 26ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος των ΗΠΑ, που θα γίνει από 1-3 Μάρτη στο Κλίβελαντ του Οχάιο, όχι μόνο από τον αριστερό χώρο, αλλά και πολύ ευρύτερα. Κύριος στόχος του είναι η παραπέρα ανάπτυξη του κόμματος, ώστε να παίξει ενεργητικότερο ρόλο στη δημόσια ζωή της χώρας, σε μια εποχή που τα λαϊκά προβλήματα οξύνονται κάθε μέρα ολοένα περισσότερο, θυμίζοντας κατά πολύ τη συντριπτική οικονομική κρίση της δεκαετίας του 1930, ενώ ταυτόχρονα διογκώνεται ο κίνδυνος μιας ακροδεξιάς εκτροπής.

Η υπέρτατη αυτή ανάγκη υπογραμμίζεται κάθε μέρα και στον προσυνεδριακό διάλογο, στον οποίο παίρνουν μέρος και μη κομματικά μέλη από όλη τη χώρα.

Εδώ θα περιοριστούμε αποκλειστικά στα κύρια σημεία της εισήγησης του εθνικού προέδρου του κόμματος, Γκας Χολ, σε πρόσφατη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου του κόμματος, που δίνουν μιαν ανάγλυφη εικόνα των προβληματισμών και οραματισμών του κόμματος.

Αναφερόμενος στα εσωτερικά προβλήματα, ο σύντροφος Χολ τόνισε ότι υπ' αριθμόν 1 προτεραιότητα του κόμματος, σε αυτή την κρίσιμη στιγμή της χώρας, είναι η ήττα, στις εκλογές του Νοέμβρη, του υπ' αριθμόν 1 δημοσίου εχθρού, δηλαδή των ακροδεξιών ρεπουμπλικανικών στοιχείων, που κυριαρχούν σήμερα στη Βουλή και στη Γερουσία. Και, παράλληλα, ματαίωση της επιδίωξής τους να καταλάβουν και το Λευκό Οίκο.

Αυτά τα στοιχεία, με επικεφαλής τον πρόεδρο της Βουλής Νιουτ Γκρίνγκριτς και τη "Συμμορία των 73" μελών του Κογκρέσου, που εκλέχτηκαν στις ενδιάμεσες εκλογές του 1994, πρόσθεσε ο Γκας Χολ, υπηρετούν και αντιπροσωπεύουν τους πιο εξτρεμιστικούς και αντιδραστικούς τομείς των αμερικανικών μονοπωλίων. Αν δεν καταφέρουμε να αλλάξουμε την ισορροπία δυνάμεων στο Κογκρέσο, δε θα μπορέσουμε να συντρίψουμε το φασιστικού τύπου "συμβόλαιο με την Αμερική", που έχουν καταστρώσει αυτά τα στοιχεία. Κι ακόμα, αν δεν αναπτύξουμε τη δύναμη των μαζικών κινημάτων διαμαρτυρίας, ο Πρόεδρος Κλίντον θα ωθηθεί προς τα δεξιά, προς την κατεύθυνση των ακραίων ρεπουμπλικανικών θέσεων.

Με τους αγώνες αυτούς και με εκλογικούς συνασπισμούς, συνέχισε, θα μπορέσουμε να προσελκύσουμε τις λαϊκές μάζες στο κόμμα μας. Σε αυτούς τους αγώνες, θα έχουμε απεριόριστες ευκαιρίες, με τις καθημερινές δραστηριότητές μας, να μετατρέψουμε τη λαϊκή οργή και διαμαρτυρία, καθώς και την αποξένωση του λαού από τα δύο κόμματα, σε μια ταξική και κομμουνιστική προοπτική, ακόμα και σε μια σοσιαλιστική συνειδητότητα.

Επισημαίνοντας τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει η χώρα, είπε συγκεκριμένα:"Μέχρι τώρα απέφευγα να χρησιμοποιήσω τους όρους "φασιστικός" ή "φασιστικού τύπου". Αλλά αφού το σκέφτηκα περισσότερο και παρακολούθησα τις εξελίξεις, έχω πειστεί πως ο φασιστικός κίνδυνος είναι συμφυής με την κατεύθυνση που ακολουθούν ο Γκίνγκριτς και η "Συμμορία των 73"". Και έκαμε έναν παραλληλισμό με την προπολεμική Γερμανία, διατυπώνοντας μια θέση, που, από ό,τι είναι μέχρι σήμερα γνωστό, για πρώτη φορά εκφράζεται δημόσια, είπε:

"Κοιτάζοντας πίσω στις εμπειρίες κατά τη διάρκεια της ανόδου του Χίτλερ και του γερμανικού φασισμού, έφτασα, διστακτικά, στο συμπέρασμα ότι η απάντηση ήταν πολύ μικρή, ήρθε πολύ αργά. Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Γερμανίας δεν κινήθηκε αρκετά γοργά για να οργανώσει τις αντιφασιστικές δυνάμεις και να συγκροτήσει ένα ενιαίο μέτωπο κατά του φασισμού. Πρέπει να πάρουμε υπόψη αυτό το δαπανηρό μάθημα". Εξήγησε, όμως:

"Βέβαια, η αμερικανική είναι μια διαφορετική καπιταλιστική κοινωνία, σε μια διαφορετική εποχή. Και δε θα πρέπει να υπερβάλουμε τον κίνδυνο. Αλλά ακόμα και με τις μεγάλες διαφορές σε χρόνο, τόπο και περίπτωση, έχουμε υποτιμήσει τον κίνδυνο που δημιουργούν οι "73" και οι φασιστικού τύπου περιθωριακοί χειριστές τους - η θρησκευτική Δεξιά, οι αντιδραστικοί εγκέφαλοι, όπως αυτοί του ιδρύματος Εριτάζ και οι φιλοφασιστικές μονοπωλιακές και χρηματιστικές δυνάμεις".

"Επειτα από προσεκτική μελέτη, φτάσαμε στο συμπέρασμα ότι η ηγεσία του κόμματός μας υποτίμησε, ως τώρα, το φασιστικό κίνδυνο που ενυπάρχει στην πολιτική, την ιδεολογία και τις πράξεις της ακροδεξιάς φιλοσοφίας στο Κογκρέσο. Γι' αυτό, κάνουμε μια επανεκτίμηση της πολιτικής και της τακτικής μας".

Στο σημείο αυτό, ο Γκας Χολ ανέφερε 20 χαρακτηριστικά γεγονότα, στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική, που οδήγησαν σε αυτήν την επανεκτίμηση. Οπως, μεταξύ άλλων:

Η εκστρατεία για την εξάλειψη της "μεγάλης κυβέρνησης" αποτελεί ένα δημαγωγικό προκάλυμμα για την εξάλειψη όλης της κυβερνητικής ευθύνης για τη λαϊκή πρόνοια και, εξίσου επικίνδυνο, την παράκαμψη και, τελικά, την κατάργηση των δημοκρατικών δομών και του κυβερνητικού μηχανισμού.

Με τη δικαιολογία καταπολέμησης της γραφειοκρατίας και του "πετάγματος της κυβέρνησης από την πλάτη του λαού", οι δυνάμεις του "Συμβολαίου με την Αμερική" θα ανακαλέσουν, περικόψουν, ιδιωτικοποιήσουν και, τελικά, θα εξαλείψουν όλα τα κυβερνητικά προγράμματα.

Το νέο επίπεδο του ρατσισμού, του αντισημιτισμού και των αντιμεταναστευτικών διωγμών αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της φασιστικής ιδεολογίας περί ανωτέρων και κατωτέρων λαών, που χρησιμοποιείται για διχασμό.

Η φοβερή εμφάνιση της ανοιχτής δεξιάς τρομοκρατίας εναντίον κυβερνητικών κτιρίων, κλινικών για αμβλώσεις και δημοσίων εγκαταστάσεων και η ανάδυση φασιστικών ομάδων μίσους και άλλων παραστρατιωτικών παραφυάδων. Η βομβιστική ενέργεια στην Οκλαχόμα είναι η λογική συνέπεια της ιδεολογίας "κατά της μεγάλης κυβέρνησης".

Η καθιέρωση ενός ολοκληρωτικά εθελοντικού στρατού αποτελεί έδαφος για την εκτροφή ομάδων μίσους, παραστρατιωτικών και μισθοφορικών δυνάμεων που δρουν, τόσο μέσα, όσο και έξω από τις ΗΠΑ.

Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός και το αμερικανικό στρατιωτικό κατεστημένο, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και η ΣΙΑ έχουν γίνει πιο τολμηροί και ξεδιάντροποι, στην ανυπομονησία τους έναντι των δημοκρατικών διαδικασιών και την προθυμία τους να χρησιμοποιούν στρατό για την εδραίωση των ΗΠΑ σαν της "μόνης υπερδύναμης". Οι αμερικανικές δυνάμεις στη Βοσνία και η ανάπτυξή τους στην Ουγγαρία αποτελούν μέρος του σχεδίου για τη δημιουργία ενός "προγεφυρώματος" στην ανατολική Ευρώπη και για τη ματαίωση της επανόδου στο σοσιαλισμό. Η σχεδόν ολοκληρωτική κυριαρχία πάνω στα μέσα μαζικής επικοινωνίας των φιλοφασιστικών μονοπωλιακών συγκροτημάτων, όπως η "Γουεστινχάουζ", η "Τζένεραλ Ελέκτρικ" και η "Ντίσνεϊ". Ο μονοπωλιακός έλεγχος είναι πιο φανερός στη μάλλον ξαφνική δεξιά απόκλιση στα κύρια άρθρα των "Νιου Γιορκ Τάιμς" και της "Ουάσιγκτον Ποστ" και στον τηλεοπτικό προγραμματισμό.

Εχουμε ένα νέο επίπεδο δημαγωγίας για να πειστεί ο λαός ότι εξτρεμιστές πολιτικοί, όπως ο Πατ Μπιουκάναν, ο Πιτ Φορμπς, ακόμα και ο λυσσόδηκτος Ραλφ Ριντ του "Χριστιανικού Συνασπισμού", είναι "λαϊκιστές", γιατί αντιδρούν στα μονοπώλια και στη μεγάλη κυβέρνηση. Το τελευταίο σύνθημα του Ριντ είναι: "Νικήσαμε το φασισμό και τον κομμουνισμό. Τώρα θα νικήσουμε και το φιλελεύθερο αστικό κατεστημένο".

Πιο ανησυχητικό είναι ότι οι 73 φανατικοί ρεπουμπλικάνοι εντείνουν την πρόκλησή τους προς το Κογκρέσο, τον Πρόεδρο της χώρας και την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, μια ενέργεια που δε βρίσκεται μέσα, αλλά έξω από τα δημοκρατικά πλαίσια. Αυτό φέρνει τον Κλίντον σε μια ιδιαίτερα δύσκολη θέση.

Ο εθνικός πρόεδρος του ΚΚ ΗΠΑ παρατήρησε ότι, όπως δείχνει η ζωή και η αμερικανική πολιτική σκηνή, δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε τον Κλίντον από την εκλογική εξίσωση. Για να μετατοπιστεί η ισορροπία δυνάμεων στη χώρα, δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στην αντίληψη και πρακτική του μικρότερου από τα δύο κακά. Συνεπώς, χωρίς την αποφασιστική, σταθερή και αταλάντευτη πίεση από τα κάτω, ο Κλίντον θα απομακρυνθεί ακόμα και από τις πιο θετικές θέσεις που πήρε στο πρόσφατο μήνυμά του προς τη Συμπολιτεία.

Χωρίς μια ορατή, μαζικά οργανωμένη πίεση από τον εργαζόμενο λαό, δε θα συνεχίσει να ασκεί βέτο στην αντιλαϊκή νομοθεσία και να διαχωρίζεται από την ακροδεξιά πτέρυγα, όπως προσπάθησε να κάνει με ορισμένα θέματα που αφορούσαν την εργατική τάξη. Με τις μαζικές διαμαρτυρίες και τη συνεπή λαϊκή πολιτική πίεση, οι εξτρεμιστές μπορεί να ξεσκεπαστούν περισσότερο και να απομονωθούν. Οπότε, και ο Κλίντον θα εξαναγκαστεί να μετακινηθεί προς την εργατική τάξη και τους συμμάχους της.

Συνεχίζοντας, ανέφερε ότι οι αντιδημοκρατικές δυνάμεις είναι δυνατόν να κατατροπωθούν, αρκεί να γίνει μια προσαρμογή της πολιτικής και τακτικής του κόμματος σχετικά με τις εκλογές του Νοέμβρη.

"Η απειλή από την άκρα Δεξιά, τόνισε, επιβάλλει να αυξήσουμε την ελαστικότητά μας και ακόμα να κάνουμε παραχωρήσεις στις διαφορές που μπορεί να έχουμε με όποιες εργατικές ή λαϊκές δυνάμεις. Πρέπει να βοηθήσουμε, ώστε να επιτευχθούν κινήματα σε παλλαϊκή και ενιαία βάση. Ετσι, για να ηττηθούν οι αντιδραστικές δυνάμεις, θα υποστηρίξουμε Δημοκρατικούς ανεξάρτητους και κομμουνιστές υποψηφίους - οποιουσδήποτε υποψηφίους και τακτικές συγκλίνουν προς το συνολικό στόχο της ανατροπής των Ρεπουμπλικάνων. Πρέπει να πάρουμε πρωτοβουλίες και να βοηθήσουμε να συγκροτηθούν ενιαία κινήματα κατά του"Συμβολαίου", εκλογικές συμμαχίες και εργατικοί - κοινοτικοί συνασπισμοί μαύρων - καστανόχρωμων - λευκών".

Καταλήγοντας, ο σύντροφος Γκας Χολ υπογράμμισε:

"Ο φασιστικός κίνδυνος επιβεβαιώνει την ύψιστη ανάγκη ανάπτυξης ενός μαζικού κομμουνιστικού κόμματος. Μαζί με την εργατιά και το ενιαίο λαϊκό αντιπάλεμα, μπορούμε να νικήσουμε και να εξαλείψουμε τη φασιστική απειλή από το Κογκρέσο και να προστατεύσουμε τους δημοκρατικούς θεσμούς και παραδόσεις. Ωστόσο, ο φασισμός θα παραμένει μια πιθανή απειλή, όσο θα έχουμε καπιταλισμό. Μόνο σε μια σοσιαλιστική κοινωνία, όπου η εργατική τάξη και ο λαός κατέχουν και ελέγχουν όλη την κυβέρνηση και τον εθνικό πλούτο, θα απαλλαγούμε τελικά ακόμα και από μια ελάχιστη "πνοή" φασισμού".