Ωστόσο, ο συγκεκριμένος ναός δεν παύει να αποτελεί ένα σημαντικό μνημείο των βυζαντινών χρόνων. Καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1917 και ξαναχτίστηκε πάνω στα παλιά σχέδια. Ελάχιστα κομμάτια ψηφιδωτών έχουν απομείνει στους τοίχους. Στην πρωτότυπη μορφή του, το εσωτερικό ήταν καλυμμένο στην ολότητά του από αυτά τα θαυμάσια ψηφιδωτά. Τώρα, είναι καλυμμένο από το γνωστό στρώμα του σοβά. Μπροστά από το ιερό έχει τοποθετηθεί ένα πλαστικό κιγκλίδωμα, προφανώς δείγμα της νεοχριστιανικής αισθητικής, ή, πιο συγκεκριμένα, κακογουστιάς.

Για έναν χριστιανό και μόνο το γεγονός ότι η εκκλησία λειτουργεί σαν μαγαζί αποτελεί σοβαρό λόγο μελαγχολίας ή και θυμού. Για τους υπόλοιπους, που έχουμε πιο... επίγειες αγωνίες, αποτελεί το λιγότερο σκάνδαλο να εκμεταλλεύεται η εκκλησία εμπορικά ένα μνημείο, που ανήκει επί της ουσίας στην πολιτιστική κληρονομιά ενός ολόκληρου λαού. Φαντάζεστε τη Ροτόντα της Θεσσαλονίκης μεταλλαγμένη σε εκκλησιαστική Ντίσνεϊλαντ; Σκάνδαλο αποτελεί επίσης και το γεγονός των αυθαίρετων παρεμβάσεων στο εσωτερικό της εκκλησίας, με τη χρήση υλικών, τουλάχιστον, ασύμβατων με το μνημείο. Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν πολλά και ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων ξεσηκώθηκε πρόσφατα ενάντια στις αυθαίρετες επεμβάσεις της εκκλησίας στη Μητρόπολη Αθηνών.

Γρηγόρης ΤΡΑΓΓΑΝΙΔΑΣ