Το πρώτο είναι ότι η ΔΕΗ γιγαντώθηκε με το υστέρημα των εργαζομένων, που, με τα ισχνά εισοδήματά τους, επιδοτούσαν την ΠΕΣΙΝΕ και άλλες ενεργοβόρες επιχειρήσεις με τα αποικιοκρατικού χαρακτήρα τιμολόγια. Μόνο από τις επιδοτήσεις στα τιμολόγια της ΠΕΣΙΝΕ, η Επιχείρηση ζημιώθηκε κοντά στο μισό τρισεκατομμύριο δραχμές.

Το δεύτερο είναι ότι η ΔΕΗ, παρά το γεγονός ότι ασκούσε κοινωνική πολιτική και συνέβαλε στην ανάπτυξη της χώρας με επενδύσεις εκατοντάδων δισ. δραχμών, εξασφάλιζε κέρδη αρκετών δισ. δραχμών, που αξιοποιούνταν για να κλείνουν οι μαύρες τρύπες των ελλειμμάτων του δημοσίου.

Το τρίτο είναι ότι παρά την κακοδιαχείριση που γινόταν (με τις αναθέσεις ορισμένων προμηθειών και έργων σε "ημετέρους"), η ΔΕΗ ασκούσε και εξακολουθεί να ασκεί - έστω και σε μικρότερο βαθμό - κοινωνική πολιτική. Για παράδειγμα, ποτέ ένας ιδιώτης δε θα έκανε επενδύσεις για την τροφοδοσία με ρεύμα παραμεθόριων και άλλων απομακρυσμένων περιοχών, γιατί αυτού του είδους οι επενδύσεις δεν αποφέρουν κέρδη, αλλά ζημιές. Και κάθε ιδιώτης ή κάθε ιδιωτικό μονοπώλιο δεν ενδιαφέρεται για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής, αλλά για τη μεγιστοποίηση των κερδών.

Το τέταρτο είναι ότι η ΔΕΗ θα μπορούσε να εξυπηρετήσει ακόμη καλύτερα το κοινωνικό σύνολο, με φτηνότερα τιμολόγια για τους εργαζόμενους και γενικότερα τους οικιακούς καταναλωτές.

Το πέμπτο είναι ότι θα μπορούσε να περιορίσει το έλλειμμα ενέργειας που υπάρχει στη χώρα - για την κάλυψη του οποίου ξοδεύονται σημαντικά ποσά με την εισαγωγή ενέργειας από την Αλβανία και Βουλγαρία - και να συμβάλει πιο αποφασιστικά στην ανάπτυξη της οικονομίας προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.

***

Δεν είναι τυχαίο ότι ποτέ μέχρι σήμερα δεν εφαρμόστηκαν τα δεκαετή προγράμματα ανάπτυξης της ΔΕΗ, που θα έδιναν λύσεις στο ενεργειακό έλλειμμα της χώρας, θα περιόριζαν τον αυξανόμενο κίνδυνο ενός μπλακ άουτ και φυσικά θα πρόσφερε καλύτερες υπηρεσίες και φτηνότερο ρεύμα στο λαό. Συνέπεια της συγκεκριμένης πολιτικής ήταν να έχουμε τα τελευταία χρόνια τις κυβερνητικές αποφάσεις για τσουχτερές αυξήσεις στα τιμολόγια οικιακής κατανάλωσης, που από τη μια περιόριζαν τον κοινωφελή χαρακτήρα της ΔΕΗ και από την άλλη τη δυσφήμιζαν απέναντι στο λαό.

Ετσι, οι κυβερνώντες, αφού καλλιεργούσαν στον ελληνικό λαό ένα συγκεκριμένο καταναλωτικό πρότυπο, για την ικανοποίηση του οποίου απαιτείται αυξημένη κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας, τώρα τον καλούν να πληρώσει τα σπασμένα και με τους φουσκωμένους λογαριασμούς. Και στο μπαράζ αντιδράσεων, που προκάλεσε η τελευταία αύξηση των τιμολογίων οικιακού ρεύματος, η κυβέρνηση επιχείρησε να αποφύγει το πολιτικό κόστος με ένα διπλωματικό ελιγμό, που στην ουσία δε λύνει το πρόβλημα. Η "λύση", που επιχείρησε να δώσει προχτές η κυβέρνηση με τις οριακές διορθώσεις τιμολογίων οικιακής κατανάλωσης, για να εξωραϊσει το "κοινωνικό της προφίλ", δεν αλλάζει την κατάσταση. Οι λογαριασμοί στους οικιακούς καταναλωτές θα συνεχίσουν να φτάνουν φουσκωμένοι, καθώς οι όποιες μειώσεις ανακοινώθηκαν για τις καταναλώσεις ρεύματος μέχρι 2.000 κιλοβατώρες εξανεμίζονται με τις τσουχτερές αυξήσεις των παγίων.

***

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

Ποτέ μέχρι σήμερα δεν εφαρμόστηκαν τα δεκαετή προγράμματα ανάπτυξης της ΔΕΗ, που θα έδιναν λύσεις στο ενεργειακό έλλειμμα της χώρας, θα περιόριζαν τον αυξανόμενο κίνδυνο ενός μπλακ άουτ και θα εξασφάλιζαν καλύτερες υπηρεσίες και φτηνότερο ρεύμα στο λαό