Πάντα ταύτα, λένε, ήταν οι πρώτες εκδηλώσεις της σοβαρής πάθησης που είχε εκ γενετής η Αγ - Ελλάδα μας και όσο αυτή μεγάλωνε τόσο παρουσίαζε εντονότερα την τρέλα που κουβαλούσε από κούνια. Γύρω στο '15, μάλιστα το παθημένο ζο εκδηλώνει έντονο Διχασμό... προσωπικότητας και χάνει κυριολεκτικά τον μπούσουλά του. Το μισό στρέφεται προς τη Θεσσαλονίκη, φορώντας τη σκούφια του βενιζελισμού και το άλλο μισό παραμένει στην Αθήνα "καπελωμένο" από το στέμμα και επιδεικνύοντας τη μωρία του με την ιαχή "Ελιά, ελιά και Κώτσο βασιλιά"!

Βλέποντας την απερίγραπτη τρέλα αυτού του ζωντανού, οι Αγγλοι και Γάλλοι ποιμένες, που το εξουσίαζαν από τα γεννοφάσκια του, κατάλαβαν ότι για να έχουν στο μαντρί τους την αγ - Ελλάδα και να την αρμέγουν, έπρεπε να την εξουθενώσουν εντελώς. Και ως προσφορότερο μέσο για να πετύχουν το σκοπό τους θεώρησαν να την ωθήσουν στην "κρεοφαγία". Και το βόδι μας ούτε που κατάλαβε τι έγινε στο παχνί του και άρχισε να τρώει τα θύματα των δολοφονιών, που διέπρατταν οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές του, για να φτάσει εντέλει στο ζενίθ του κανιβαλισμού κατά τα πρώτα μετακατοχικά χρόνια. Τότε, δηλαδή, που τα έκτακτα στρατοδικεία και οι διαβόητες επιτροπές εκτοπίσεων δούλευαν νυχθημερόν και έστελναν κατά χιλιάδες τους λαϊκούς αγωνιστές στο εκτελεστικό απόσπασμα ή στα ξερονήσια.

Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ