Στα όρια της πρόκλησης και του κυνισμού φτάνει ο κομπασμός των εκπροσώπων της κυβέρνησης όταν, απευθυνόμενοι στα «μεγάλα αφεντικά», αραδιάζουν τη δημόσια περιουσία, που μέσα στα τελευταία χρόνια παρέδωσαν στο μεγάλο, ντόπιο και ξένο, κεφάλαιο και τις πολυεθνικές. Στο νέο πρόγραμμα αναφέρονται 26 περιπτώσεις ιδιωτικοποιήσεων μεγάλων μονάδων και οργανισμών, που είτε ξεπουλήθηκαν από το 1998 μέχρι σήμερα, είτε αναμένεται να ολοκληρωθεί η σχετική διαδικασία μέσα στο 2000.

Βέβαια το κομμάτι της δημόσιας περιουσίας που οι κυβερνώντες έχουν παραχωρήσει σε ιδιωτικούς ομίλους τα τελευταία χρόνια δεν περιορίζεται στις εμφανιζόμενες στον πίνακα επιχειρήσεις και οργανισμούς. Θερμοκήπιο για τα επιχειρηματικά κέρδη έχουν γίνει και δεκάδες άλλες επιχειρήσεις, που απευθείας ανήκαν στο ελληνικό δημόσιο, αλλά και εκατοντάδες μονάδες που αποτελούσαν θυγατρικές τραπεζών και άλλων δημόσιων φορέων που αθόρυβα πέρασαν στα χέρια ιδιωτών.

Ανάμεσα στις μεγάλες μονάδες που ήδη λειτουργούν κάτω από διαφορετικό ιδιοκτησιακό καθεστώς μπορεί ν' αναφέρει κανείς επιχειρήσεις όπως: Τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, τα αντίστοιχα του Σκαραμαγκά, του Νεωρίου Σύρου, η ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ, Τα Τσιμέντα Χαλκίδας, η «Σόφτεξ», διάφορες μονάδες της «Πειραϊκής -Πατραϊκής», τα Μεταλλεία Κασσάνδρας, η ΕΛΒΙΚ ΑΕ, ο ΔΟΥΡΙΔΑΣ (Θήβας), κομμάτι από τα μεταλλεία Σκαλιστήρη, η «Ελληνικά Μάρμαρα ΑΕ», η κλωστοϋφαντουργία ΛΕΚΚΑΣ ΑΕ, το εργοστάσιο ΑΣΤΥ, τα Καλώδια Βόλου, η ΚΕΡΑΦΙΝΑ, η ΜΕΛ και τόσες και τόσες άλλες επιχειρήσεις.