Κάθε πρωί, γιατρέ, / κάθε πρωί,

η καρδιά μου στην Ελλάδα / τουφεκίζεται

Ναζίμ Χικμέτ

Πόνος του μεγάλου ποιητή, αγωνιστή, κομμουνιστή, διεθνιστή και αγνού πατριώτη, του Ναζίμ Χικμέτ, για το δράμα της Ελλάδας, είναι και πόνος του λαού του, του απλού Τούρκου πολίτη... Οποιος έζησε με τους απλούς Τούρκους πολίτες, θα συμφωνήσει απόλυτα γι' αυτό με τον υπογράφοντα.

Αν κι έζησα λίγα - απ' τα παιδικά μου χρόνια - στη Μικρά Ασία, στη γενέτειρά μου - το Λιβίσι, έχω ατράνταχτες αποδείξεις: τα βιώματά μου.

Ελληνες και Τούρκοι συμβίωναν για πολλούς αιώνες μονοιασμένοι. Τους ένωνε ο "Ενας και μοναδικός, κοινός Θεός. Η κοινή μοίρα, απ' τις αναβροχές, τις πλημμύρες, τις λύπες για τα ανθρώπινα, αλλά και τις χαρές, με τα ραμαζάνια και τις απόκριες. Ζούσαν με σεβασμό ο ένας τη θρησκεία του άλλου. Κι αυτό γενιές και γενιές. Δε θα ξεχάσω αυτό που η γιαγιά μού είχε πει, καθώς περνούσαμε την εξώπορτα του Μπεκίρ Αγά: Σε τούτο το σπίτι, παιδί μου, μ' έφερνε κι ο πάππος μου...

... Κι όμως ήλθαν οι Αγγλογάλλοι ιμπεριαλιστές και μας έσπρωξαν σε μια αλληλοσφαγή, για τα πετρέλαια της Μουσούλης - έτσι κοντολογίς - ξεριζώθηκαν πάνω από δυόμισι εκατομμύρια Ελληνες απ' τις πανάρχαιες εστίες τους... και σήμερα οι ίδιοι ιμπεριαλιστές, και όχι μόνο, με πρώτους και καλύτερους τους "γιάνκηδες" ακονίζουν τα σπαθιά του πολέμου...

Η ειλικρίνεια των λόγων αυτών αποδείχτηκε και απ' την υποδοχή που επιφύλαξαν οι κάτοικοι του Τσεσμέ στην σ. Αλέκα Παπαρήγα στην τελετή της αδελφοποίησης της πόλης αυτής με τη Χίο.

Πίσω από την Ιμια ή όποιαν άλλη βραχονησίδα, όποιος θέλει να κοιτάξει προσεκτικά θα δει, το αιμοχαρές πρόσωπο των "συμμάχων" και "φίλων" μας. Τόσο"φίλων", που άμα τους έχεις δε χρειάζεσαι εχθρούς... Δεν είναι η παλιότερη και πρόσφατη ιστορία που το επιβεβαιώνουν. Κι ούτε μόνο ο Αττίλας Ι και ΙΙ με το κυπριακό δράμα. Και των τελευταίων ημερών τα δρώμενα γύρω απ' τη βραχονησίδα προσυπογράφουν για τον ανθελληνισμό τους. Αμερικανοί και Γερμανοί μας ζήτησαν να προσφύγουμε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, για να σιγοντάρουν την επιλογή της Αγκυρας, "για συζήτηση εφ' όλης της ύλης". Να αγνοήσει, δηλαδή, η χώρα μας τη Συνθήκη της Λωζάνης, τις συνθήκεςύστερα απ' το Β Παγκόσμιο Πόλεμο και την Τελική Πράξη του Ελσίνκι. Ομως οι "Ιππότες" της Νέας Τάξης Πραγμάτων, τις αμφισβητούν, όπως άλλωστε αμφισβήτησαν την Ομόσπονδη Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας κι έσπευσαν να τη διαλύσουν με τη φωτιά και το σίδερο.

Ενάντια στα εγκληματικά σχέδια των ιμπεριαλιστών, ακούστηκαν στεντόρειες φωνές, και μπήκαν υπογραφές κάτω από ανάλογα κείμενα, Ελλήνων και Τούρκων διανοουμένων. Πλάι σ' αυτές τις υπογραφές και τα εκατομμύρια άτομα που εκφράζουν στις χώρες της Βαλκανικής και όχι μόνο βάζω κι εγώ τη δική μου, την πολυδοκιμασμένη απ' την προσφυγιά, τους πολέμους και την αντίσταση, στη φασιστική κατοχή και τη χούντα, υπογραφή.

Νίκανδρος ΚΕΠΕΣΗΣ