Πλησιάζει η 1η Μάη. Η κορυφαία ταξική επέτειος, η παγκόσμια μέρα της εργατιάς, όπου τα Συνδικάτα κηρύσσουν απεργία τιμώντας τους αγώνες και τους μάρτυρες της εργατικής τάξης, προβάλλοντας τους στόχους της πάλης τους, τη διεκδίκηση των προβλημάτων των εργαζομένων, την ανασύνταξη των δυνάμεών τους. Αυτή τη μέρα - ορόσημο για το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, επιχειρεί να αμαυρώσει η πλειοψηφία της διοίκησης του ΕΚΘ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, "ΣΥΝ") με μια απόφαση της ολομέλειας ότι στην πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση θα μιλήσει μόνο ο πρόεδρος (ΠΑΣΚΕ)! Οσο για τον γενικό γραμματέα (ΕΣΑΚ), αυτός δικαιούται μόνο να διαβάσει το ψήφισμα της συγκέντρωσης! Και βέβαια το ψήφισμα πρέπει να είναι στα πλαίσια των αποφάσεων της πλειοψηφίας..! Επιχείρημα για την απόφαση της πλειοψηφίας, είναι ότι η ΕΣΑΚ δε θα πρέπει να ακουστεί στη συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς, γιατί θα καταγγείλει την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ για την υπογραφή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Και επειδή η ΓΣΕΕ είναι θεσμός, δεν πρέπει να καταγγέλλεται μπροστά στους εργάτες (! ) γι' αυτό δε θα πρέπει να μιλήσει ο εκπρόσωπος της ΕΣΑΚ στη συγκέντρωση, αλλά μόνο ο πρόεδρος!

Να λοιπόν που η συμβιβασμένη πλειοψηφία του ΕΚΘ, στο όνομα της αποφυγής της κριτικής και του καταλογισμού ευθυνών για την πολιτική της απουσίας της από τους διεκδικητικούς στόχους των συνδικάτων, απαγορεύει σε μια ολόκληρη παράταξη να εκφράσει την άποψή της. Μια παράταξη, που σήμερα κατέχει και το αξίωμα του Γ. Γραμματέα στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, βάσει του συσχετισμού των δυνάμεων. Φοβούνται την κριτική και αυτό είναι απόδειξη για το πόσο συνειδητή είναι η ενοχή τους όταν υπογράφουν μια Εθνική Συλλογική Σύμβαση στήριξης της λιτότητας, όταν δίνοντας ελεημοσύνη - κοροϊδία για 202 δραχμές το μήνα, φοβούνται μπροστά σε μια καταγγελία συνολική των συνδικάτων της πολιτικής που κλήθηκαν να στηρίξουν όλα αυτά τα χρόνια σαν γνήσια φερέφωνα των κυρίων τους. Φοβούνται την "παραφωνία" στην "καθώς πρέπει" προβολή του "θεσμού" του ΕΚΘ που θα σηματοδοτήσει η ομιλία του ΕΣΑΚίτη συνδικαλιστή, με την ανάδειξη των προβλημάτων και των αιτιών που τα γεννούν, με την προβολή της αναγκαιότητας της αντίστασης και της πάλης των εργαζομένων, του συντονισμένου αγώνα τους με τα άλλα καταπιεζόμενα στρώματα του λαού, σαν μοναδική προοπτική διεξόδου από τις συμπληγάδες της λιτότητας, της αποβιομηχάνισης, της ανεργίας, της υποβάθμισης, της περιθωριοποίησης. Φοβούνται τη διατράνωση στην κορυφαία μέρα της εργατιάς, της πίστης στα ιδανικά της αλληλεγγύης, της συλλογικής πάλης για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, που θα ντροπιάζει για μια ακόμη φορά τα φτωχά τους οράματα του ευρωπαϊκού "μονόδρομου", της μεγάλης τους ιδέας, της Ευρώπης του Μάαστριχτ, της αναθεώρησής της, της καπιταλιστικής Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας των 20 εκατομμυρίων ανέργων και των 50 εκατομμυρίων απόκληρων, του σκληρού γερμανο - γαλλικού πυρήνα και των τριών ταχυτήτων.

Να λοιπόν που το φάντασμα του Λάσκαρη που απαγόρευε την "πάλη των τάξεων", επέστρεψε για να αμαυρώσει τη μέρα της εργατικής τάξης. Αυτή τη φορά δεν το κάλεσαν οι αλήστου μνήμης εργατοπατέρες Μακρήδες και Θεοδώρου ούτε οι γνωστοί χουντοσυνδικαλιστές της Θεσσαλονίκης Ντότσηδες και Βασιλειάδηδες.Αυτή τη φορά "η τιμή" έγινε από τους θιασώτες του πλουραλισμού, του εκσυγχρονισμού, του κοινωνικού διαλόγου, της κοινωνικής συναίνεσης, όλων αυτών των ορκισμένων εχθρών του "δογματικού" δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Ολους αυτούς που δε χάνουν την ευκαιρία να επιτίθενται λάβροι στο "δογματικό" ΚΚΕ, που δεν αφήνει περιθώρια κριτικής και ελεύθερης έκφρασης στα στελέχη του! Αξίζει να σημειωθεί ότι φανατικός υπέρμαχος της φίμωσης της ΕΣΑΚ, αναδείχτηκε σ' αυτή την υπόθεση ο ταμίας του ΕΚΘ, στέλεχος του "ΣΥΝ"! Αποθέωση λοιπόν της υποκρισίας και του καιροσκοπισμού από τους οπαδούς του κοινωνικού διαλόγου: Η επιβολή της άποψής τους στο συνδικαλιστικό κίνημα με όρους δημοκρατικού συγκεντρωτισμού! Ο, τι αρνούνται στα κόμματα, το επιβάλλουν στο συνδικαλιστικό κίνημα! Ομως για τους κομμουνιστές, για την ΕΣΑΚ, για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, η προσπάθειά τους να φιμώσουν, να λογοκρίνουν, να αποκλείσουν κάθε φωνή αντίστασης και πάλης, δεν είναι "κεραυνός εν αιθρία". Η τακτική τους είναι αποτέλεσμα της πολιτικής τους στο συνδικαλιστικό κίνημα. Η γραμμή της υποταγής και της συναίνεσης στα αντιλαϊκά κελεύσματα των αφεντικών τους, απαιτεί για να επιβληθεί τον αποκλεισμό, τη φίμωση και τον αυταρχισμό. Ομως δε θα τους περάσει. Οσο και αν προσπαθήσουν, η ταξική φωνή της ΕΣΑΚ, της Εργατικής Ενότητας, δε θα κουκουλωθεί από τις συναινετικές τους κορόνες. Τα συνδικάτα της Θεσσαλονίκης, οι εργαζόμενοι, θα τιμήσουν τη μέρα τους όπως πραγματικά το απαιτεί το ταξικό, αγωνιστικό, διεκδικητικό περιεχόμενό της. Θα δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους ώστε να δοθεί το μήνυμα της αντίστασης και της καταγγελίας των κυβερνητικών πολιτικών της λιτότητας και των ευρωπαϊκών κέντρων που τις επιβάλλουν. Θα δώσουν τη δική τους απάντηση που θα έχει πολλούς αποδέκτες, να είναι βέβαιοι γι' αυτό. Η 1η Μάη είναι μπροστά μας. Αγωνιστικό ραντεβού στο Αγαλμα του Βενιζέλου στις 10 το πρωί, στο προσκλητήριο των Συνδικάτων της πόλης.