Μόνο πριν 26 μήνες, λίγο περισσότερο από δύο χρόνια, ένας παγωμένος άνεμος σηκωνόταν πάνω από την ιταλική εργατική τάξη, πάνω από τους εργαζομένους, πάνω από τις γυναίκες, τους συνταξιούχους, τους μετανάστες, πάνω από τη δημοκρατία της χώρας μας: Μεταξύ της 28ης και 29ης του Μάρτη του 1994 οι φασίστες της Εθνικής Συμμαχίας και οι ακραίοι φιλελεύθεροι της "Φόρτσα, Ιτάλια" κέρδιζαν καθαρά τις πολιτικές εκλογές και προετοίμαζαν τη σύσταση της νέας κυβέρνησης.

Τη νύχτα της 29ης του Μάρτη, πριν δύο χρόνια, ο Τζιανφράνκο Φίνι, ηγέτης της Εθνικής Συμμαχίας, και ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ηγέτης της "Φόρτσα, Ιτάλια", χαμογελούσαν στην τηλεόραση μπροστά σε δεκάδες μικρόφωνα απαντώντας σε Ιταλούς και ξένους δημοσιογράφους.

Τη νύχτα της 21ης του Απρίλη του τρέχοντος, μέρα των νέων πολιτικών ιταλικών εκλογών, ο Φίνι και ο Μπερλουσκόνι εξαφανίστηκαν, κανείς δεν μπορούσε να τους βρει, και στα τηλεοπτικά στούντιο εμφανίστηκαν οι εκπρόσωποί τους με τα χλωμά και εκνευρισμένα πρόσωπα των ηττημένων.

Μετά από το μεγάλο τρόμο, που δοκιμάσαμε πριν δύο χρόνια, σήμερα, στις εκλογές της 21ης του Απρίλη του 1996, η φασιστική και "θατσερική" Δεξιά ηττήθηκε. Η "Ελιά", ο πόλος της κεντρο - Αριστεράς, νίκησε και τώρα, και με τις ψήφους του Κόμματος της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, ο Πρόντι, υποψήφιος πρωθυπουργός της "Ελιάς", θα σχηματίσει τη νέα ιταλική κυβέρνηση.

Πριν παραθέσουμε τα ποσοστά των ψήφων που έλαβαν οι διάφορες ιταλικές πολιτικές δυνάμεις καλό είναι να υπενθυμίσουμε ότι η Γερουσία της ιταλικής Δημοκρατίας έχει εκλεγεί πλήρως με τον νέο πλειοψηφικό εκλογικό νόμο (μονοεδρικές περιφέρειες), ενώ η Βουλή εκλέγεται στο 75% με τον ίδιο πλειοψηφικό νόμο, και το υπόλοιπο 25% με την αναλογική.

Μετά από τις εκλογές της 21ης του μήνα η πιο ισχυρή πολιτική δύναμη, στη Γερουσία, είναι η "Ελιά" (που αποτελείται από το Δημοκρατικό Κόμμα της Αριστεράς, από τους Πράσινους, από το Λαϊκό Κόμμα, από τη Λίστα Ντίνι και τη Λίστα Πρόντι), που έλαβε το 41,2% των ψήφων και 157 έδρες. Η Κομμουνιστική Επανίδρυση (πάντα στη Γερουσία) έλαβε το 2,9 % των ψήφων και 10 έδρες. Ο Πόλος της Ελευθερίας (Εθνική Συμμαχία, Φόρτσα Ιτάλια και οι δεξιοί καθολικοί του Μπουτιλιόνε και Κασίνι) έλαβε το 37,3% των ψήφων και 116 έδρες. Η Λίγκα του Ουμπέρτο Μπόσι έλαβε το 10,4% των ψήφων και 27 έδρες.

Μπορούμε να πούμε ότι στη Γερουσία υπάρχει ισχυρή πλειοψηφία της "Ελιάς" και της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, που μαζί κατέχουν πάνω από 43% των ψήφων και 167 έδρες. Η Δεξιά είναι μειοψηφία.

Στη Βουλή η "Ελιά" κατέκτησε 247 έδρες με τον πλειοψηφικό νόμο (μονοεδρικές περιφέρειες) και 38 έδρες με την αναλογική, φτάνοντας να έχει συνολικά 284 έδρες στη Βουλή. Ο Πόλος της Ελευθερίας (η Δεξιά) κατέκτησε - πάντα στη Βουλή- 169 έδρες με τον πλειοψηφικό νόμο και 77 έδρες με την αναλογική, συνολικά 246 έδρες στη Βουλή.

Η Λίγκα του Μπόσι έλαβε - επίσης στη Βουλή - 39 έδρες με τον πλειοψηφικό νόμο και 20 έδρες με την αναλογική.

Η Κομμουνιστική Επανίδρυση έλαβε 15 έδρες με τον πλειοψηφικό νόμο και 20 με την αναλογική, ένα σύνολο, δηλαδή, 35 εδρών στη Βουλή. Αρα, λοιπόν, και στη Βουλή προσθέτοντας τις 284 έδρες της "Ελιάς" στις 35 της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, η κεντρο - Αριστερά, με τη στήριξη των κομμουνιστών, είναι πλειοψηφία.

Την εκλογική δύναμη των μεμονωμένων κομμάτων μπορούμε να τη μάθουμε από την ανάγνωση των αποτελεσμάτων που έγιναν σύμφωνα με την αναλογική. Με την αναλογική το πρώτο ιταλικό κόμμα φέρεται να είναι το PDS του Ντ' Αλέμα, που παίρνει το 21,1% των ψήφων (20,4% το 1994), η Φόρτσα Ιτάλια βρίσκεται στο 20,6% (21% το 1994), η Εθνική Συμμαχία στο 15,7% (13,5% το 1994), η Λίγκα στο 10,8% (8,4%) το 1994 που είναι αύξηση της τάξης του 2,7%,μεγάλη επιτυχία). Οι Πράσινοι λαμβάνουν το 2,5% των ψήφων (2,7% το 1994) και εισέρχονται σε σοβαρή πολιτική κρίση.

Σημαντικό γεγονός αυτών των εκλογών είναι η "ξερή" ήττα της Δεξιάς. Ο Μπερλουσκόνι, που είχε ζητήσει μεγαλόφωνα τη διεξαγωγή εκλογών, όντας σίγουρος για τη νίκη, είναι αναγκασμένος να περάσει στην αντιπολίτευση και το κόμμα του "Φόρτσα, Ιτάλια" διατρέχει τον κίνδυνο της διάσπασης σε δύο κόμματα: Σε μία "σκληρή" πτέρυγα προς την Εθνική Συμμαχία και μία πτέρυγα πιο μετριοπαθή προς το καθολικό και τεχνοκρατικό κέντρο του Ντίνι.

Και για την Εθνική Συμμαχία αυτές οι εκλογές σήμαναν μια μεγάλη απογοήτευση: Εδώ και πολλούς μήνες οι δημοσκοπήσεις εμφάνιζαν το κόμμα του Φίνι να ξεπερνάει το 20%. Τον ίδιο τον Φίνι, που είχε γίνει "σταρ" της τηλεόρασης, τον θεωρούσαν τον πιο δημοφιλή πολιτικό και όλοι ήταν σίγουροι ότι η Εθνική Συμμαχία θα έφτανε να είναι το πρώτο ιταλικό κόμμα. Το 15,7% που έλαβε η Εθνική Συμμαχία είναι, λοιπόν, ένα αποτέλεσμα που πλήττει την υπεροχή και την αντιδραστική πολιτική των Ιταλών φασιστών με "άσπρο πουκάμισο".

Και η δεξιοί καθολικοί που είχαν συμμαχήσει με τον Μπερλουσκόνι και τον Φίνι (οι πρώην χριστιανοδημοκράτες του CCD και του CDU) έχουν πάρει την απάντησή τους από τον ιταλικό λαό και δεν ξεπερνούν το 5,8%, ενώ οι δημοκρατικοί καθολικοί που κατέβηκαν στις εκλογές με την "Ελιά" έλαβαν το 9,1% των ψήφων.

Ενα άλλο στοιχείο που χαρακτηρίζει αυτές τις εκλογές είναι σίγουρα το πολύ καλό αποτέλεσμα που πέτυχε η Λίγκα του Μπόσι, που κατέβηκε μόνη της στις εκλογές, χωρίς συμμάχους, και έλαβε ένα σημαντικό 10,8%. Αυτό είναι ένα επικίνδυνο στοιχείο, αφού ο Μπόσι καθ' όλη τη διάρκεια της εκλογικής εκστρατείας μιλούσε για "ανεξαρτησία του Βορρά από την υπόλοιπη Ιταλία".

Ενα, σαφώς, κεντρικό στοιχείο αυτών των εκλογών είναι η μεγάλη νίκη της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, που πέρασε από το 6% του 1994 στο σημερινό 8,6%, κατέκτησε 35 έδρες στη Βουλή και 10 στη Γερουσία και συνέβαλε αποφασιστικά, παραιτούμενη να παρουσιάσει τους δικούς της υποψηφίους και στηρίζοντας σε πολλές περιφέρειες τους υποψηφίους της "Ελιάς" στο να ηττηθούν οι υποψήφιοι του Μπερλουσκόνι και του Φίνι.

Τώρα ήρθε η ώρα της κυβέρνησης της "Ελιάς". Ο Φάουστο Μπερτινότι επανέλαβε και μετά από τις εκλογές ότι η Κομμουνιστική Επανίδρυση δε θα μπει στη νέα κυβέρνηση, αλλά θα δώσει τις ψήφους της, ώστε να σχηματιστεί η κυβέρνηση της κεντρο - Αριστεράς. Μετά οι κομμουνιστές (που ζητούν την επαναφορά της Αυτόματης Τιμαριθμικής Προσαρμογής των μισθών των εργαζομένων, τη μείωση των ωρών εργασίας, χωρίς ταυτόχρονη μείωση των μισθών, την προστασία του κράτους πρόνοιας και αγώνα κατά των επιβολών του Μάαστριχτ) θα κρίνουν τη μελλοντική κυβέρνηση του Πρόντι από την πολιτική που θα εφαρμόσει...

Φόσκο ΤΖΙΑΝΙΝΙ