Ορισμένες σκέψεις για το διάλογο

Η ΚΕ με τρία ολοκληρωμένα κείμενα κατέθεσε την πρότασή της για την προγραμματική συζήτηση στο Κόμμα. Τα κείμενα αυτά στηρίχτηκαν στα ντοκουμέντα που είχαμε ως Κόμμα στις επεξεργασίες που συλλογικά διαμορφώθηκαν από δύο πανελλαδικά σώματα, στις μελέτες που έγιναν από το ΚΜΕ και τα τμήματα της ΚΕ, στη γενίκευση της εμπειρίας από τη δράση του ΚΚΕ τα χρόνια που πέρασαν από το 14ο Συνέδριο.

Το Πρόγραμμα, η Εκθεση Δράσης, το Καταστατικό έχουν τη δική τους ξεχωριστή σημασία, ωστόσο ενιαία απαντούν στις σύγχρονες προκλήσεις για ένα επαναστατικό κόμμα. Δηλαδή: Με τι κόμμα; Με ποια πολιτική; Θα φτάσουμε στο στρατηγικό στόχο στη σοσιαλιστική επανάσταση.

Τα κείμενα αυτά, με βελτιώσεις από το διάλογο που γίνεται, βελτιώσεις που κινούνται όμως στο πνεύμα και τη λογική τους, μπορούν να γίνουν τα ντοκουμέντα του ΚΚΕ. Μπορούν να είναι ο οδηγός μάχης ενός κόμματος επαναστατικού, ριζωμένου στην εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα, ικανού να επικοινωνεί με τη νέα γενιά. Του κόμματος που θα συνεχίζει μια μοναδική αγωνιστική ιστορία και θα ατενίζει στο τέλος του αιώνα την αυγή του νέου με την ικανότητα εκπλήρωσης της ιστορικής του αποστολής.

- Με το Σχέδιο Προγράμματος γίνεται μια τομή στις θεωρητικές επεξεργασίες του Κόμματος, μέσω του προσδιορισμού του χαρακτήρα της επανάστασης στην Ελλάδα ως σοσιαλιστικής. Ο προσδιορισμός αυτός στηρίζεται στο επίπεδο ανάπτυξης του καπιταλισμού στη χώρα (ύπαρξη κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού), στην ταξική σύνθεση της ελληνικής κοινωνίας, στη σχέση και το ρόλο της Ελλάδας στο διεθνές και ιδιαίτερα στο δυτικοευρωπαϊκό καπιταλιστικό σύστημα.

Φυσικά δεν ξεμπερδέψαμε σαν Κόμμα με την υλοποίηση της σοσιαλιστικής προοπτικής στην Ελλάδα, αποφασίζοντας ότι η επαναστατική διαδικασία θα λύσει την αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας. Χρειάζεται να στρέψουμε την προσοχή μας παράλληλα στο δρόμο που θα βαδίζουμε για να συγκεντρώσουμε δυνάμεις και στη μαχητική προβολή της σοσιαλιστικής προοπτικής για τη χώρα μας. Αυτό απαιτεί μια σοβαρή δουλιά ιδεολογικής υποδομής στο Κόμμα, άμεσα συνδεδεμένης με τα μεγάλα καθήκοντα δράσης στο λαϊκό κίνημα.

Απαιτεί μια αιχμηρή προπαγανδιστική εκλαϊκευτική εκστρατεία, που θα δένει τα σημερινά αδιέξοδα με την αναγκαιότητα της σοσιαλιστικής προοπτικής. Η αναγκαιότητά της δε γίνεται κατανοητή μόνο με τη συνθηματολογική προβολή του σοσιαλισμού, επιβάλλεται μια πολύμορφη ιδεολογική παρέμβαση στην κοινωνία. Δεν καλύπτεται με οραματικές αναφορές στην κοινωνία του μέλλοντος που φαντάζουν ουτοπικές προσεγγίσεις. Χρειάζεται προβολή της σαν τη ρεαλιστική διέξοδο από την κρίση ενός συστήματος, που συσσωρεύει ορατά σε όλους δεινά για την ανθρωπότητα. Η σοσιαλιστική προοπτική δεν μπορεί να πείσει με άμυνα απέναντι στον καπιταλισμό, αλλά με επίθεση, αξιοποιώντας και επενδύοντας ιδεολογικά στα καθημερινά φαινόμενα σήψης του καπιταλισμού. Προβάλλοντας τα συμπεράσματα από τις ανατροπές στις χώρες του σοσιαλισμού που βγάλαμε σαν Κόμμα, αλλά και τα συμπεράσματα που βγάζουν οι λαοί αυτών των χωρών μόλις πέντε χρόνια μετά τις ανατροπές.

- Η συγκρότηση του α - α - δ μετώπου και η σοσιαλιστική προοπτική δεν είναι δύο διαφορετικοί στόχοι. Με το μέτωπο συγκεντρώνουμε τις δυνάμεις σε α/α στόχους πάλης, για να προσεγγίσουμε την επαναστατική διαδικασία. Αυτό που ενοποιεί το μέτωπο με τη σοσιαλιστική επανάσταση είναι το Κόμμα, η πολιτική - ιδεολογική - οργανωτική ηγεμονία του Κόμματος στο μέτωπο που συγκρούεται με τον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια. Στο έδαφος αυτών των συγκρούσεων και κορύφωσης της ταξικής πάλης, χωρίς να ξεγελάς κανένα σύμμαχο μπαίνει το ζήτημα της εξουσίας.

Το καθήκον για ισχυρό - πανίσχυρο ΚΚΕ σ' αυτή τη διαδικασία είναι το καθήκον που πρέπει να απαντάμε καθημερινά, μετρώντας την ισχυροποίηση του Κόμματος σε όλα τα επίπεδα της ταξικής πάλης. Η συγκρότηση του μετώπου αποτελεί άμεσο πολιτικό καθήκον για το Κόμμα μας. Ο δρόμος που θα ακολουθήσουμε για να φτάσουμε στη σοσιαλιστική προοπτική ανοίγεται σήμερα. Καθορίζεται έτσι πολύ συγκεκριμένα η σχέση τακτικής - στρατηγικής, υποτάσσοντας την πρώτη στη δεύτερη. Αποκλείοντας αυτονόμηση της τακτικής μας από το στρατηγικό στόχο, που οδηγεί σε τακτικισμούς και επιλογές απομάκρυνσης από την προοπτική σου.

Ο κίνδυνος αυτός είναι ορατός για κάθε κομμουνιστικό κόμμα, φυσικά και για το δικό μας. Ο οπορτουνισμός στη ρεφορμιστική ή τη σεχταριστική του εκδοχή αναπτύσσεται στο έδαφος των δυσκολιών, αλλά και των επιτυχιών του κινήματος. Η αντιμετώπισή του δε γίνεται με κινδυνολογία και επικλήσεις, αλλά με ανοιχτή ιδεολογική - πολιτική συζήτηση αντιπαράθεση, ανεβάζοντας παράλληλα το πολιτικό ιδεολογικό κριτήριο της βάσης πάντα μέσα στις αρχές λειτουργίας του Κόμματος.

- Ο παράγοντας που κάνει το Κόμμα μας να πλησιάζει ή να απομακρύνεται από τη στρατηγική του επιδίωξη είναι η πολιτική μας. Η πολιτική του ΚΚΕ είναι το όχημα επικοινωνίας του Κόμματος με τις πλατιές λαϊκές μάζες, με τον κόσμο που σήμερα αντιμετωπίζει τη συντηρητική λαίλαπα της κυρίαρχης πολιτικής σε όλες της τις εκδοχές. Τον κόσμο που αγανακτεί, απογοητεύεται, αλλά συχνά και αγωνίζεται.

Η Εκθεση Δράσης εκτιμά την πολιτική μας γραμμή και παράλληλα την οριοθετεί. Η συζήτηση για την αποδοχή γενικά ή όχι της πολιτικής μας είναι, πιστεύω, αποπροσανατολιστική. Αυτό που πρέπει να συζητήσουμε είναι η ορθότητα ή το λάθος στην πολιτική του Κόμματος. Η ταύτιση της ορθότητας με την αποδοχή γενικά της πολιτικής μας αφαιρείται από τη σημερινή πραγματικότητα στην κοινωνία και από τη συγκεκριμένη κατάσταση που βρίσκεται το κόμμα.

Η ορθότητα της πολιτικής μας έχει φανεί, έχει αποδειχτεί και μπορεί να αποδείχνεται καθημερινά όσο ξεδιπλώνεται με αποφασιστικότητα η δράση του Κόμματος. Η ορθότητά της κρίνεται από την αποδοχή που βρίσκει στο κομματικό δυναμικό, την ικανότητα να κινεί ό,τι κινείται στο μαζικό κίνημα, τη διορατικότητα με την επαλήθευση των εκτιμήσεων, την ανάκτηση του κύρους και της επιρροής μας, την αποσιώπηση - διαστρέβλωση από τα media της ολιγαρχίας, την τάση ανάκαμψης της πολιτικής επιρροής στο κίνημα και στις εκλογές.

Η συζήτηση, γενικά, περί αποδοχής κρύβει και αυταπάτες ή υποτίμηση της συνθετότητας διαμόρφωσης πολιτικής συνείδησης στις σημερινές συνθήκες. Οδηγεί στην ποσοστολογία των γκάλοπ ή στη στατική καταγραφή μόνο των εκλογών. Το κυριότερο, ίσως, μας απομακρύνει από τη δουλιά στο Κόμμα, με το Κόμμα για να αλλάξουμε τις συνειδήσεις και τους συσχετισμούς.

Η πολιτική μας δεν είναι ένα αριθμητικό σύνθημα που αυξομειώνεται. Βασίζεται στην ανάλυση και εκτίμηση του σημερινού πολιτικού σκηνικού και των σχεδίων που κυοφορούνται για την αλλαγή του από την άρχουσα τάξη. Η πολιτική μας χαράζει μια, ορατή για τον κόσμο, διαχωριστική γραμμή σ' αυτό το πολιτικό σκηνικό. Με δύο πολιτικές που συγκρούονται, εκπροσωπώντας διαμετρικά αντίθετα συμφέροντα, έχοντας ριζικά διαφορετικές λογικές, ακολουθώντας αντίθετους δρόμους. Χρειάζεται να προσπαθήσουν πολύ, χωρίς τελικά να το καταφέρουν, όλα τα άλλα κόμματα (και οι ομάδες εντός - εκτός των κομμάτων) για να πείσουν σε τι ουσιαστικό διαφέρουν μεταξύ τους, όταν συμφωνούν σε όλες τις στρατηγικές, αλλά και άμεσες επιδιώξεις του κεφαλαίου. - Η πολιτική μας έχει την ικανότητα να συσπειρώνει πλατιά στο αγωνιστικό της κάλεσμα για αντίσταση στις επιλογές ΕΕ και ΝΑΤΟ, για αναχαίτιση των κυβερνητικών πολιτικών, για χτύπημα της μοιρολατρίας, της συναίνεσης και της υποταγής. Συσπειρώνονται ήδη πλατύτερες δυνάμεις μέσα στο κίνημα σε στόχους πάλης που μόνο το ΚΚΕ προβάλλει, στα μπλόκα των αγροτών, στις εργατικές αντιστάσεις, στους αγώνες συνταξιούχων και νεολαίας, ευρύτερες δυνάμεις από την επιρροή μας παλεύουν μαζί με τους κομμουνιστές για αιτήματα και στόχους πολιτικούς, που μόνο η πολιτική μας υιοθετεί.

Οι θέσεις μας σε καίρια ζητήματα όπως: πάλη - έξοδος από την ΕΕ, ξήλωμα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, γίνονται αποδέκτες από πολλαπλάσιο, της εκλογικής μας επιρροής, κόσμο. Στο έδαφος της αναγέννησης του μαζικού λαϊκού κινήματος χτίζονται και θα χτιστούν οι κοινωνικές συμμαχίες, εκεί θα βρεθούν και οι πολιτικοί σύμμαχοι.

Τα σενάρια που ετοιμάζονται, τα σχέδια που γίνονται για αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, κινούνται από την ολιγαρχία για να διασφαλιστεί το πολιτικό σύστημα που θα διαχειρίζεται την κρίση. Αυτά τα σενάρια περιλαμβάνουν κόμματα αναχαίτισης της λαϊκής δυσαρέσκειας, αναχώματα "αριστερής" προέλευσης, ομάδες ανώδυνης για το σύστημα καταγγελίας.

Εμείς δεν μπορούμε να κοιτάμε σ' αυτή την κατεύθυνση για συμμάχους. Η άνοδος σε άλλα επίπεδα της δράσης του κινήματος θα φέρει ανακατατάξεις πολιτικές, με σημαντικότερη την ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Η όξυνση της ταξικής πάλης, που θα εκφράζεται και με τη συγκρότηση του α - α - δ μετώπου, θα δημιουργεί και άλλες συνθήκες πολιτικής συνειδητοποίησης σε πλατιές λαϊκές μάζες. Σ' αυτή την κατεύθυνση πρέπει να κινηθούμε σταθερά σαν Κόμμα, εκτιμώντας και τα βήματα που κάναμε τα τελευταία πέντε χρόνια που ήταν ίσως τα δυσκολότερα από τη μεταπολίτευση.

Η δουλιά μας στο μαζικό λαϊκό κίνημα, η ικανότητα των κομματικών - κνίτικων δυνάμεων στην οργάνωση και καθοδήγηση των λαϊκών νεολαιίστικων αντιστάσεων είναι το κλειδί για να ανοίξει διάπλατα ο δρόμος της συγκρότησης του α/α μετώπου. Σ' αυτή τη δουλιά μαζί με την ιδεολογική - πολιτική παρέμβαση στην κοινωνία, πρέπει να στρέψουμε όλη την προσοχή μας. Τα βήματα που κάναμε είναι σημαντικά, δεν κρύβουν όμως το γεγονός ότι είμαστε αρκετά πίσω από τις δυνατότητες που γεννιούνται, από τις απαιτήσεις που έχουμε για να γίνει το Κόμμα ικανό να ανταποκριθεί στις σημερινές και αυριανές ανάγκες.

ΝΙΚΟΣ ΣΟΦΙΑΝΟΣ

Μέλος της ΚΕ - Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ