Για τη Δικτατορία του Προλεταριάτου

Σύντροφοι, σαν απλό μέλος του ηρωικού μας ΚΚΕ, θα ήθελα να πω και γω τη γνώμη μου για το Συνέδριο.

Κατ' αρχάς συμφωνώ απόλυτα με τις θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής. Θα ήθελα όμως, ωστόσο, να κάνω μια τοποθέτηση πάνω στο κείμενο του σ. Μ. Κωστόπουλου.

Ο σύντροφος κάνει αναφορά για τη Δικτατορία του Προλεταριάτου και μας λέει ότι η λέξη είναι αρνητικά φορτισμένη και θέλει κάποια εκλαϊκευση. Συμφωνώ. Θέλει κάποια εκλαϊκευση όχι όμως παραλλαγή της έννοιας.

Δικτατορία του Προλεταριάτου σημαίνει κρατική εξουσία του προλεταριάτου, που εγκαθιδρύεται με την κατάργηση του καπιταλιστικού συστήματος και τη διάλυση του αστικού κρατικού μηχανισμού. Ο Λένιν έλεγε ότι το ζήτημα της Δικτατορίας του Προλεταριάτου είναι το κύριο στο μαρξισμό.

Οταν το 1927 είχαν επισκεφτεί τη ΣΕ οι εργατικές αντιπροσωπείες του εξωτερικού, έκαναν την εξής ερώτηση στον σ. Στάλιν. Γιατί δεν υπάρχει ελευθερία Τύπου στην ΕΣΣΔ;

Να ποια ήταν η απάντηση του μεγάλου επαναστάτη.

Για ποια ελευθερία μιλάτε;

Ελευθερία Τύπου, για ποια τάξη; Για την αστική τάξη ή για το προλεταριάτο; Αν μιλάτε για ελευθερία Τύπου, για την αστική τάξη δεν υπάρχει. Αν, όμως, πρόκειται για ελευθερία Τύπου για το προλεταριάτο, πρέπει να πούμε ότι σ' όλο τον κόσμο δε θα βρείτε άλλο κράτος, όπου να υπάρχει μια τόσο ολόπλευρη και πλατιά ελευθερία Τύπου για το προλεταριάτο, σαν κι αυτή που υπάρχει στην ΕΣΣΔ. Τα μεγαλύτερα τυπογραφεία, τα καλύτερα μέγαρα Τύπου, ολάκερα εργοστάσια χαρτιού, τυπογραφικής μελάνης, βρίσκονται ολοκληρωτικά στα χέρια της εργατικής τάξης.

Σήμερα έχουμε τον κρατικομονοπωλιακό καπιταλισμό να φιμώνει την εργατική φωνή από τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης. Πόσες φορές αποσιώπησαν τη φωνή του ΚΚΕ; Αν πάει σήμερα ένας εργαζόμενος στους μεγάλους καναλάρχες και τους πει θέλω να βγω και να μιλήσω για τις εργασιακές σχέσεις μου με τον εργοδότη, για την κοινωνική αδικία, θα τον αφήσουν; Σίγουρα όχι. Δεν έχουμε λοιπόν μια δικτατορία του καπιταλισμού;

Επίσης, θέλω να κάνω μια τοποθέτηση πάνω σ' ένα ζήτημα που καίει πολλούς κουκουέδες. Με το προδοτικό 20ό Συνέδριο, τι θα γίνει σύντροφοι, θα καταδικαστεί επιτέλους επίσημα; Με την 6η Ολομέλεια του 1956, τι θα γίνει θα καταδικαστεί επίσημα από το Κόμμα; Θα αποκατασταθούν τόσοι και τόσοι σύντροφοι που διαγράφτηκαν, γιατί έβλεπαν την παλινόρθωση του καπιταλισμού από τότε; Η ωμή επέμβαση των ρεβιζιονιστών στα εσωτερικά του Κόμματος θα καταδικαστεί; Η μειοψηφία που διέγραψε την πλειοψηφία το 1955 στην Τασκένδη, θα καταδικαστεί;

Για όλα αυτά πρέπει να δώσει απάντηση το 15ο Συνέδριο.

ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΓΙΤΗΣ

Λάρισα