Στις έως τώρα χρεοκοπημένες πολιτικές αντιμετώπισης δήθεν της ανεργίας, στις πολιτικές της "Λευκής Βίβλου" που χρησιμοποιούν την ανεργία σαν το όχημα για να γυρίσουν το ρολόι των εργασιακών σχέσεων έναν αιώνα πίσω, στην απορύθμιση του χρόνου εργασίας, στις συνταγές του μοιράσματος της ανεργίας, στα τρίωρα και στα τετράωρα της εργασίας, στο μοντέλο του μισοάνεργου και του μισοασφαλισμένου ανασφάλιστου εργάτη, στη λογική της συνεχούς και πολύμορφης ενίσχυσης των εργοδοτών για τη δημιουργία δήθεν νέων θέσεων εργασίας, το αγωνιστικό συνδικαλιστικό κίνημα αντιπαραθέτει τις δικές του θέσεις και προτάσεις. Θέσεις και προτάσεις που, εξ αντικειμένου, έρχονται σε αντίθεση με τις γενικότερες επιλογές των κρατικομονοπωλιακών μηχανισμών και της ΕΕ για το ίδιο το μοντέλο ανάπτυξης της χώρας μας.

Στο "πακέτο" των άμεσων μέτρων που προτείνονται για την αντιμετώπιση της εκρηκτικής κατάστασης που διαμορφώνεται στο μέτωπο της απασχόλησης, προβάλλεται: Η άμεση και γενικευμένη θεσμοθέτηση του 7ωρου - 35ωρου χωρίς μείωση αποδοχών και με διασφάλιση των συνταξιουχικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.Ενα τέτοιο μέτρο, σύμφωνα με πρόσφατους υπολογισμούς του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ, θα δώσει 330.000 νέες θέσεις εργασίας.Επίσης: Η κατάργηση της υπερεργασίας και ο αυστηρός περιορισμός των υπερωριών.Η απόκρουση των σχεδίων για την απελευθέρωση των απολύσεων και οι πρόσθετοι περιορισμοί των απολύσεων τουλάχιστον σε άτομα που βρίσκονται κοντά στο όριο της συνταξιοδότησης. Αντιμετώπιση του προβλήματος της "μαύρης εργασίας",με τη νομιμοποίηση των αλλοδαπών εργατών και τη διασφάλιση ίσων δικαιωμάτων. Πολιτική ουσιαστικής εκπαίδευσης, ειδίκευσης και έρευνας και όχι... προγράμματα που εξασφαλίζουν απλώς ένα χαρτζιλίκι σε έναν αριθμό ανέργων και χρήμα με "ουρά" για μια νέα ομάδα τρωκτικών, που παράγεται τελευταία στη χώρα μας. Αποφασιστική απόκρουση της πολιτικής του ρουσφετιού και της αναξιοκρατίας κλπ.

Σε ό,τι αφορά την προστασία των ανέργων,πάγιο αίτημα των συνδικάτων είναι η επιδότησή τους με το 80% του βασικού ημερομισθίου και για όσο διάστημα παραμένουν άνεργοι. Επίσης, διασφάλιση των ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων τους όσο θα είναι άνεργοι. Σχετικά με το νομοσχέδιο, που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα η κυβέρνηση και το οποίο κινείται σε ριζικά αντίθετη κατεύθυνση με τα παραπάνω, πριμοδοτώντας τους εργοδότες ακόμα και με το επίδομα ανεργίας (!), το αίτημα που προβλήθηκε στις μεγαλειώδεις Πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις ήταν να αποσυρθεί.

Η δράση, όμως, κατά της ανεργίας δεν μπορεί παρά να θέτει γενικότερα το θέμα της ανασυγκρότησης της παραγωγικής βάσης της χώρας και της προστασίας της εθνικής παραγωγής, που θα στοχεύει στην ορθολογική προστασία των φυσικών και εργασιακών πόρων, με αναδιάρθρωση και αναθέρμανση των επενδύσεων σε δυναμικούς κλάδους. Στην υλοποίηση κλαδικών πολιτικών, στον εκδημοκρατισμό του δημόσιου τομέα και στη λειτουργία του σε ανταγωνιστική κατεύθυνση προς το μονοπωλιακό κεφάλαιο. Στην υλοποίηση προγραμμάτων ουσιαστικής περιφερειακής και τοπικής ανάπτυξης. Στην ανάπτυξη του αγροτικού τομέα που σημαίνει απόκρουση της πολιτικής και των συνεπειών από την προώθηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) και της ΓΚΑΤΤ. Στην πολιτική στήριξης της μικρομεσαίας επιχείρησης και με τη βελτίωση της οικονομικής θέσης των εργαζομένων και των συνταξιούχων, η οποία θα οδηγήσει σε αναθέρμανση της αγοράς. Στη διεκδίκηση του δικαιώματος της χώρας για μια αναβαθμισμένη θέση στην επιστημονικοτεχνική - τεχνολογική πρόοδο, στην προώθηση ριζικών προοδευτικών αλλαγών στη Δημόσια Διοίκηση και το τραπεζικό σύστημα κλπ.