Να δουλέψουν όλα τα γρανάζια

για να γυρίσει η ρόδα, σύντροφοι

Ο προσυνεδριακός διάλογος είναι το καλύτερο μέσον, η καλύτερη δημοκρατική λειτουργία για το δυνάμωμα του κόμματός μας.

Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, φαίνεται η ανάγκη μιας ενιαίας αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για το μέτωπο αυτής της δράσης - αφού καθημερινά δεχόμαστε μια ολομέτωπη επίθεση ενάντια στις καταχτήσεις του εργατικού κινήματος.

Σήμερα μπορεί να γίνει αυτό το μέτωπο. Το ΚΚΕ βρίσκεται μπροστά σ' αυτούς τους αγώνες. Αυτό πρέπει να το δούμε όλοι, όσοι τουλάχιστον έχουν περάσει από αυτό το εργατικό ή και το αντιστασιακό - αντιιμπεριαλιστικό κίνημα και όχι μόνο να το παραδεχτούνε, αλλά να συντάξουν τις όποιες δυνάμεις τους στην καθημερινή δράση αυτού του αγώνα.

Ορισμένες αρρώστιες, που, είτε από άγνοια είτε από πείσμα, διέπουν μερικές αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις (παλιές κομματικές δυνάμεις αυτού του κινήματος).

Πρέπει, πέρα από την άρρωστη κριτική που κάνουν έξω από το Κόμμα, να καταλάβουν αυτόν το μονόδρομο της καθημερινής, σωστής ταξικής πάλης. Πρέπει να καταλάβουν πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την προστασία των καταχτήσεών τους σαν μέλη του εργατικού κινήματος, που και αυτές με τον αγώνα τους μέσα απ' αυτό το αντιιμπεριαλιστικό ταξικό κίνημα έχουν πετύχει.

Το Κόμμα έχει κάνει την αυτοκριτική του για τα λάθη του και συνεχίζει τον ταξικό αγώνα.

Σύντροφοι, δεν μπορεί να λέμε μόνο ότι "εγώ, αφού το Κόμμα κάνει λάθη, μένω αδιάφορος απ' έξω. Και από το πρωί μέχρι το βράδυ, λέω με όποιους μιλάω πως όλοι το ίδιο είναι, επομένως δεν υπάρχει σωτηρία".

Οι απόψεις αυτές είναι εκείνες που, για να βγούμε από τη φυλακή ή για να μας απομακρύνουν από τη δράση, έλεγαν ότι "έχε τις απόψεις σου και κοίτα τη δουλιά σου, το σπίτι σου, εσύ θα φέρεις το σοσιαλισμό;", με μόνο στόχο και σκοπό να μας απομακρύνουν από τη δράση.

Ακόμα σύντροφοι, στις οργανωμένες μας δυνάμεις, παρατηρείται το φαινόμενο: μέλη κομματικά, να μην επιμένουν στη δουλιά τους. Να καθυστερούν στις συνελεύσεις, να μην είναι οικονομικά τακτοποιημένα και η καθημερινή συμμετοχή του "Ριζοσπάστη" και των άλλα εντύπων του Κόμματος, με αποτέλεσμα να μένουν στοιβαγμένα στα γραφεία των ΚΟΒ και η επαφή με το λαό να μην γίνεται - στις γειτονιές. Σιγά σιγά, αυτά τα φαινόμενα τείνουν να γίνουν και νέα φιλοσοφήματα: "ότι, ξέρεις, μην πιέζουμε τους συντρόφους, γιατί θα τους χάσουμε".

Δε νομίζω, σύντροφοι, ότι έτσι μπορεί να φτιάξουμε αυτό το ταξικό επαναστατικό κόμμα και, πολύ περισσότερο, αυτό το αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο της καθημερινής δράσης για την αναχαίτιση της επίθεσης που δεχόμαστε από τα διάφορα μέτωπα είτε λέγονται Ευρωπαϊκή Ενωση, είτε Μάαστριχτ και "Λευκή Βίβλος" ή ΝΑΤΟ ή Νέα Τάξη Πραγμάτων.

Αλλες απόψεις που λένε ότι "εάν δε φύγει αυτός από το Κόμμα, εγώ δε βοηθάω".

Κανείς δεν μπορεί να αφαιρέσει το δικαίωμα του άλλου ν' αγωνιστεί για τα προβλήματά του, όπως κανείς δεν αγωνίζεται μόνο για τα προβλήματα του άλλου και όχι και για τα δικά του.

Τα λάθη τα διορθώνουμε μέσω της αυτοκριτικής και την αυτοκριτική δεν την κάνουμε για να κάνουμε πολεμική που οδηγεί στο μαρασμό και στη διάλυση.

Δουλιά, λοιπόν, απαλλαγμένοι απ' αυτά που μας χωρίζουν. Μόνος μας εχθρός είναι ο ταξικός αντίπαλος, ο ιμπεριαλισμός.

Δεν πρέπει να λείπει κανένας από την καθημερινή δράσης μας.

Απ' αυτό το μέτωπο που λέγεται αντιιμπεριαλιστικό, αν θέλουμε να γυρίσει η ρόδα, αυτό μπορεί να γίνει μόνο με μπροστάρη το ΚΚΕ.

ΚΩΣΤΑΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Νέα Ιωνία