Οπορτουνισμός και συμβιβασμοί

ή επαναστατική τακτική και επανάσταση;

Το Σχέδιο Προγράμματος της ΚΕ θέτει σαν "άμεσο" πολιτικό στόχο του ΚΚΕ τη συγκρότηση του α-α-δ μετώπου. Στόχος που στην πορεία υλοποίησής του θα ωριμάζει, θα προετοιμάζει και θα συγκεντρώνει τις μάζες για το πέρασμα στο σοσιαλισμό.

Τη μεταπολιτευτική περίοδο μέχρι σήμερα, το Κόμμα έθεσε ανάλογους στόχους με τις ίδιες επιδιώξεις: την ωρίμανση του υποκειμενικού παράγοντα. Η εκτίμηση της ΚΕ είναι ότι οι πολιτικές αποφάσεις και πρωτοβουλίες του Κόμματος ήταν σωστές. Και ήταν σωστές όταν είχαμε τα εξής αποτελέσματα:

• Εξωραϊσμός της σοσιαλδημοκρατίας και προσπάθεια συγκυβέρνησης.
• Αμεση αποδοχή του αναθεωρητισμού και συστέγαση μαζί του.
• Συμμαχία με το υπ' αριθμόν ένα κόμμα της αστικής τάξης για την τιμωρία της υπ' αριθμόν 1,1 επιλογής της αστικής τάξης (κάθαρση). Συνεργασία με τα κόμματα της αστικής τάξης για το ξεπέρασμα του αδιεξόδου του κοινοβουλευτικού συστήματος (οικουμενική κυβέρνηση).
• Πλήρη αποδοχή του προγράμματος για το πέρασμα από το σοσιαλισμό στον καπιταλισμό (περεστρόικα).
• Ωρίμανση του οπορτουνισμού και του ρεφορμισμού μέσα στο Κόμμα και το εργατικό κίνημα.

Και όλα αυτά τα αποτελέσματα τα είχαμε με σωστές πολιτικές αποφάσεις και ιδεολογικές εκτιμήσεις, με στόχο να προετοιμάσουμε την εργατική τάξη και το λαό να συντρίψει τον οπορτουνισμό και το ρεφορμισμό στο εργατικό κίνημα, να γκρεμίσει τον καπιταλισμό και να εγκαθιδρύσει τη δικτατορία του προλεταριάτου.

Η ΚΕ παίρνοντας όλα αυτά υπόψη της μας προτείνει την τακτική του α - α - δ μετώπου που θα συγκεντρώσει δυνάμεις για το σοσιαλισμό.

Η πλειοψηφία της ηγεσίας του Κόμματος, που έχει την ευθύνη για όλα αυτά, σίγουρα δεν είναι τυφλή να μη βλέπει ότι όλα αυτά μικρή σχέση έχουν με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και με το ρόλο που πρέπει να παίξει το Κόμμα της. Σίγουρα είναι όμως μεγάλοι οπορτουνιστές, που αν αισθάνονταν την παραμικρή ευθύνη απέναντι στην εργατική τάξη (ΕΤ) θα είχαν παραιτηθεί.

Ο καπιταλισμός ωρίμασε και σάπισε εδώ και πολύ καιρό. Εξάντλησε όλες του τις εφεδρείες: Κοινοβούλια, αστικοί θεσμοί, ρεφορμιστικές παροχές, εναλλαγές και ψευδαισθήσεις. Δεν υπάρχει ένας τίμιος εργάτης που να ελπίζει σε όλα αυτά. Το ότι όμως προσπαθεί να επωφεληθεί από όλα αυτά (ρουσφέτια, παροχές κλπ) ευθύνονται άλλοι γι' αυτό.

Το μόνο όπλο της αστικής τάξης (ΑΤ) που παραμένει σε πλήρη ισχύ είναι ο οπορτουνισμός. Η ΕΤ δεν ηττήθηκε από τις τακτικές δυνάμεις της ΑΤ, αλλά από τους πράκτορές της μέσα στο εργατικό κίνημα. Ο Λένιν στον τόμο 40, σελ. 6 αναφέρει: "Χωρίς την εξαιρετικά σοβαρή και ολόπλευρη προετοιμασία του επαναστατικού τμήματος του προλεταριάτου για τον εξοστρακισμό και τη συντριβή του οπορτουνισμού είναι ανόητο και να σκέπτεται κανείς για δικτατορία του προλεταριάτου. Αυτό το δίδαγμα της ρωσικής επανάστασης θα πρέπει να το καρφώσουν καλά στο μυαλό τους οι ηγέτες της "ανεξάρτητης" γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας, του γαλλικού σοσιαλισμού κλπ., που θέλουν τώρα να ξεγλιστρήσουν αναγνωρίζοντας στα λόγια τη δικτατορία του προλεταριάτου". Στη σελ. 11, συνεχίζει: "Οι κύριοι οπορτουνιστές, μαζί και οι καουτσκιστές, διασύροντας τη διδασκαλία του Μαρξ "διδάσκουν" το λαό: το προλεταριάτο πρέπει πρώτα να κατακτήσει την πλειοψηφία μέσω του καθολικού εκλογικού δικαιώματος, κατόπιν, στηριζόμενο στην ψηφοφορία αυτή της πλειοψηφίας, να πάρει την κρατική εξουσία, κι έπειτα πια, με βάση τη "συνεπή" (ορισμένοι λένε "καθαρή") δημοκρατία να οργανώσει τον σοσιαλισμό.Ενώ εμείς λέμε, με βάση τη διδασκαλία του Μαρξ και την πείρα της ρωσικής επανάστασης: Το προλεταριάτο πρέπει πρώτα να ανατρέψει την αστική τάξη και να κατακτήσει για τον εαυτό του την κρατική εξουσία και έπειτα να χρησιμοποιήσει την κρατική αυτή εξουσία, δηλαδή τη δικτατορία του προλεταριάτου, σαν όργανο της τάξης του για να κατακτήσει τη συμπάθεια της πλειοψηφίας των εργαζομένων".

Οποιος εργάτης κομμουνιστής θέλει να βοηθήσει την τάξη του και τον εαυτό του, όποιος κομμουνιστής μη εργάτης θέλει να βοηθήσει την ΕΤ υποτάσσοντας τα ιδιαίτερα συμφέροντά του σε αυτά της ΕΤ, θα πρέπει να έρθει σε πλήρη ρήξη με τον οπορτουνισμό όπως και αν εκφράζεται.

Η ΕΤ δεν έχει ανάγκη εξωραϊσμένων κοινοβουλευτικών θεσμών, δεν ελπίζει σε μεικτές κυβερνήσεις που θα την πυροβολούν στο όνομά της.

Δεν επιθυμεί το κόμμα της στο όνομά της να γίνεται τσόντα κάποιας κυβέρνησης, κάποιας συμμαχίας, κάποιου μετώπου. Δεν έχει ανάγκη να δωροδοκήσει μέσω των εκπτώσεων στους στόχους της, για να βρει και να δημιουργήσει συμμάχους. Δεν έχει ανάγκη ένα κόμμα που συμμαχεί και με το διάολο (στην κυριολεξία) για ένα μεγαλύτερο ποσοστό, για τη συμμετοχή σε μια κυβέρνηση. Δεν έχει ανάγκη ένα κίνημα - υποστηρικτή κοινοβουλευτικών επιδιώξεων, εξωραϊστή των κρατικών παρεμβάσεων και ρυθμίσεων που στηρίζει την εθνική ανάπτυξη "προς όφελος των εργαζομένων".

Η ΕΤ έχει ανάγκη από ένα κόμμα προλεταριακό, που δε θα είναι πάνω από αυτήν, αλλά το πρωτοπόρο τμήμα της. Ενα κόμμα που θα οδηγεί αταλάντευτα την πρωτοπόρα τάξη, που θα χρησιμοποιεί όλες τις μορφές πάλης, όχι για να δημιουργήσει σκαλοπάτια, αλλά για να οργανώσει, να διαπαιδαγωγήσει την πλειοψηφία του προλεταριάτου για να γκρεμίσει την αστική τάξη.

Ενα κόμμα που θα τσακίσει, θα συντρίψει τον οπορτουνισμό και τον ρεφορμισμό μέσα στο εργατικό κίνημα.

ΤΣΙΟΥΜΠΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ

Ν. Ιωνία