Το Α/Α Μέτωπο και η νεολαία

"Η δράση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ κρίνεται σήμερα στην προσπάθειά τους για την ανάπτυξη του κινήματος της νεολαίας, τη συμπόρευσή του με το εργατικό κίνημα. Επίσης από την ικανότητά τους να κερδίζουν μαζικά και σταθερά τη νέα γενιά στην πολιτική πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό για τη σοσιαλιστική προοπτική".

Προεκτείνοντας και συνδέοντας αυτή τη θέση της έκθεσης δράσης με το πρόγραμμα του Κόμματος, κρινόμαστε σήμερα κατά πόσο σαν ΚΚΕ και ΚΝΕ ισχυροποιούμε την παρέμβασή μας στη νεολαία, κατά πόσο οικοδομούμε και στη νεολαία το α/α μέτωπο, κατά πόσο καταλαβαίνει σήμερα η νεολαία την ουσία του συνθήματός μας "5 κόμματα - 2 πολιτικές".

Από την εμπειρία μου από τη χώρο του πανεπιστημίου και σαν μέλος του Κόμματος και της ΚΝΕ, θα ήθελα να επισημάνω ορισμένα ζητήματα για το προχώρημα της κατεύθυνσής μας.

Μέσα από την πορεία ανασυγκρότησης της ΚΝΕ έχουν γίνει σημαντικά βήματα: κατακτήσαμε την παρουσία μας σε βασικά μέτωπα πάλης, διευρύναμε την επιρροή μας στο χώρο των πανεπιστημίων - καθιερώσαμε το φεστιβάλ ως πολιτιστικό - πολιτικό γεγονός - διευρύναμε τις γραμμές της Οργάνωσης.

Ομως βρισκόμαστε ακόμη πίσω από τις δυνατότητες που υπάρχουν στη νεολαία. Εχουμε να αντιμετωπίσουμε μια πολύμορφη προσπάθεια της άρχουσας τάξης να χειραγωγήσει τη συνείδηση της νεολαίας, να εγκλωβίσει την αγανάκτησή της σε χώρους και δρόμους ενσωμάτωσης και υποταγής.

Απέναντι σ' αυτήν την προσπάθεια η δική μας προσπάθεια να απαντήσουμε χώλαινε σε μια σειρά ζητήματα που έχουν να κάνουν με το ιδεολογικοπολιτικό μέτωπο που ανοίγαμε και με το πώς παράλληλα υλοποιούσαμε την κατεύθυνσή μας να αναπτύσσουμε το κίνημα στο χώρο των πανεπιστημίων.

Ετσι, αδύναμα αναδεικνύουμε το συνολικό χαρακτήρα της επίθεσης της άρχουσας τάξης στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αδύναμα και υποτονικά αναδεικνύουμε την αναδιάρθρωση σήμερα της εκπαίδευσης, δηλαδή του ρόλου και της λειτουργίας που έρχεται να παίξει το πανεπιστήμιο, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ της "Λ. Β." και όπως αυτό πολύ καθαρά φαίνεται μέσα από το Λευκό Βιβλίο για την παιδεία. Χτυπάμε αποσπασμένα και αδύνατα τον πυρήνα της πολιτικής της ΕΕ και όπως αυτή εκφράζεται στο πανεπιστήμιο και από την άλλη, υπερτονίζουμε δευτερεύουσες πλευρές αυτής της πολιτικής. Δεν μπορούμε να συνδέσουμε, γιατί σήμερα εφαρμόζεται αυτή η πολιτική και πώς εξυπηρετεί τα συμφέροντα των πολυεθνικών. Δε γινόμαστε έτσι κατανοητοί για το ποιος ευθύνεται, ποιος είναι ο κύριος αντίπαλος. Πολλές φορές δεν καταλαβαίνουμε και εμείς πώς οι ειδικές εκφράσεις της συντηρητικής πολιτικής ανά σχολή συνδέονται με τη συνολική επίθεση.

Εκφυλίζονται έτσι και με δική μας ευθύνη οι κινητοποιήσεις σε ζητήματα μικροβελτιώσεων που δε θίγουν την ουσία της πολιτικής της ΕΕ. Ηταν ασύνδετο το μικρό - μερικό με τη γενική διέξοδο του Κόμματος.

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να εγκλωβιζόμαστε, να μην μπορούμε να βαθαίνουμε τα πολιτικά χαρακτηριστικά των αγώνων, να φτάνουμε έτσι σε ορισμένες φάσεις να συμπλέουμε με φιλοΕΟΚικές δυνάμεις και να δίνουμε έτσι εμείς άλλοθι σ' αυτές τις δυνάμεις για το ρόλο τους στο φοιτητικό κίνημα και για την πολιτική τους.

Παράλληλα, η αδυναμία για πολιτικοποίηση των αγώνων έρχεται να πατήσει και σε μια δυσφήμισή τους από την άρχουσα τάξη στην προσπάθειά της για χτύπημά τους.

Η επιμονή όμως που δείχνουμε και εμείς για την ανάπτυξη του κινήματος είναι λειψή. Υποτιμούμε πολλές φορές ότι οι αγώνες, σε συνδυασμό με την ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση, είναι το προνομιακό έδαφος για να αλλάζουν οι συνειδήσεις και οι συσχετισμοί. Πολλές φορές ξεκινάμε από τη σωστή αφετηρία ότι η συνείδηση του φοιτητή διαμορφώνεται στα πλαίσια της κοινωνίας και όχι μόνο του πανεπιστημίου, φτάνουμε από την άλλη, όμως, να αυτονομούμεθα και να αναγορεύουμε το ρόλο της ιδεολογικοπολιτικής ζύμωσης σαν τον κύριο παράγοντα αλλαγής συνειδήσεων. Παραβλέπουμε όμως το γεγονός ότι στον καπιταλισμό η αστική ιδεολογία θα είναι πάντοτε κυρίαρχη.

Το ζήτημα είναι κατά πόσο οι αγώνες θα αποκτούν πολιτικά αποκρυσταλλώματα με τη δική μας παρέμβαση και όχι να θεωρούμε ότι ένας αγώνας τον οποίο δεν καθοδηγούμε από την αρχή μάς είναι άχρηστος.

Η ανάπτυξη όμως αγώνων προϋποθέτει την ύπαρξη από μέρους μας ενός συγκεκριμένου Σχεδίου δράσης που θα πατάει στα αντικειμενικά δεδομένα. Αποσπασματικά και ξεκομμένα ανά χώρο βλέπουμε τέτοια σχέδια. Υποτασσόμαστε και εμείς πολλές φορές στις δυσκολίες του υποκειμενικού παράγοντα, του επιπέδου συνείδησης των φοιτητών, αντί να τις βλέπουμε αυτές σε μια δυναμική και προοπτική να τις αλλάξουμε.

Αδύνατα αναζητούμε τα ζητήματα κρίκους που μπορούν ευκολότερα και πειστικότερα να δίνουν ολοκληρωμένα την πολιτική του Κόμματος. Φτάνουμε μερικές φορές, πατώντας στην αδυναμία μας αυτή, να αρνούμαστε την ύπαρξη τέτοιων ζητημάτων κρίκων. Βλέπουμε με στενότητα τη γενική μας πολιτική κατεύθυνση και σε αντιδιαστολή με το γεγονός ότι σε κάθε φάση ενός αγώνα έχουμε να απαντήσουμε σε συγκεκριμένα ερωτήματα στη συνείδηση των φοιτητών, ενώ δε θα έπρεπε να μπαίνουν σε αντιπαράθεση αυτά τα δύο τμήματα της συνολικής μας δουλιάς.

Τα προβλήματα και οι αδυναμίες αυτές θα μεγαλώνουν και θα δυσκολεύουν την οικοδόμηση του α/α μετώπου στη νεολαία αν δεν εμβαθύνουμε παραπάνω και με περισσότερη επιμονή να τα λύνουμε.

Πρώτα και κύρια να τα δουν όλοι οι καθοδηγητικοί κρίκοι του κόμματος και της ΚΝΕ. Πρέπει να επιμείνουμε σαν κόμμα ώστε ζητήματα του νεολαιίστικου κινήματος να τα έχουμε στην πρώτη γραμμή, να μην τα αφήνουμε μόνο στην ΚΝΕ με τον κίνδυνο να ξεκόβονται έως ένα βαθμό αυτά, να μην τα βλέπουμε ενταγμένα στο συνολικότερο σχεδιασμό μας.

Φάνηκαν και φαίνονται ανεπάρκειες στο στελεχικό δυναμικό της ΚΝΕ να υλοποιεί ολοκληρωμένα την πολιτική του Κόμματος. Ανεπάρκειες στο να αξιοποιούμε τις νέες συνθήκες και δυνατότητες που δημιουργούνται.

Η εμβάθυνση στην πολιτική και ιδεολογία μας έχει μείνει πολύ πίσω. Δεν αντιμετωπίζεται με ιδιαίτερη επιμονή και προγραμματισμό η προσπάθεια ιδεολογικής συγκρότησης της Οργάνωσης, εμβάθυνσης στην κοσμοθεωρία μας. Ανωριμότητα εμφανίζεται για το πώς τα στελέχη κατανοούν το ρόλο τους, πώς θα βοηθούν τα ίδια, πρώτα και κύρια, ώστε να αναπτύσσεται η συλλογική σκέψη του Κόμματος.

Θα ήθελα να επισημάνω κενά που εμφανίζονται σε επεξεργασίες μας, παρά τα όποια σημαντικά βήματα έχουν γίνει το τελευταίο διάστημα.

Νομίζω ότι όλες αυτές οι αδυναμίες, τα κενά, οι ελλείψεις πρέπει να τα δούμε το επόμενο διάστημα, ώστε να ισχυροποιήσουμε την παρέμβασή μας στη νεολαία, να ισχυροποιήσουμε την ΚΝΕ. Να δούμε ότι η ΚΝΕ και η δράση της στη νεολαία αποτελεί από τους σημαντικότερους παράγοντες για την ύπαρξη και το αύριο του Κόμματος.

ΚΛΙΑΦΑΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

Τομεακό Γραφείο Σπουδάζουσας Αθήνας της ΚΝΕ