Μετά από σταθερή πτώση αρκετών δεκαετιών, η σιδηροτροχιά κερδίζει και πάλι το χαμένο έδαφος, κυρίως χάρη σε αρκετές καινοτομίες. Μια από αυτές είναι το ελαφρό αστικό τρένο, ευφυής μετενσάρκωση των δημοφιλών τραμ του παρελθόντος. Καθώς το ελαφρό τρένο μπορεί να κινείται σε κανονικούς δρόμους, νησίδες λεωφόρων, ακόμη και ακάλυπτους χώρους οικοδομικών τετραγώνων, μπορεί να κατασκευαστεί χωρίς δαπανηρά τούνελ, υπερυψωμένους διαδρόμους. Το κόστος κατασκευής ενός τέτοιου δικτύου αγγίζει το 1/5 ενός επιφανειακού μετρό ή το 1/10 ενός υπογείου. Ενας συρμός ελαφρού τρένου με τέσσερα βαγόνια θα μετέφερε, με ταχύτητα 40 χιλιομέτρων την ώρα, τον ίδιο αριθμό ανθρώπων με μια συνεχή σειρά αυτοκινήτων μήκους είκοσι οικοδομικών τετραγώνων. Η προσαρμοστικότητα του ελαφρού τρένου κάνει την κατασκευή νέων γραμμών απόλυτα συμβατή με τους υπάρχοντες δρόμους και άλλα στοιχεία της πόλης. Τα οδικά έργα είναι, αντίθετα, διαβόητα για την "ικανότητά" τους να καταστρέφουν ολόκληρες κατοικήσιμες περιοχές.

(*) Το κείμενο αυτό είναι της Μάρσια Λόου.Το αφιερώνουμε στους θιασώτες του μετρό που φτιάχνεται στην Αθήνα, με την κατασπατάληση πολύτιμων πόρων που σε αντίθετη περίπτωση θα βοηθούσαν σε ουσιαστικές πολεοδομικές παρεμβάσεις στην πρωτεύουσα.