Η πρόταση του ΚΚΕ προβάλλει σαν η μόνη ελπιδοφόρα για τον εργαζόμενο λαό σήμερα. Φυσικά δεν είναι εύκολα τα πράγματα. Χρειάζεται καθημερινή, συστηματική δουλιά από το Κόμμα, συνειδητοποίηση αυτής της αναγκαιότητας από τις ίδιες της ριζοσπαστικές λαϊκές δυνάμεις που υπάρχουν μέσα στην ελληνική κοινωνία. Είναι ρεαλιστικές αυτές οι δυνατότητες συσπείρωσης, υπάρχουν αυτές οι δυνάμεις. Δεν αναφερόμαστε στα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα. Δεν υπάρχουν τέτοια πολιτικά κόμματα στη χώρα μας για συμμαχίες και συνεργασίες.

Η πρόταση του ΚΚΕ δεν απευθύνεται στις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, της Πολιτικής Ανοιξης, του ΣΥΝ, του ΔΙΚΚΗ, των πολιτικών ομάδων οι οποίες δρουν σαν εφεδρείες του συστήματος, σαν αντι-ΚΚΕ σχήματα και αναχώματα.

"Συμμαχίες", που σημαίνουν πολιτικές συνεργασίες και συναλλαγές κορυφών, με αυτές τις πολιτικές δυνάμεις δεν είναι δυνατόν να γίνουν. Οχι μόνο για το λόγο ότι δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις σύγκλισης πάνω σε βασικές θέσεις με κανένα από αυτά τα κόμματα, αλλά και γιατί θα επρόκειτο ξεκάθαρα για αντιλαϊκές συναλλαγές, για συνεργασίες χωρίς αρχές, κόντρα στο λαϊκό συμφέρον.

Πραγματική διέξοδος είναι μόνο η λαϊκή Συσπείρωση, το λαϊκό Μέτωπο. Και δεν εννοούμε απλά το κοινωνικό μέτωπο, δηλαδή την κατάκτηση της συμμαχίας της εργατικής τάξης με την εργαζόμενη αγροτιά και τα άλλα μικροαστικά στρώματα των πόλεων. Εννοούμε το κοινωνικοπολιτικό μέτωπο. Μέσα στην κοινωνία δρουν εργάτες, αγρότες, επαγγελματίες, επιστήμονες, που είναι πολιτικά πρόσωπα. Ανήκουν ή ψηφίζουν κάποια κόμματα, είναι εκλεγμένοι συνδικαλιστές. Δεν μπορεί κανείς στα σοβαρά να ισχυριστεί ότι τα βασικά αγροτικά στελέχη στις κινητοποιήσεις των αγροτών ή της ΣΕΑ των συνταξιούχων είναι κάποιοι απλά αγρότες στο επάγγελμα ή συνταξιούχοι και όχι πολιτικά πρόσωπα που ηγούνται του αγώνα, που είναι ψηφοφόροι, μέλη και κάποιοι ακόμη και στελέχη τόσο του δικού μας Κόμματος, όσο και του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, ή άλλοι ανένταχτοι και άλλοι.

Υπάρχουν δυνάμεις, απλοί εργαζόμενοι στη βάση όλων των άλλων κομμάτων που θέλουν να αντιπαλέψουν τη σημερινή κατάσταση, που προσεγγίζουν θέσεις του ΚΚΕ.

Δεν υπάρχει αγώνας τα τελευταία χρόνια που να ήμασταν μόνοι μας, να τον κάναμε μόνοι μας, "απομονωμένοι", όπως γράφουν διάφοροι δημοσιογράφοι και πείθονται απ' αυτούς ορισμένοι σύντροφοί μας.

Το ότι για παράδειγμα δε συμμετείχε και δε ήθελαν και οι ίδιοι οι αγρότες να συμμετάσχει η νόθα και ξεπουλημένη ΓΕΣΑΣΕ της ΠΑΣΟΚικής πλειοψηφίας στις αγροτικές κινητοποιήσεις, μήπως σημαίνει ότι και όλοι οι αγρότες της Θεσσαλίας, της Μακεδονίας, της Πελοποννήσου, που αγωνίζονται και φτιάχνουν Επιτροπές Αγώνα, ήταν όλοι στελέχη του ΚΚΕ; Δεν ήταν και ΠΑΣΟΚτζήδες και νεοδημοκράτες;

Συσπείρωση αυτών των λαϊκών δυνάμεων δε γίνεται από κινήσεις κορυφών.

Με κινήσεις κορυφών θα υπονομευόταν η ίδια η συσπειρωτική πολιτική του Κόμματος. Θα είχαμε αντίθετα αποτελέσματα χειραγώγησης του ριζοσπαστικού πόλου, ενσωμάτωσης στις λογικές του δήθεν εφικτού, δηλαδή του ανέφικτου για τα λαϊκά συμφέροντα, ιδιαίτερα σήμερα, λόγω του δυσμενούς συσχετισμού δυνάμεων και των αδυναμιών του ίδιου του Κόμματος. Οι τέτοιες κινήσεις κορυφών σήμερα θα λειτουργούσαν πραγματικά σαν "ρουφήχτρα" της προσπάθειας για αντίσταση, για ανάκαμψη του Κόμματος και του λαϊκού κινήματος.