Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Καταθέτοντας τις σκέψεις μου σ' αυτή την κορυφαία στιγμή του Κόμματος, το 15ο Συνέδριο, θέλω να πω τη θέση μου για δυο ζητήματα.

1. Δε θεωρώ σωστό να αμφισβητούνται ακόμη και ως όροι, ζητήματα που έχουν να κάνουν με βασικέ αρχές της θεωρίας μας, όπως αυτό της δικτατορίας του προλεταριάτου. Δικαιολογημένα τέτοια συζήτηση προκαλεί ανησυχία στις γραμμές μας. Μόνιμο καθήκον πρέπει να είναι η υπεράσπιση και αποκατάσταση των αρχών και της θεωρίας μας.

2. Σήμερα δεν μπορούμε να συζητάμε για τη στάση μας απέναντι στις υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις παρά για να επαναβεβαιώσουμε ότι δεν υπάρχει πεδίο συνεργασίας μαζί τους. Ο λαός καταλαβαίνει τη συμφωνία τους στην αντιλαϊκή πολιτική. Ολο και περισσότερο ακούμε την άποψη "όλοι το ίδιο είναι". Εμείς πρέπει να πείθουμε ότι το κόμμα και η πολιτική του δεν είναι το ίδιο, να κερδίζουμε διαφοροποιήσεις και συνειδήσεις. Να μας απασχολήσει το πώς θα φτάσει στο λαό η πολιτική μας, πειστικά και ολοκληρωμένα και με όλο το κομματικό δυναμικό στη μάχη.

Συμφώνησα και συμφωνώ με τα ντοκουμέντα της ΚΕ. Το άμεσο πολιτικό καθήκον του Κόμματος, το α-α-δ Μέτωπο, είναι σήμερα δρόμος απαραίτητος για να οδηγήσουμε την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, να συνειδητοποιήσουν την αναγκαιότητα της πάλης για την ανατροπή της σημερινής κατάστασης, την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού και να παλέψουν γι' αυτόν.

Σήμερα πρέπει να μας απασχολήσει η συσπείρωση γυναικών, η συμμετοχή τους στο γυναικείο κίνημα και την ταξική πάλη.

Η αστική τάξη αναπτύσσει συνεχώς το ιδεολογικό της οπλοστάσιο αλλά και την επίθεσή της στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των γυναικών. Με την πολιτική που ακολουθείται στη χώρα μας, οι γυναίκες οδηγούνται μαζικά στην ανεργία ή ζουν με το φόβο της απόλυσης, τινάζονται στον αέρα εργασιακά δικαιώματα και η όποια κοινωνική πολιτική, κοντά στα ρουσφέτια έρχονται τα ΕΟΚικά σεμινάρια, οι "θεσμοί" αξιοποιούνται για να εγκλωβίσουν το γυναικείο κίνημα, να το μετατρέψουν σε κανάλι της κυβερνητικής πολιτικής.

Πού να στρέψουμε την προσοχή μας.

1. Στον προσανατολισμό ΝΕ και ΚΟΒ στην οργάνωση της πάλης για τα προβλήματα των γυναικών και την πολιτική διαφωτιστική δουλιά.

2. Να πρωτοστατήσουν οι κομμουνίστριες στη λειτουργία ή συγκρότηση συλλόγων και ομάδων γυναικών, στην ενασχόληση με τα πραγματικά και ουσιαστικά προβλήματα, στο άνοιγμα στις πολλές γυναίκες.

3. Να έρθουμε σε επαφή με τη γυναίκα της υπαίθρου. Οι γυναικείοι πολιτιστικοί σύλλογοι σχεδόν σε κάθε χωριό έχουν ζωντάνια, δράση και ασχολούνται με τα σοβαρά προβλήματα των γυναικών, όπως ανάπτυξη, ανεργία, δικαιώματα, πολιτισμός κλπ.

Στην περιοχή μας να μελετήσουμε τα ιδιαίτερα προβλήματα των γυναικών της Μειονότητας και των Ελληνοποντίων.

4. Με προσοχή να δούμε τα ζητήματα ανάδειξης και βοήθειας των συντροφισσών. Αυτά δεν τα λύνουν οι ποσοστώσεις που και πρόσθετα προβλήματα δημιουργούν. Η δουλιά στο γυναικείο κίνημα πρέπει να πάρει τη θέση που της ανήκει στα ιδεολογικοπολιτικά και οργανωτικά καθήκοντα του Κόμματος.