Αβραμόπουλος Κώστας ΚΟ Θεσσαλονίκης

Αγαπητοί σύντροφοι, συμφωνών με την εκτίμηση ότι η πολιτική που ακολούθησε το Κόμμα μας από το 14ο Συνέδριο μέχρι σήμερα, είναι μια πολιτική που κινείται σε αντιμονοπωλιακή - αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, μια πολιτική που αντιπαλεύει την ντόπια και ξένη ολιγαρχία τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και βεβαίως τα κόμματα που εκφράζουν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.

Θα ήθελα, όμως, να σημειώσω ότι ο στόχος αυτής της πολιτικής που ήταν και είναι η ανάπτυξη της ταξικής πάλης, η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ, η αλλαγή του συσχετισμού ελάχιστα προχώρησε.

Αυτό που στα κείμενά μας με σαφήνεια διατυπώνεται ότι δηλαδή ολοκληρωμένη ταξική πάλη, είναι η πολιτική ιδεολογική πάλη, η πάλη για την εξουσία, είναι η πάλη της εργατικής τάξης ενάντια στο σύνολο της αστικής τάξης και στο κράτος της, προχώρησε πολύ αδύνατα.

Συνήθως εξαντλούμε τη δράση μας σε συνδικαλιστικό επίπεδο, και αδύνατα προωθούμε τη δουλιά μας στα άλλα δύο (ιδεολογικό και πολιτικό). Αυτό το διαπιστώνει κανείς ζώντας τη λειτουργία και δράση των κλαδικών ΚΟΒ. Αδύνατη είναι ακόμα και η καμπανιακή πολιτική δουλιά. Λείπει η σχεδιασμένη και μόνιμη παρουσία της ΚΟΒ στο χώρο της.

Αναπτύσσουμε πολιτική - ιδεολογική δραστηριότητα στους χώρους δουλιάς κυρίως τις προεκλογικές περιόδους, ή όταν παίρνονται πρωτοβουλίες από τα πάνω (π.χ. Δεκαήμερη πανελλαδική πολιτική εξόρμηση Σεπτέμβρης 1995). Οι βασικές αιτίες της αδύνατης πολιτικής - ιδεολογικής παρουσίας σε εργοστάσια και επιχειρήσεις έχουν να κάνουν κυρίως με το ότι:

α. Το ζήτημα δεν είναι στην καθημερινή προσοχή των ΚΟΒ και των οργάνων που φέρνουν την κύρια και καθοριστική ευθύνη.

β. Το αδύνατο δέσιμο της συνδικαλιστικής και της πολιτικής δουλιάς, αλλά και λόγω λαθεμένων αντιλήψεων, που υποστηρίζουν πως η πολιτική παρουσία της ΚΟΒ στο χώρο δουλιάς αντιστρατεύεται τη συνδικαλιστική μας επιρροή.

Τα Συνδικάτα χωρίς αμφιβολία είναι οι πιο μαζικές οργανώσεις της εργατικής τάξης. Ωστόσο όσο σημαντική και αν είναι η μάχη των Συνδικάτων, αυτά δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την κομματική οργάνωση και την ανεξάρτητη πολιτική - ιδεολογική δουλιά στους εργαζόμενους.

Οι δυσκολίες της κομματικής δουλιάς στις επιχειρήσεις και τα εργοστάσια ήταν και είναι πολλές και μεγάλες:

- Η αντίσταση των καπιταλιστών για να μη γίνεται πολιτική - ιδεολογική δουλιά στις επιχειρήσεις τους χρησιμοποιώντας ως όπλο τους την πρόσληψη, την εξέλιξη, την απόλυση.

- Στις συνθήκες κρίσης οξύνονται οι αντιθέσεις ανάμεσα στους εργαζόμενους που έχουν δουλιά και στους ανέργους.

- Το κλείσιμο των εργοστασίων και επιχειρήσεων, καθώς και η μείωση θέσεων εργασίας λόγω της αυτοματοποίησης και της εντατικοποίησης κουμπώνουν τους εργαζόμενους.

- Η διεύρυνση της εργατικής τάξης με την ανάπτυξη της νέας τεχνολογίας, η αύξηση της αριθμητικής δύναμης των επιστημόνων και διανοούμενων που περνούν στην εργατική τάξη, βάζουν εμάς τους κομμουνιστές μπροστά σε νέες δυσκολίες. Πολύ πιο δύσκολα από ό,τι οι χειρώνακτες εργάτες μπορούν να κατανοήσουν την ιστορική τους αποστολή και την αναγκαιότητα να αγωνιστούν για την κοινωνική επανάσταση.

Οι διαπιστώσεις αυτές σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μας απογοητεύουν και δε μας απογοητεύουν. Μέσα από τη δύσκολη καθημερινή δουλιά μπορούμε και πρέπει να προχωρήσουμε, επιδιώκοντας την ανύψωση του επιπέδου συνειδητότητας, της μαχητικής ικανότητας της εργατικής τάξης και μέσα από την πάλη για τα άμεσα συμφέροντα να συνειδητοποιούν και να αγωνίζονται για τα γενικά συμφέροντα και την προοπτική της εξουσίας.

Γνωρίζοντας ότι η υλοποίηση αυτού του καθήκοντος περνάει μέσα από τη γνώση, από το περιεχόμενο των αγώνων, από την καθημερινή προσοχή των ΚΟΒ και των οργάνων, ώστε οι προσωπικές συζητήσεις, οι περιοδείες και οι συγκεντρώσεις, όπου αυτές μπορούν να πραγματοποιηθούν να βρίσκονται στο κέντρο της προσοχής των κομματικών μελών, των φίλων και οπαδών, δεσμευόμαστε ότι από την επόμενη κιόλας μέρα, με όπλο τα ντοκουμέντα που θα καταλήξουμε, θα κάνουμε ως Εργατοϋπαλληλική Αχτίδα της ΚΟΘ ό,τι είναι δυνατόν, ώστε να φτάσουμε στο επόμενο Συνέδριο έχοντας κάνει ένα βήμα μπροστά σε αυτή την κατεύθυνση.