Κώστας Μανώλης

Γραμματέας ΚΟΒ ΕΒΕ Θεσσαλονίκης

Αγαπητοί σύνεδροι,

Σύντροφοι, συντρόφισσες

Ο Καζαντζάκης είχε γράψει κάποτε: "Χρέος έχουμε, πέρα από τις ατομικές έγνοιες, πέρα από τις βολικές μας συνήθειες, πιο πάνω απ' τον εαυτό μας, να θέσουμε ένα σκοπό, κι αυτόν, μέρα και νύχτα, αψηφώντας τα γέλια, την πείνα ή το θάνατο, να μοχτούμε να τον φτάσουμε. Οχι να τον φτάσουμε. Μια περήφανη ψυχή, ευθύς ως φτάσει στο σκοπό της, τον μετατοπίζει ακόμα πιο πέρα. Οχι να τον φτάσουμε, παρά να μην σταματήσουμε ποτέ στον ανήφορο. Ετσι μονάχα αποχτάει η ζωή ευγένεια κι ενότητα".

Αυτό είναι το ιδεώδες, το ιδανικό κάθε κομμουνιστή. Κάθε ανθρώπου. Αυτό το ξέρουμε καλά όλοι οι σύντροφοι, οι σύνεδροι, που σήμερα καλούμαστε μέσα από αυτό το Συνέδριο να καθορίσουμε, να ψηφίσουμε και να αγωνιστούμε κατόπιν για την πραγματοποίηση των στόχων.

Σύντροφοι, θα σταθώ σε μερικά καίρια ζητήματα, που νομίζω πως πρέπει να επισημανθούν.

1. Ιδεολογικό ζήτημα

Μέσα στη σημερινή κοινωνία της καθίζησης σκέψης και αξιών, ισοπέδωσης προσωπικότητας και μεταφυσικών εξάρσεων, μέσα στο βομβαρδισμό της αστικής τάξης για την εξόντωση και εξαθλίωση του προλεταριάτου, της επίθεσης του μεγάλου κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού ενάντια τον ανθρωπισμό και την ανθρωπότητα προς όφελος του κέρδους, τα μέλη του ΚΚΕ, οι οπαδοί, απαιτείται να θωρακιστούν ακόμη περισσότερο με τη Μ - Λ φιλοσοφία.

Το ιδεολογικό όπλο, πως έγραψε ο Λένιν, της τάξης των εργαζομένων. Το ιδεολογικό όπλο της υλιστικής πραγματικότητας, της αντικειμενικής διαλεκτικής αλήθειας.

Σύντροφοι,

Ο Λένιν είχε πει "η αλήθεια είναι πάντα συγκεκριμένη". Και δω εμείς καλούμαστε να προσδιορίσουμε, να αναδείξουμε και να προωθήσουμε αυτή τη συγκεκριμένη αλήθεια.

Ενα από τα βασικά σημεία στα οποία υπήρξε αδυναμία και στο παρελθόν, αλλά και συνεχίζει να υπάρχει ακόμα περισσότερο σήμερα, είναι η ιδεολογική πληροφόρηση και ενημέρωση, καθώς και η φιλοσοφική στήριξη της σκέψης των μελών, αλλά και των οπαδών μας. Πιστεύω ότι η βασική αιτία που "χάσαμε" από το Κόμμα μέλη ή οπαδούς, που στράφηκαν αλλού, ήταν και η ανεπάρκεια της μαρξιστικής φιλοσοφικής συνείδησης.

Σήμερα η αστική φιλοσοφία, πολιτική και οικονομία έχει επιστρατεύσει όλες τις δυνάμεις, θρησκεία, ιδεαλισμός, φτηνή προπαγάνδα, κόμματα - σφήνες αριστερών αποχρώσεων, αλλά συντηρητικής ουσίας, καλά καμουφλαρισμένα πίσω από συνθήματα και υποσχέσεις οικονομικού κυρίως περιεχομένου.

Εμείς τι κάνουμε;

Σε τι διαφέρουμε;

Ποια τεκμήρια και αποδείξεις αντιπαραθέτουμε, έτσι ώστε να γίνει κατανοητή η διαφορά στον απλό λαό;

Μα φυσικά στην ιδεολογία και στο στόχο.

Μας λένε ότι όλοι αντιλαμβάνονται και συμφωνούν για καλύτερα μεροκάματα, μεγαλύτερους μισθούς κλπ., κλπ., οικονομικά προβλήματα δηλαδή, αλλά πάλι σιγοντάρουν είτε με την ψήφο τους είτε με την αποχή τους τα αστικά κόμματα ή τα παραρτήματά τους.

Εμείς πώς προβάλλουμε την ιδεολογική μας διαφορά στο παρόν και στο μέλλον, στηριζόμενοι στα παραδείγματα, τα λάθη ή τα θετικά του παρελθόντος; Σύντροφοι,

Αυτά που αναφέραμε πιο πάνω οδηγούν στην αναγκαιότητα για περισσότερο συσπειρωμένο και μαζικό ιδεολογικό - φιλοσοφικό αγώνα. Μέσα από φιλοσοφικά και ιδεολογικά μαθήματα και σεμινάρια. Μέσα από πλατιές στο κοινό διαλέξεις, μέσα από απλές συζητήσεις της καθημερινότητας, που σκοπό θα 'χουν να συνειδητοποιηθούν από τους απλούς ανθρώπους οι βασικές μας αρχές.

Να λοιπόν γιατί πρέπει να στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις τα βασικά μέσα πληροφόρησης και ενημέρωσης του κοινού, το "Ριζοσπάστη", τον "902" και την ΚΟΜΕΠ.

2. Για τους συντρόφους που αποσύρθηκαν γιατί κουράστηκαν.

Ο κάθε ένας από μας μπορεί να 'χει διαπιστώσει την αδρανοποίηση, τον παροπλισμό κάποιων συντρόφων, που αιτιολογούν την κατάστασή τους με το ρήμα "κουράστηκα".

Θα 'θελα πέρα από τη συμπάθεια, να ενεργοποιήσω την εγκλωβισμένη τους παλιά αγωνιστική ενέργεια με κάποια σοφά λόγια του Μπρεχτ:

Ακούμε: δε θέλεις πια να δουλέψεις μαζί μας.

Γονάτισες. Δε μπορείς άλλο να τρέχεις.

Κουράστηκες. Δε μπορείς πια να μαθαίνεις καινούργια.

Ξόφλησες.

Κανείς δε μπορεί να σου ζητήσει να κάνεις τίποτα.

Μάθε λοιπόν:

Εμείς το ζητάμε.

...

Λες:

Πολύν καιρό αγωνίστηκες. Δεν μπορείς άλλο πια

ν' αγωνιστείς.

Ακου λοιπόν:

Είτε φταις είτε όχι:

Σαν δεν μπορείς άλλο να παλέψεις, θα πεθάνεις.

Κλείνω την ομιλία μου και χαιρετίζω για άλλη μια φορά το Συνέδριο με τον επίλογο των Μαρξ - Ενγκελς από το "Κομμουνιστικό Μανιφέστο":

Ας τρέμουν οι κυρίαρχες τάξεις μπροστά σε μια κομμουνιστική επανάσταση. Οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν σ' αυτήν τίποτε άλλο, εκτός από τις αλυσίδες τους.

Εχουν να κερδίσουν έναν κόσμο ολόκληρο.