ΜΟΣΧΑ (Ανταπόκριση ΒΛ. ΜΑΣΙΝ). -

Οι βασικές θέσεις του κοινωνικοοικονομικού προγράμματος του Γκ. Α. Ζιουγκάνοφ, υποψήφιου Προέδρου της Ρωσίας από μέρους των λαϊκοπατριωτικών δυνάμεων, δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες "Σοβιέτσκαγια Ρωσία" και "Πράβντα". Το ντοκουμέντο με τίτλο "Από την καταστροφή στη δημιουργία. Η πορεία της Ρωσίας στον 21ο αιώνα", αποτελείται από 7 κεφάλαια και, εκτός από την ανάλυση των καταστροφικών συνεπειών της πολιτικής των ριζοσπαστών - μεταρρυθμιστών, περιέχει κι ένα αρκετά εκτενές πρόγραμμα εφαρμογής πραγματικών μεταρρυθμίσεων, οι οποίες θα έχουν ως προτεραιότητα τα εθνικοκρατικά συμφέροντα της Ρωσίας, την πορεία προς μια κοινωνία που θα έχει ως στόχο τα συμφέροντα και τις ανάγκες του ανθρώπου του μόχθου και των βασικών στρωμάτων του πληθυσμού.

Στο πρώτο κεφάλαιο "Τα αποτελέσματα της "μεταρρύθμισης" - πλήρης αποτυχία της πολιτικής των ριζοσπαστών - μεταρρυθμιστών" αναφέρονται τα συγκεκριμένα και αναμφισβήτητα καταστροφικά αποτελέσματα του πειραματισμού σε βάρος της Ρωσίας που έκαναν οι γελτσινικοί. Την περίοδο 1990 - 1995 το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν μειώ8ηκε πάνω από 40%. Η κατά κεφαλήν κατανάλωση κτηνοτροφικών προϊόντων, λαχανικών και φρούτων κατά 25 - 30%. Ως προς το επίπεδο κατανάλωσης, η Ρωσία έπεσε από την 7η στην 40ή θέση στον κόσμο, σαν αποτέλεσμα της απότομης μείωσης των πραγματικών εισοδημάτων του πληθυσμού. Οι μεγαλύτεροι ρυθμοί πτώσης παρατηρούνται στην παραγωγή προηγμένων ειδών εξοπλισμού. Στις αρχές του 1996 ο αριθμός των ανέργων μαζί με τους υποαπασχολούμενους ανερχόταν στα 10.000.000 άτομα (13,5%) του οικονομικά ενεργού πληθυσμού. Η χώρα έχασε την παραγωγική της ασφάλεια. Με τη μορφή της ιδιωτικοποίησης ξετυλίχτηκε μια πρωτοφανής εκστρατεία καταλήστευσης της παλλαϊκής περιουσίας, έχουν ουσιαστικά καταργηθεί η κοινωνική ασφάλιση και καταστραφεί τα κονδύλια κοινωνικής κατανάλωσης. Η χώρα είναι τόσο ανοιχτή στην παγκόσμια αγορά, αγορά που επιβάλλει την οικονομική πολιτική της και τη δική της επιλογή του μοντέλου ανάπτυξης. Η οικονομική δομή της χώρας είναι σήμερα ασυμβίβαστη με τη δομή της παγκόσμιας αγοράς, η αποδοχή της οποίας κλείνει τους δρόμους ανάπτυξης της εθνικής παραγωγής. Οι πραγματικές ελάχιστες αποδοχές μειώθηκαν κατά 6 φορές έναντι του 1991, αποτελώντας μόνο το 16,4% του πραγματικού κατώτατου ορίου διαβίωσης.

Αμεση απάντηση δίνει το ντοκουμέντο και στο ερώτημα του δεύτερου κεφαλαίου "Γιατί η σημερινή εξουσία δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσει την έξοδο από την κρίση; ". Η ρωσική οικονομία τίθεται σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό υπό τον έλεγχο του ΔΝΤ. Ο Πρόεδρος Μπορίς Γιέλτσιν και η κυβέρνησή του στηρίζονται σε δυο δυνάμεις: στη διεφθαρμένη κρατική γραφειοκρατία και στους επικεφαλής των μεγαλύτερων μονοπωλιακών ομάδων. Για να αλλάξει η σημερινή εξουσία την πολιτική της, σημαίνει όχι μόνο να παραδεχτεί την αφερεγγυότητά της, αλλά και να εγκαταλείψει την προάσπιση των συμφερόντων του πάμπλουτου στρώματος της μεταπρατικής ελίτ και των ισχυρών ξένων προστατών της.

Το τρίτο κεφάλαιο "Εναλλακτική πολιτική στις μεταρρυθμίσεις", αναφέρεται στη στρατηγική αυτής της πολιτικής. Οι μεταρρυθμίσεις θα έχουν ως καθαρό προσανατολισμό την προτεραιότητα των εθνικοκρατικών συμφερόντων της Ρωσίας, την κίνηση προς μια κοινωνία προσανατολισμένη στα συμφέροντα και τις ανάγκες του εργαζόμενου ανθρώπου και όλων των βασικών κοινωνικών στρωμάτων του πληθυσμού. Η ενίσχυση του ρόλου του κράτους στην οικονομική ζωή μέσα από τη δομική - βιομηχανική, κοινωνική, τιμολογιακή, φορολογική - πιστωτικοχρηματική και τελωνειακή πολιτική, θα αποτελέσει τη σημαντικότερη προϋπόθεση για τη διατήρηση υψηλού επιπέδου απασχόλησης, την άνοδο της ευημερίας του πληθυσμού, τη σταδιακή εξάλειψη της κοινωνικής πόλωσης, το ξερίζωμα της οικονομικής εγκληματικότητας και διαφθοράς.

Το επόμενο κεφάλαιο παρουσιάζει το πρόγραμμα των τριών βασικών σταδίων εφαρμογής της εναλλακτικής πολιτικής. Στο πρώτο στάδιο (1996 - 1997) πρέπει να σχηματιστεί κυβέρνηση λαϊκής εμπιστοσύνης και να υπερνικηθούν οι πιο καταστροφικές διαστρεβλώσεις της οικονομίας. Σ' αυτό το στάδιο το κράτος θα εφαρμόσει δραστήρια πολιτική καταπολέμησης της ανεργίας, κάνοντας φορολογικές διευκολύνσεις στις επιχειρήσεις που διατηρούν και δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας. Στο δεύτερο στάδιο (1998 - 2003) θα πρέπει να λυθούν τα προβλήματα της επίτευξης του προκρισιακού επιπέδου παραγωγής και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την ένταξη της Ρωσίας στην παγκόσμια οικονομική κοινότητα σε ισότιμη βάση. Το τρίτο στάδιο (2004 - 2010) προβλέπει την αξιοποίηση της τεχνολογίας μεταβιομηχανικού τύπου και την ενεργό συμμετοχή της Ρωσίας στην παγκόσμια αγορά. Το πέμπτο κεφάλαιο αναφέρεται στη χρηματοδοτική πολιτική, τονίζοντας ότι κύρια πηγή των οικονομικών πόρων θα είναι η ανόρθωση της βιομηχανικής παραγωγής. Επίσης, θα δημιουργηθούν και οι συνθήκες για την προσέλκυση του ρωσικού κεφαλαίου που είναι τοποθετημένο στο εξωτερικό.

Το έκτο κεφάλαιοχαρακτηρίζει τις βασικές κατευθύνσεις της οικονομικής πολιτικής, όπως η αύξηση του ρυθμιστικού ρόλου του κράτους στην οικονομία, η αλλαγή της πιστωτικής πολιτικής, η αγροτική μεταρρύθμιση κ. ά. Αντικείμενο ιδιαίτερων εικοτολογιών απέναντι στους κομμουνιστές, αποτελεί το ζήτημα της ιδιοκτησίας. Απαντώντας σ' αυτές, το πρόγραμμα σημειώνει σχετικά: "Στον τομέα της ιδιωτικοποίησης αναγνωρίζουμε όλη τη νόμιμη ιδιοκτησία των νέων ιδιοκτητών, συμπεριλαμβανομένης της ιδιοκτησίας των εργασιακών κολεκτιβών, την ιδιοκτησία που αποκτήθηκε με τη μικρή ιδιωτικοποίηση (ιδιωτικοποιημένες κατοικίες, μικρά κτήματα (κήποι - περιβόλια), μικρές επιχειρήσεις κλπ. ) Ταυτόχρονα η παραπέρα ιδιωτικοποίηση θα διευθετηθεί με σκοπό να εξασφαλιστεί η διατήρηση από το κράτος της ιδιοκτησίας ή των πακέτων ελέγχου των μετοχών των στρατηγικών επιχειρήσεων".

Το τελευταίο κεφάλαιο αναφέρεται στα καθήκοντα της κυβέρνησης λαϊκής εμπιστοσύνης: αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης, συστηματική επίλυση των μεγάλων κοινωνικών προβλημάτων. Η κοινωνική πολιτική θα ακολουθήσει τις εξής βασικές κατευθύνσεις: αμοιβή της εργασίας ανάλογα με τα αποτελέσματα, καταπολέμηση της ανεργίας και δημιουργία θέσεων εργασίας, αποκατάσταση των δικαιωμάτων της συλλογικής και προσωπικής ιδιοκτησίας, των δικαιωμάτων στην αξιοποίηση των κοινωνικών κονδυλίων, που εξασφαλίζουν τη δωρεάν παιδεία, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, προσιτές τιμές στα είδη πλατιάς κατανάλωσης, συγκοινωνίες, υπηρεσίες, ενοίκια κ. ά.

Το οικονομικό πρόγραμμα του Ζιουγκάνοφ εμπεριέχει πράγματι τις πιο προοδευτικές επιστημονικές ιδέες και εκφράζει πράγματι, όπως αναφέρεται στο τέλος του ντοκουμέντου, "τη στρατηγική της πλειοψηφίας, που γεννήθηκε από τις επιταγές της πλειοψηφίας, που ανταποκρίνεται στις προσδοκίες της πλειοψηφίας και που θα πραγματοποιηθεί από την πλειοψηφία".

Τέλος, όπως αναμενόταν, το οικονομικό πρόγραμμα του λαϊκοπατριωτικού συνασπισμού, έχει γίνει αντικείμενο κριτικής από μέρους των αστικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.