Μία άλλη θεωρία αναπτύσσεται από τους "ανησυχούντες", για τις επιπτώσεις του προγράμματος των εξοπλισμών στην πορεία προς το Μάαστριχτ. Τη θεωρία αυτή την εξέφρασε πρώτος ο υπουργός Αμυνας, Γερ. Αρσένης, προφανώς για να προλάβει τις όποιες αντιδράσεις των ευρωυποτακτικών συναδέλφων του ή και για να "προετοιμάσει" το έδαφος, για μεγαλύτερη ακόμη αφαίμαξη των ισχνών ήδη λαϊκών εισοδημάτων: "Μια μεγάλη αύξηση στις αμυντικές δαπάνες θα δυσχεράνει - σ.σ. οποία κομψότης (!) - την προσπάθεια να προσεγγίσει τους στόχους του Μάαστριχτ".

Βέβαια, επί του πρακτέου, όλοι τους δεν έχουν κανένα ενδοιασμό. Ετσι και αλλιώς, όλα τα σπασμένα - και για το Μάαστριχτ και για τους εξοπλισμούς - θα τα πληρώσουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα. Οπότε, το ζητούμενο γι' αυτούς είναι να τα πληρώσουν αγόγγυστα και με τις λιγότερες διαμαρτυρίες.

Συμπέρασμα: Στις δύσκολες αποφάσεις οι εκπρόσωποι του δικομματισμού εμφανίζονται συσπειρωμένοι και στυγνοί διεκπεραιωτές και αδίστακτοι διαχειριστές των συμφερόντων των μεγάλων αφεντικών και των ξένων προστατών. Αυτό κάνουν και στην περίπτωση του προγράμματος των εξοπλισμών.