Σάββατο 29 Ιούνη 1996
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
ΜΕ "ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΗ" ΤΡΑΠΟΥΛΑ

Μετά και τη δεύτερη μέρα των εργασιών του Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ αποδεικνύεται ότι το μοναδικό ερώτημα στο οποίο καλούνται να απαντήσουν οι σύνεδροι είναι: Σημίτης ή Τσοχατζόπουλος;

Ωστόσο οι δυο "μονομάχοι" έσπευσαν με τις ομιλίες τους να επενδύσουν το ερώτημα με ένα δραματικό - ο καθένας με το δικό του τρόπο - φορτίο για τους εκλέκτορες και με την προειδοποίηση - απειλή: Η εγώ ή το χάος. Προσπάθησαν ταυτόχρονα, τόσο ο Κ. Σημίτης, όσο και ο Ακης Τσοχατζόπουλος, να προσδώσουν με τις ομιλίες τους πολιτικό και ιδεολογικό χαρακτήρα στις διαφορές τους. Οχι, όμως, στην ουσία και το περιεχόμενο της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, αλλά στους τρόπους της άσκησής της. Η ακριβέστερα, στους τρόπους εξαπάτησης των λαϊκών μαζών.

Διαβάζοντας τις ομιλίες των δυο διεκδικητών της προεδρίας του ΠΑΣΟΚ, διαπιστώνει κανείς ότι τουλάχιστον κατά τα δύο τρίτα και όσον αφορά στις πολιτικές θέσεις υπάρχει ταυτότητα, η οποία δεν επηρεάζεται από τις διαφορές "αποχρώσεων". Κανείς δεν αμφισβητεί, λόγου χάριν, τη θέση της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τις δεσμεύσεις που απορρέουν απ' αυτήν. Και οι δυο υποστήριξαν την ανάγκη συνέχισης στην εφαρμογή του προγράμματος "σύγκλισης" χωρίς καμιά παρέκκλιση. Τα όσα ακούστηκαν για λιγότερο ή περισσότερο"κοινωνικό κράτος" είναι γνωστό σε όλους ότι δεν έχουν κανένα αντίκρισμα, αφού η "σύγκλιση" όχι μόνο δεν αφήνει κανένα περιθώριο άσκησης κοινωνικής πολιτικής, αλλά αντιθέτως με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στην πλήρη κατεδάφιση και των τελευταίων υπολειμμάτων του κοινωνικο - ασφαλιστικού συστήματος.

"Πατριωτικός χαρακτήρας", "υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας", "εθνική κυριαρχία" είναι από τις προσφιλέστερες εκφράσεις των δύο "μνηστήρων" της προεδρίας στο ΠΑΣΟΚ. Κουβέντες που χάνουν το νόημα τους πριν ακόμα ακουστούν. Υποταγή στους σχεδιασμούς και τις απαιτήσεις της "νέας τάξης πραγμάτων", μόνιμη "επαιτεία" για λίγη εύνοια είτε από τους Αμερικανούς, είτε απ' τους Ευρωπαίους "συμμάχους", εκχώρηση κάθε δικαιώματος χάραξης εθνικής εξωτερικής πολιτικής στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς του ΝΑΤΟ και της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής αύριο, είναι τα έργα των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Εκτός πια, αν αναφερόμενοι στην πολιτική του παρελθόντος εννοούν την περίφημη πολιτική των "αστερίσκων", το απαύγασμα της "εθνικά υπερήφανης" πολιτικής του ΠΑΣΟΚ.

Το πιο αξιόπιστο όμως τεκμήριο για την ταυτότητα των αντιλήψεων και των θέσεων είναι η κοινή θητεία και των δύο στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια. Θητεία που σημαδεύεται με τις κοινές αποφάσεις και την από κοινού υποστήριξη της ίδιας πολιτικής.

Βέβαια, οι δυο "μονομάχοι" δεν μπορούν να αναγνωρίσουν αυτή την πραγματικότητα. Κάτι τέτοιο θα κατέτασσε τη διαμάχη τους στην κατηγορία της σύγκρουσης, για τον έλεγχο και μόνο των μηχανισμών νομής της εξουσίας και τους ίδιους σε διεκδικητές της "καρέκλας" και όσα αυτή συνεπάγεται...

Υποχρεώνονται, λοιπόν, να καταφύγουν σε μια παραλλαγή του πραγματικού προβλήματος, χρησιμοποιώντας όρους όπως "εκσυγχρονισμός", το "νέο", η "συνέχεια", ανασύρουν ακόμα και τον ξορκισμένο εδώ και χρόνια "σοσιαλισμό". Δύσκολα όμως και εδώ μπορούν να υποστηρίξουν το περιεχόμενο αυτών των όρων. Ετσι και η συζήτηση αυτή, στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, καταλήγει σε μια προσπάθεια να πειστεί το "κοινό" του Συνεδρίου για το ποιος απ' τους δύο έχει να προτείνει το καλύτερο "κόλπο", με το οποίο θα επιχειρηθεί η νέα εξαπάτηση του ελληνικού λαού. Θα είναι το "νέο", η "ρήξη με το παρελθόν", ο "εκσυγχρονισμός", ο "μη υπολογισμός του πολιτικού κόστους", ο "πολιτικός καθωσπρεπισμός", η χειραγώγηση των μαζών με την αξιοποίηση κυρίως της ισχύος των μέσων ενημέρωσης, που προτείνει ο Κ. Σημίτης; Η θα είναι η "ιστορική συνέχεια", η γνώριμη απ' το παρελθόν διγλωσσία, οι δοκιμασμένες μέθοδοι για την απόκτηση της εύνοιας των ψηφοφόρων, τα λαϊκά "πανηγύρια", τα "σοσιαλιστικά" πυροτεχνήματα, ένας "νέος παπανδρεϊσμός" που προτείνει ο Ακης Τσοχατζόπουλος;

Με τα παραπάνω δεν αναιρείται το γεγονός ότι πίσω από τη μάχη Σημίτη - Τσοχατζόπουλου υπάρχουν σοβαρά και αντικρουόμενα συμφέροντα. Που έχουν, όμως, να κάνουν με τη νομή της κυβερνητικής εξουσίας, με τη διαχείριση και την εκμετάλλευση του κρατικού μηχανισμού, με επιμέρους ομάδες μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, ακόμη και με προσωπικές φιλοδοξίες.

Τις ώρες που γράφονταν αυτές οι γραμμές, η σύγκρουση των δύο στρατοπέδων βρισκόταν στη μεγαλύτερη έντασή της μέσα στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Και η πρόβλεψη για την έκβασή της είναι παρακινδυνευμένη. Αυτό πάντως που προβάλλει σαν πρώτη και ασφαλής εκτίμηση είναι ότι το όποιο αποτέλεσμα δε θα διαταράξει σε τίποτα την κυβερνητική πολιτική. Αυτό εξάλλου απαίτησε και ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών και αυτό υποσχέθηκαν και οι δύο "μονομάχοι". Το περισσότερο που μπορεί να γίνει είναι να αλλάξουν χέρια τα "σημαδεμένα" χαρτιά της κυβερνητικής τράπουλας.

Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Ουσιαστικά, η έντονη διαμάχη των ομάδων στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένας διαγωνισμός για το ποια απ' όλες έχει να προτείνει το καλύτερο "κόλπο", με το οποίο θα επιχειρηθεί η νέα εξαπάτηση του ελληνικού λαού


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ