Η πλέον διαδεδομένη μορφή δημαγωγίας και λαϊκισμού στη "νέα εποχή" είναι αυτή που αποκαλείται δημαγωγία και λαϊκισμός των διαπιστώσεων. Σύμφωνα, λοιπόν, με τη συνταγή αυτή των "συμβούλων επικοινωνίας" μπορεί να διακηρύσσεται κάτι που όλο ο κόσμος αντιλαμβάνεται, μόνο και μόνο για να διατηρείται με τις λαϊκές μάζες. Αλλά μέχρι εκεί. Στο διά ταύτα δε χρειάζεται - και δεν πρέπει - να προχωράς, αφού δεν έχεις, προφανώς, να προτείνεις κάτι διαφορετικό. Τη συνταγή αυτή την ακολουθούν συστηματικά οι αρχηγοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης (Μ. Εβερτ, Αντ. Σαμαράς, Ν. Κωνσταντόπουλος, Δ. Τσοβόλας), αλλά δε διστάζει να τη χρησιμοποιήσει και ο Κ. Σημίτης. Τα παραδείγματα είναι καθημερινά, αλλά αξίζει να παρουσιαστεί ένα τελευταίο, με αφορμή δήλωση του Αντ. Σαμαρά.

"H εκλογή του Κ. Σημίτη σημαίνει νέα επίθεση λιτότητας σε βάρος της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και νέες εθνικές υποχωρήσεις", δήλωσε ο πρόεδρος της Πολιτικής Ανοιξης. Εξόφθαλμη διαπίστωση, κοινός τόπος για όσους παρακολουθούν τις πολιτικές εξελίξεις. Ομως, ο Αντ. Σαμαράς δε μας λέει γιατί θα συμβεί κάτι τέτοιο, ούτε - το κυριότερο - τι μπορεί να γίνει για να ανατραπεί αυτή η πολιτική. Ακριβώς γιατί είναι ο πολιτικός που έχει υπογράψει τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, υποστηρίζει το πρόγραμμα "σύγκλισης" κ. ο. κ. Καλή η δημαγωγία, έστω και με εκσυγχρονισμένες μεθόδους, αλλά έχει κοντά ποδάρια. Οι εργαζόμενοι έχουν πάρα πολλές ευκαιρίες καθημερινά για να καταλάβουν ποιοι είναι μαζί τους και ποιοι ενάντιά τους, παρά τις βαρύγδουπες διαπιστώσεις τους.