Στην υλοποίηση των συγκεκριμένων μέτρων της "Λευκής Βίβλου" για την αντιμετώπιση της ανεργίας, προχωρούν οι κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Γαλλίας, δίνοντας το "παράδειγμα" και στις υπόλοιπες.

Η κυβέρνηση της Γερμανίας ρίχνει το βάρος της αυτή την περίοδο στην αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, ένα πάγιο αίτημα των εργοδοτικών οργανώσεων. Μόλις προχτές η γερμανική Βουλή αποφάσισε τη σταδιακή αύξηση του ορίου για τις γυναίκες από τα 60 στα 63 χρόνια και για τους άνδρες από τα 63 στα 65 χρόνια. Τα νέα όρια θα αρχίσουν να εφαρμόζονται από το 2002 για τους άνδρες και από το 2005 για τις γυναίκες.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η απόφαση ελήφθη με τις ψήφους μόνο των βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας, παρά τις αντιδράσεις των εκπροσώπων του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος και τις προειδοποιήσεις των συνδικάτων ότι η τυχόν ψήφιση θα οδηγήσει σε νέο γύρο εργατικών κινητοποιήσεων.

Οπως είναι φανερό, η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης κάθε άλλο παρά συμβάλλει στη μείωση της ανεργίας, αντίθετα μάλιστα, λειτουργεί προς την κατεύθυνση της αύξησής της.

H προχτεσινή απόφαση της γερμανικής Βουλής λειτουργεί διπλά υπέρ των εργοδοτών. Αφ' ενός γιατί θα μειωθούν οι εισφορές που καταβάλλουν για την κοινωνική ασφάλιση, και αφ' ετέρου γιατί το συγκεκριμένο μέτρο συνδυάζεται με τη γενικευμένη εφαρμογή της μερικής απασχόλησης και την πρόσθετη επιδότηση των επιχειρήσεων. Στη "Συμφωνία για την απασχόληση" που υπογράφηκε στις αρχές του χρόνου απ' την κυβέρνηση, τους εργοδότες και κάποιες συνδικαλιστικές ηγεσίες, ορίζεται ότι, αν ο εργοδότης καλύψει τις θέσεις που θα προκύψουν από τη συνταξιοδότηση με νέους εργαζόμενους (μερικά απασχολούμενους), τότε θα επιδοτείται από το κράτος με το 20% του καταβαλλόμενου μισθού στο νέο εργαζόμενο.

Στο άλλο σκέλος του γερμανο-γαλλικού άξονα, η κυβέρνηση του Αλέν Ζιπέ συζητά τη μείωση του βδομαδιάτικου χρόνου εργασίας. Οι τριμερείς διαπραγματεύσεις (κυβέρνησης, εργοδοτών, εργατικών συνδικάτων) οδήγησαν σε διαφωνία. Το σημείο τριβής βρίσκεται στον αν η μείωση των εργάσιμων ωρών της βδομάδας θα συνοδευτεί από αντίστοιχη μείωση των αποδοχών (κάτι που υποστηρίζουν οι εργοδοτικές οργανώσεις, αλλά και η κυβέρνηση). Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο έχουν δηλώσει την κατηγορηματική τους αντίθεση τα εργατικά συνδικάτα. Τα συνδικάτα υποστηρίζουν τη μείωση του βδομαδιάτικου χρόνου εργασίας σε 35 ώρες, χωρίς μείωση των αποδοχών, μια πρόταση που οδηγεί στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, συντελεί στην ουσιαστική μείωση του ποσοστού της ανεργίας, το οποίο βρίσκεται σήμερα στη Γαλλία στο ύψος του 12,5%.

Προς το παρόν η γαλλική κυβέρνηση δηλώνει ότι δε θα προχωρήσει σε νομοθετική ρύθμιση του θέματος. Σ' αυτό συμφωνούν και οι εργοδότες. Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι αυτή η θέση δεν εκφράζει την πρόθεση για συνέχιση του διαλόγου με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων, απλώς οι εργοδότες θέλουν να ακολουθήσουν μια άλλη τακτική. Αφού διαπιστώνουν ότι δεν μπορεί να βρεθεί λύση, σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα, στις συζητήσεις σε εθνικό επίπεδο προχωρούν σε διαπραγματεύσεις με τις κλαδικές ομοσπονδίες. Ελπίζουν ότι σε κλαδικό επίπεδο θα καταφέρουν να κάμψουν τις αντιρρήσεις των συνδικαλιστών, ασκώντας τους γνωστούς εκβιασμούς.