Ο Θάνος Κωνσταντινίδης,γιατρός, επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και υπεύθυνος της ΕΠΟΝ - ΕΛΑΣ στο 34ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ αφιερώνει το παρακάτω σημείωμα στον επίτιμο λυκειάρχη αγωνιστή Δημήτρη Παπακωνσταντίνου και ταχτικό συνεργάτη του "Ριζοσπάστη" που έφυγε πρόσφατα.

Ο Δημήτρης Παπακωνσταντίνου, του οποίου θρηνούμε την πρόσφατη απώλεια, γεννήθηκε το 1915 στη Δεσφίνα, το γνωστό κεφαλοχώρι της Παρνασσίδας, όπου είχε γεννηθεί και ο μεγάλος ζωγράφος Σπύρος Παπαλουκάς. Ο ίδιος αποκαλούσε τον εαυτό του ορεσίβιο Ρουμελιώτη.

Παιδί δώδεκα χρόνων ζει τις Δελφικές Εορτές του Αγγελου και της Εύας Σικελιανού με τον Προμηθέα τους, στους Δελφούς. Θα τις θυμάται σ' όλη του τη ζωή.

Σπουδάζει φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πολεμά στην πρώτη γραμμή ως Εφεδρος Αξιωματικός στο μέτωπο της Αλβανίας το '40.

Στις 25 Μαρτίου 1943 εκφωνεί τον πανηγυρικό της ημέρας στη Μητρόπολη της Δεσφίνας, την Παναγία. Στη Δεσφίνα έχει έρθει μεγάλη δύναμη ανταρτών του ΕΛΑΣ με επικεφαλής τον Αρη Βελουχιώτη. Σε ατμόσφαιρα ενθουσιασμού ο Δημήτρης Παπακωνσταντίνου μπροστά στους καπεταναίους του ΕΛΑΣ, ανάμεσά τους και ο Διαμαντής, τους αντάρτες με τα φισεκλίκια και τον λαό, μιλά προτρεπτικά για το νέο 21. Τη νέα Φιλική Εταιρεία. Το ΕΑΜ. Τον ΕΛΑΣ.

Αργότερα, ο Δ. Παπακωνσταντίνου παίρνει μέρος στην ένοπλη Εθνική Αντίσταση εναντίον των κατακτητών. Υπηρετεί σε υπεύθυνη θέση στο Επιτελείο του 34ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ Αττικοβοιωτίας, με Διοικητή τον Χρήστο Δαλιάνη και καπετάνιο τον Θρυλικό Διαμαντή. Με τον Διαμαντή θα τον συνδέσει στενή προσωπική φιλία.

Για τη συμμετοχή του στην Αντίσταση το μεταδεκεμβριανό κράτος θα τον ανταμείψει με εξορία στη Μακρόνησο και απόλυση για τρία χρόνια από την υπηρεσία του.

Απόστολος αληθινός της παιδείας, δεινός χειριστής του προφορικού λόγου, με τη συναρπαστική του διδασκαλία γοήτευε τους μαθητές του, καλλιεργώντας παράλληλα το πνεύμα και την ψυχή τους, διδάσκοντας γράμματα και ήθος. Οπως με ευγνωμοσύνη του το είπαν και ήρθαν από τη Μακεδονία γι' αυτό, αποχαιρετώντας τον στο Κοιμητήρι της Καισαριανής, παλαιοί μαθητές του της δεκαετίας του '50. Καθώς το ετόνισε εγκωμιάζοντάς τον, την ίδια επίσημη ώρα και ο παλαιός προϊστάμενός του γυμνασιάρχης.

Ισάξιος χειριστής και του γραπτού λόγου, δημοσίευσε μελέτες επιστημονικές, κείμενα ιστορικά, εκπαιδευτικά, λαογραφικά, λογοτεχνικά, καθώς και σχετικά με την Εθνική Αντίσταση.

Ανάμεσα σ' αυτά το ξεχωριστής αξίας βιβλίο του, καρπός συστηματικής έρευνας, για τον συγχωριανό του Δεσπότη των Σαλώνων Ησαϊα, τον πρώτο και μόνο Επίσκοπο που σκοτώθηκε πολεμώντας το 1821. Διά χειρός Δημήτρη Παπακωνσταντίνου ο Ησαϊας παίρνει τη θέση του πλάι στις εξέχουσες μορφές του Εικοσιένα. Το βιβλίο του "Γλυκές και πικρές θύμησες", κείμενο για τον Διαμαντή στο ωραίο βιβλίο του φίλου του εκπαιδευτικού Γιώργου Ματζώρου "Καπετάν Διαμαντής, ο Σταυραϊτός της Ρούμελης". "Ο γάμος στη Δεσφίνα" και άλλα πολλά.

Ο Δ. Παπακωνσταντίνου ήταν συνεργάτης του "Ριζοσπάστη". Και πάντοτε πιστός στα ιδανικά του ΚΚΕ.

Ιστορική θα μείνει η διάλεξή του πριν μερικά χρόνια στο κατάμεστο Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτών για τον Δεσπότη Ησαϊα, αλλά και τους Μητροπολίτες Κοζάνης Ιωακείμ και Ηλείας Αντώνιο, καθώς και για τους κληρικούς της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης.

Βρίσκονται στο Τυπογραφείο έτοιμες για έκδοση δυο σημαντικότατες επιστημονικές μελέτες του: Ιστορία της Δεσφίνας και Ιστορία της Αντίκυρας. Διόρθωνε τα τυπογραφικά δοκίμια των βιβλίων, όταν τον βρήκε η αρρώστια που τον πήρε από κοντά μας.

Ο Δημήτρης Παπακωνσταντίνου ανέπτυξε σημαντική δραστηριότητα ως κοινωνικός και πολιτιστικός παράγων. Τόσο στην πατρίδα του Δεσφίνα, όσο και στην ηρωική Καισαριανή. Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Σε κινήματα Ειρήνης. Στους εκπαιδευτικούς της Αντίστασης. Στον αγώνα για τον Σοσιαλισμό. Μιλώντας και γράφοντας.

Διετέλεσε υποψήφιος Βουλευτής Επικρατείας και Β Αθηνών του αγαπημένου του ΚΚΕ, αγωνιζόμενος πάντοτε για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.

Οραματιστής και ρεαλιστής. Ανυποχώρητος και ακαταπόνητος μαχητής στην υπηρεσία υψηλών ιδανικών. Με τα οποία εμπνέεται και εμπνέει. Πανταχού παρών όταν και όπου έπρεπε. Ανθρωπος χαρισματικός, ζούσε για να προσφέρει. Ψυχή φλογερή, γεμάτη καλοσύνη και αρετές.

Στη ζωή του ευτύχησε να έχει άξια σύντροφο την εκλεκτή καθηγήτρια Μουσικής Βούλα Δραγώτη από την Ερατεινή. Απόκτησαν δυο αντάξιους γιους, τους Επιστήμονες Βαγγέλη και Γιάννη Παπακωνσταντίνου.

Ο Δημήτρης Παπακωνσταντίνου υπήρξε αγαπητότατος, ακριβός και αφοσιωμένος φίλος.

Θα τον θυμούνται πάντοτε με τιμή και συγκίνηση όσοι αγωνίστηκαν μαζί του για τα ίδια ιδανικά στην Εθνική Αντίσταση και σε άλλους κοινωνικούς αγώνες. Αλλα και όσοι - και είναι πάμπολλοι οι μαθητές του - διδάχτηκαν από αυτόν.Τα λίγα αυτά λόγια στη μνήμη του, σαν ταπεινό αντιχάρισμα στην απλόχερη προσφορά του.