Θα ήταν σημαντικότατη ιστορική παράλειψη να μην αφιερώσει κανείς έστω και λίγες γραμμές στους αλησμόνητους αγώνες της ηρωικής Οργάνωσης της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη. Δεκάδες χιλιάδες μέλη, οπαδοί και φίλοι της Οργάνωσής μας, από την πρωτεύουσα μέχρι το τελευταίο χωριό της πατρίδας μας, βρέθηκαν στις πρώτες γραμμές του ηρωικά αγωνιζόμενου λαού μας. Απέδειξε στην πράξη ότι ήταν η πρωτοπόρα μαζική οργάνωση της ανυπόταχτης νεολαίας μας.

Στους τόπους δουλιάς, στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, οι Λαμπράκηδες έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους στους αγώνες για ένα καλύτερο αύριο στη δουλιά και τις σπουδές τους. Αλησμόνητοι ακόμα θα μείνουν οι αγώνες τους για την άμεση κατάργηση των κατάπτυστων πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων, που στόχο είχαν να παραμένουν ερμητικά κλειστές οι πύλες των ανώτερων και ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων για τα παιδιά των λαϊκών μας αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης. Η Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη έγινε κυριολεκτικά αγκάθι στα μάτια των πιο αντιδραστικών δυνάμεων της χώρας μας και των ξένων ιμπεριαλιστών.

Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Η τότε ηγεσία της ΕΡΕ είχε κάνει το παν, προκειμένου να τεθεί η Οργάνωση εκτός νόμου. Μάλιστα δε, ο αρχηγός του κόμματος αυτού, Παναγιώτης Κανελλόπουλος, είχε τόσο ξεσπαθώσει ενάντιά της, που στη διάρκεια μιας ομιλίας του στη Βουλή, απευθυνόμενος στον πρωθυπουργό, Γεώργιο Παπανδρέου, "κραύγαζε κυριολεκτικά: Κύριε πρωθυπουργέ, απαιτώ τώρα αμέσως να διαλύσετε την Οργάνωση της Δημοκρατίας Νεολαίας Λαμπράκη, διότι παραπλανά τας νέας της Δεξιάς". Βέβαια, τέτοιες δηλώσεις σε καμιά περίπτωση δεν είχαν σχέση με την πραγματικότητα της καθημερινής δράσης και πάλης. Η ιστορική αλήθεια, όμως, είναι ότι η Οργάνωση αυτή είχε πάρει τέτοιες μαζικές διαστάσεις που στις γραμμές της προσελκύονταν ακόμα και νέοι από δεξιές οικογένειες, οι οποίοι έβρισκαν πραγματικό περιεχόμενο στους αγώνες και τις συντροφιές της. Πεποίθησή μας είναι ότι η σημερινή μας νεολαία πολλά έχει να διδαχθεί από τους ωραίους αγώνες της που έγραψαν ηρωικές σελίδες στη νεότερη ιστορία της πατρίδας μας.

Τα Ιουλιανά μάς κληρονόμησαν ένα πολύ σημαντικό δίδαγμα: Οταν ένα πρωτοφανές και γιγάντιο λαϊκό κίνημα, όπως αυτό των ημερών του Ιούλη του 1965, δε στηρίζεται σε στιβαρές οργανώσεις των υπεύθυνων πολιτικών δυνάμεων και κύρια του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, δεν μπορεί να φέρει σε αίσιο πέρας την αποστολή του. Στην προκειμένη περίπτωση, την αποφασιστική αποτροπή της φασιστικής δικτατορίας που επέβαλαν στη χώρα μας οι ντόπιες αντιδραστικές δυνάμεις - σε συνεργασία και με προτροπή του ΝΑΤΟ και του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού - και ο παραπέρα ριζικός εκδημοκρατισμός της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του τόπου.