Σημαντικότατες για τα λαϊκά συμφέροντα ήταν οι παρεμβάσεις των κομμουνιστών βουλευτών και κατά τη συζήτηση νομοσχεδίων και προτάσεων νόμου, που απασχόλησαν την Ολομέλεια της Βουλής. Βέβαια, δεν είναι δυνατό να αναφερθεί κανείς σε όλα τα νομοσχέδια και τις προτάσεις νόμου που συζητήθηκαν και αναγκαστικά θα αρκεστούμε σε ορισμένα από τα σπουδαιότερα. Υστερα από πολλά χρόνια συζητήσεων, παρασκηνιακών συγκρούσεων συμφερόντων και διαβουλεύσεων μεταξύ των οικονομικά ισχυρών - ντόπιων και ξένων - ήρθε στη Βουλή και ψηφίστηκε η σύμβαση για τη ζεύξη Ρίου - Αντίρριου. Οπως κατήγγειλαν με στοιχεία οι βουλευτές του Κόμματος επρόκειτο για μια αποικιοκρατικού χαρακτήρα σύμβαση, που δίνει το έργο σε γαλλική κοινοπραξία, αφού το άλλο μεγάλο έργο του αεροδρομίου των Σπάτων δόθηκε στους Γερμανούς.Το ΚΚΕ χαρακτήρισε ως σκάνδαλο τη σύμβαση για τη ζεύξη. Και έτσι είναι. Η ανάδοχος του έργου εταιρία θα εκμεταλλεύεται τη γέφυρα για 35 ολόκληρα χρόνια, συμμετέχοντας στην κατασκευή της με ένα 10% περίπου των κεφαλαίων που είναι απαραίτητα, ενώ το υπόλοιπο ποσό θα διατεθεί από το ελληνικό κράτος και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Τέλος, η εν λόγω εταιρία αναλαμβάνει ελάχιστες υποχρεώσεις και το κύριο βάρος του έργου - με όλα τα ρίσκα μιας τέτοιας επένδυσης - πέφτει ουσιαστικά στο ελληνικό δημόσιο, δηλαδή στον ελληνικό λαό. Να σημειωθεί, επίσης, ότι η σύμβαση δεν προβλέπει την κατασκευή σιδηροδρομικής ζεύξης, την οποία ουσιαστικά απαγορεύει.

Ποδαρικό στη Βουλή το 1996 έκανε το νομοσχέδιο για τη μερική μετοχοποίηση του ΟΤΕ και την εισαγωγή μετοχών του στο χρηματιστήριο. Το ΚΚΕ κατήγγειλε ότιπρόκειται για το πρώτο βήμα πλήρους ιδιωτικοποίησης του οργανισμού,ενώ τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης αναλώθηκαν σε λογιστικούς διαξιφισμούς με την κυβέρνηση γύρω από τον υπολογισμό της περιουσίας της επιχείρησης. Στην κατεύθυνση της πολιτικής που εγκαινίασε το νομοσχέδιο για τον ΟΤΕ - δηλαδή του ξεπουλήματος στο ιδιωτικό κεφάλαιο - εντάσσεται και το νομοσχέδιο για τον δήθεν εκσυγχρονισμό των ΔΕΚΟ. Πρέπει δε να σημειώσουμε ότι σ' αυτό το νομοσχέδιο πέρασε και η περίφημη τροπολογία που ενταφίασε οριστικά την ονομαστικοποίηση των μετοχών εταιριών που αναλαμβάνουν έργα και προμήθειες του δημοσίου.

Στο νομοθετικό έργο της κυβέρνησης στο διάστημα των εργασιών της Ολομέλειας εντάσσεται και η μερική τροποποίηση του νόμου για τη φορολόγηση με τα περίφημα αντικειμενικά κριτήρια. Ουσιαστικά επρόκειτο για μια νομοθετική ρύθμιση, που αν μη τι άλλο ερχόταν να καλύψει κάποιες κραυγαλέες καταστάσεις που εμφάνισε ο νόμος στην εφαρμογή του. Στην πράξη, όμως, αποδείκνυε την αποτυχία και τον αντιλαϊκό χαρακτήρα του νόμου.Το ΚΚΕ υπογράμμισε αυτή την αλήθεια, ζήτησε να καταργηθεί ο νόμος και να αντικατασταθεί από ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα για τους μικρομεσαίους με βάση τις προτάσεις που κάνουν οι φορείς τους.

Στα θετικά - αλλά κατά το ήμισυ - νομοθετικά μέτρα που πήρε η Βουλή ήταν η κύρωση των 151 και 154 Διεθνών Συμβάσεων Εργασίας, που δίνουν τη δυνατότητα των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων στους δημοσίους υπαλλήλους. Οι κομμουνιστές βουλευτές σημείωσαν τη μεγάλη καθυστέρηση (15 και 18 χρόνια αντίστοιχα), με την οποία ήρθαν για κύρωση οι συμβάσεις αυτές και απαίτησαν να κατατεθεί στη Βουλή και να ψηφιστεί - πριν την κατάθεση του νέου προϋπολογισμού - το νομοσχέδιο που είναι απαραίτητο, ώστε οι συμβάσεις να έχουν πρακτική αξία και ισχύ.Φυσικά η κυβέρνηση δεν ανέλαβε τέτοια δέσμευση παρ' όλο που στο παρελθόν διακήρυττε ως απαραίτητη προϋπόθεση κύρωσης των συμβάσεων και την κατάθεση του εν λόγω νομοσχεδίου. Για του λόγου το αληθές θυμίζουμε ότι η κυβέρνηση που είχε αυτή τη νομοθετική πρωτοβουλία κύρωσης των συμβάσεων, είχε απορρίψει όμοια πρόταση νόμου του ΚΚΕ για κύρωσή τους, πριν από δύο χρόνια, με το επιχείρημα ότι χρειαζόταν η κύρωση να συνοδεύεται και από τον εσωτερικό νόμο εφαρμογής τους.

Στο έργο της Ολομέλειας της Βουλής πρέπει να εγγράψουμε και μια σειρά συζητήσεων σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων. Οι συζητήσεις αυτές αφορούσαν τον προϋπολογισμό, τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης Σημίτη, την εξωτερική πολιτική, την ανεργία, τη διακυβερνητική για την αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, τα προβλήματα των γυναικών κλπ. Πολλές απ' αυτές τις συζητήσεις τις προκάλεσε το ΚΚΕ. Φυσικά, μέσα από ένα άρθρο δεν είναι δυνατό να αναφερθούμε στο περιεχόμενό τους. Οφείλουμε όμως να πούμε πως μέσα απ' αυτές τις συζητήσεις το ΚΚΕ ανέδειξε την αιτία των προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας, υπογράμμισε τις επιπτώσεις από την πολιτική της εξάρτησης και της υποτέλειας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, κατήγγειλε την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και των συντηρητικών κομμάτων, αποκάλυψε την ταξική φύση αυτής της πολιτικής και παρουσίασε ολοκληρωμένες προτάσεις για μια άλλη, προοδευτική, αντιιμπεριαλιστική - αντιμονοπωλιακή - δημοκρατική προοπτική του τόπου.

Η κοινοβουλευτική δράση του ΚΚΕ δεμένη με τις ανάγκες και τους αγώνες των εργαζομένων αναμφίβολα ήταν και θα συνεχίσει να είναι θετική. Πρέπει να υπογραμμιστεί όμως ότι θα μπορούσε να είναι ακόμη πιο πλούσια και πιο ουσιαστική, αν η κοινοβουλευτική δύναμη του κόμματος ήταν μεγαλύτερη.Αν, δηλαδή, είχε το Κόμμα πολύ περισσότερους από τους 9 βουλευτές, που έχει σήμερα, και οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να βρίσκονται παντού, να ασχολούνται με τα προβλήματα ολόκληρης της ελληνικής επικράτειας, να ενημερώνονται για χιλιάδες ζητήματα, για να μπορούν επάξια να εκπροσωπήσουν ολόκληρο τον εργαζόμενο λαό της χώρας. Η θετική δουλιά των κομμουνιστών βουλευτών είναι ένα ακόμη στοιχείο, που επιβάλει στις ερχόμενες εκλογές - όποτε γίνουν - το ΚΚΕ να αναδειχτεί ακόμη πιο ισχυρότερο, ουσιαστικά ισχυρότερο, και στο λαό και στη Βουλή.