Με δεδομένο, λοιπόν, ότι σήμερα - λόγω ακριβώς αυτής της πολιτικής της ΕΕ που εφαρμόζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις - καμιά σχεδόν καλλιέργεια δεν εξασφαλίζει σοβαρό εισόδημα στον Ελληνα αγρότη, για να μπορέσει να ζήσει ο ίδιος και η οικογένειά του, χιλιάδες εργαζόμενοι στην αγροτική οικονομία της χώρας μας, εξαναγκάζονται να φύγουν απ' το χωράφι και να στριμώχνονται στις ουρές ανέργων των πόλεων ή να "παίρνουν των ομματιών τους" για την ξενιτιά, με αποτέλεσμα να ερημώνουν τα χωριά μας.

Η κατάσταση στην αγροτική οικονομία της Ελλάδας έφτασε σε οριακό επίπεδο. Οι αγρότες αντιλαμβάνονται ότι κανείς αρμόδιος δεν ενδιαφέρεται για το παρόν τους και δεν εγγυάται το μέλλον τους. Αυτή η αντίληψη έχει εμπεδωθεί σ' ολόκληρο τον αγροτικό κόσμο, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων και κομματικών προτιμήσεων. Αποτελεί, πλέον και πολιτικό συμπέρασμα. Και πάνω σ' αυτό το συμπέρασμα οικοδομείται η απόφαση των αγροτών ν' αντισταθούν, ν' αγωνιστούν ενωμένοι και με κάθε μέσο για την ανατροπή αυτής της αντιαγροτικής πολιτικής. Είναι, λοιπόν, σίγουρο ότι η αγροτιά θα ξεσηκωθεί και θα παλέψει για να εξασφαλίσει το δικαίωμά της να υπάρχει και να δραστηριοποιείται στη χώρα μας. Και είναι, επίσης, βέβαιο ότι αυτός ο ξεσηκωμός θα έχει πολιτικά χαρακτηριστικά και περιεχόμενο, θα στρέφεται κατά της ΕΕ, των κυβερνήσεων - υποτακτικών της και όσων κομμάτων συμφωνούν και υπηρετούν αυτή την πολιτική.

Αλλά για να έχει ουσιαστικά αποτελέσματα ο αγώνας της αγροτιάς, θα πρέπει να συνδυαστεί και να συντονιστεί με την πάλη των εργατοϋπαλλήλων, των επαγγελματοβιοτεχνών, όλων των άλλων λαϊκών τάξεων και στρωμάτων, που πλήττονται από την ίδια πολιτική.

Με άλλα λόγια χρειάζεται η δημιουργία ενός λαϊκού, αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού, δημοκρατικού μετώπου πάλης - όπως προτείνει το ΚΚΕ - που θα είναι σε θέση να φέρει ουσιαστικές αλλαγές στην Ελλάδα, να την οδηγήσει στην κοινωνική πρόοδο και στο σοσιαλισμό.