Η πιο δημοφιλής παρουσία του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου, η γυναίκα που γοήτευσε το κοινό όλων των ηλικιών, ξεκίνησε χτες το πρωί το "ταξίδι" της προς την ιστορία του θεάτρου και του κινηματογράφου μας. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη έφυγε ανέλπιστα. Ανέλπιστα, γιατί προσωποποιούσε, την αέναη νιότη, τη ζωντάνια, την αστείρευτη χαρά της ζωής και δυναμικότητα του ανθρώπου.

Η θέληση για ζωή και η ελπίδα να νικήσει την επάρατο νόσο δεν την εγκατέλειψαν μέχρι την ώρα που έπεσε σε κώμα. Σαν "κεραυνός εν αιθρία" τη χτύπησε η νόσος, αναγκάζοντάς τη να διακόψει τις προγραμματισμένες παραστάσεις της στη Θεσσαλονίκη. Μέσα Μαϊου η ίδια δήλωνε, επιστρέφοντας από την Αμερική όπου είχε πάει για εξετάσεις: "Τώρα αρχίζει η μάχη μου".Και την έδοσε τη μάχη με αξιοπρέπεια, θάρρος και χαμόγελο, ζητώντας από τα ΜΜΕ "διακριτικότητα". Κάποιες φορές το σεβάστηκαν, άλλες όχι. Από χτες όμως η σιωπή "κατοίκησε" για πάντα στο πάντα γελαστό πρόσωπό της. Το χαμόγελό της, δεν έφυγε μαζί της. Εμεινε "κληρονομιά" στο κοινό που τόσο την αγάπησε και το αγάπησε. "Η Αλίκη δεν πέθανε. Η Αλίκη δε μεγάλωσε ποτέ. Είναι ανάμεσά μας", έλεγαν χτες απλοί άνθρωποι. Γιατί η Αλίκη Βουγιουκλάκη σημάδεψε το κοινό, περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες, κυρίως με την κινηματογραφική, αλλά και τη θεατρική και τηλεοπτική της παρουσία.

Εφυγε, με πολλά ανεκπλήρωτα όνειρα, επαγγελματικά και προσωπικά. Ηθελε και είχε πολλά ακόμη να κάνει στη δουλιά της. "Είναι στιγμές - είχε πει κάποτε - που πιστεύω πως ό,τι πέτυχα με πολύ κόπο, δε νομίζω τελικά ότι ήταν ο στόχος μου. Η ουσία μου ξέφυγε και το ξέρω. Και θέλω να προλάβω πριν είναι πολύ αργά. Δε θέλω, όταν θα είμαι πια μια πολύ κουρασμένη γριούλα και κάνοντας απολογισμό, να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι η περίπτωση Αλίκη Βουγιουκλάκη ήταν πολύ κακό για το τίποτα".Λόγια τελικά τραγικά, αφού η Αλίκη Βουγιουκλάκη δεν μπόρεσε να γίνει μια κουρασμένη γριούλα. Φαίνεται πως δεν της πήγαινε αυτός ο ρόλος. Η ζωή της την ήθελε πάντα νέα. Ο χρόνος δεν της επέτρεψε ή αυτή δεν επέτρεψε στο χρόνο να αφήσει πάνω της τα σημάδια του.

Το κοινό την αγάπησε πολύ, αλλά δεν ήταν λίγοι και οι επικριτές της. Εκείνη, έλεγε: "Ανταποκρίθηκα - είχε πει σε παλιότερη συνέντευξή της - σ' αυτό, που ήθελε ο κόσμος και δεν ντρέπομαι γι' αυτό. Σε περιόδους μεγάλου άγχους και μεγάλων προβλημάτων ψυχαγωγούσα τον κόσμο. Το ξέρω, πως θα έρθει μια στιγμή που οι αναμνήσεις δε θα έχουν οίκτο για μένα. Δεν παίζω την αθάνατη. Η ματαιότητα της ζωής μου, όπως και κάθε ζωής, είναι δεδομένη. Θα 'θελα, όμως, να 'μαι από μια μεριά να δω τι θα γίνει μετά το θάνατό μου. Μ' αυτούς τους αρνητές, που δεν ξέρω πού θα κρυφτούν... Αχ, ας είχα μια άλλη ζωή, όποια να 'ναι, φτωχή και μίζερη, θα την ήθελα πάρα πολύ".

Με το ρόλο της Βιόλας από τη "Δωδέκατη Νύχτα" του Σαίξπηρ, έγινε δεκτή στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Πρώτη της θεατρική εμφάνιση, σύμφωνα με κάποια βιογραφικά στοιχεία, ήταν στο έργο του Μολιέρου "Κατά φαντασίαν ασθενής", σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού, ακολούθησαν οι "Φουσκοθαλασσιές" του Μπόγρη. Το 1954 αντικατέστησε την Αννα Συνοδινού, ενσαρκώνοντας τη σαιξπηρική Ιουλιέτα,στο Θέατρο Εθνικού Κήπου, με Ρωμαίο τον Ν. Χατζίσκο. Το 1955 παίζει στο "Κεντρικόν", στο έργο "Η πινακοθήκη των ηλιθίων" του Ν. Τσιφόρου. Τις πρώτες της επιτυχίες τις γνώρισε δίπλα στην Κατερίνα στα έργα "Η θεατρίνα" των Μομ - Μπόλτον, "Το κοντσέρτο" του Μπαρ, "Ο άγονος κήπος" της Μπάνιολτ κ. ά. Η πρωταγωνιστική της καθιέρωση έγινε δίπλα στον Κώστα Μουσούρη. Μαζί του το 1958 ερμηνεύει την Ελίζα, στο έργο "Ωραία μου κυρία" του Μπέρναρ Σο, ρόλο - σταθμό στην καριέρα της, τον οποίο έπαιξε αρκετές φορές. Με σκηνοθέτη τον Κώστα Μουσούρη, παίζει στα έργα "Τόπο στα νιάτα", "Πρίγκιπας και χορεύτρια", "Φτωχό σαν σπουργιτάκι".Θιασάρχης από τις αρχές της δεκαετίας του '60, με καλλιτεχνικό διευθυντή του θιάσου της τον Μάριο Πλωρίτη, πραγματοποίησε την πρώτη της θριαμβευτική τουρνέ στην επαρχία. Το καλοκαίρι του 1962 πραγματοποίησε τέσσερις έκτακτες εμφανίσεις στην "Οδό ονείρων" του Μάνου Χατζιδάκι. Ακολούθησαν τα έργα "Καίσαρ και Κλεοπάτρα",σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού, μουσική Μάνου Χατζιδάκι, σκηνογραφία Νίκου Εγγονόπουλου, "Χτυποκάρδια στα Θρανία" του Σακελλάριου, κ. ά.

Με συνθιασάρχη τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ από το 1964 μέχρι το 1974, ανεβάζουν τα έργα: "Πειρασμός" του Ξενόπουλου, "Η κόρη μου η σοσιαλίστρια" του Σακελλάριου, "Του φτωχού το αρνί" του Τσβάιχ, "Αυτή η γυναίκα μου" των Τσιφόρου - Βασιλειάδη κ. ά. Ενώ το 1971 εγκαινιάστηκε το καινούριο θέατρο "Αλίκη" με τη "Βασίλισσα Αμαλία".Το 1974 παρουσιάζει πάλι την "Ωραία μου κυρία",που σημαδεύει το τέλος της θεατρικής συνεργασίας της με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και της συζυγικής τους ζωής. Είχαν παντρευτεί το 1965. Το 1975, η Αλίκη Βουγιουκλάκη παρουσιάζει τη "Μαντώ Μαυρογένους",με μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Ακολούθησαν τα έργα "Καμπίρια", "Το νυφικό κρεβάτι", "Ωραία μου Κυρία", "Καμπαρέ", "Εύθυμη χήρα", "Τζούλια", "Κυρία με τις Καμέλιες", "Εβίτα", "Βίκτωρ και Βικτώρια", "Φιλουμένα Μαρτουράνο, "Το γλυκό πουλί της νιότης", "Η κυρία δε με μέλλει" κ. ά. Τελευταία της θεατρική εμφάνιση, η "Μελωδία της Ευτυχίας".

Η Αλίκη Βουγιουκλάκη αναδείχτηκε από την αρχή της καριέρας της σε πρώτο "αστέρι" του παραγωγικότατου, μετά τον εμφύλιο, εμπορικού ελληνικού κινηματογράφου, κάνοντας τη μια εισπρακτική επιτυχία μετά την άλλη: "Το ποντικάκι", "Ο αγαπητικός της Βοσκοπούλας", "Ο Μιμίκος και η Μαίρη", "Η μουσίτσα", "Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο", "Το κλωτσοσκούφι", "Μανταλένα" (που της χάρισε, το 1960, το Βραβείο Α Γυναικείου Ρόλου,στο Α Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης), "Η Αλίκη στο ναυτικό", "Η σοφερίνα", "Το πιο λαμπρό αστέρι", "Η αρχόντισσα και ο αλήτης", "Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά", "Ενα αστείο κορίτσι", "Η Μαρία της σιωπής", "Η Αλίκη Δικτάτωρ", "Πονηρό Θηλυκό, κατεργάρα γυναίκα", "Κατάσκοπος Νέλη", κ. ά.

Η ηθοποιος είχε στο ενεργητικό της και πολυάριθμες τραγουδιστικές ερμηνείες, κυρίως σε ταινίες της, σε μουσική των σπουδαιότερων συνθετών μας, πολλές από τις οποίες δισκογραφήθηκαν. Σημάδεψε με τη θεατρόμορφη ερμηνεία και τη δροσερή φωνή της τραγούδια των Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Λοϊζου, Ξαρχάκου, Λαβράνου, Πλέσσα κ.ά. Στην τηλεόραση μετέφερε τις θεατρικές της παραστάσεις "Βασίλισσα Αμαλία", "Εύθυμη χήρα", "Καμπαρέ", ενώ όλες οι ταινίες της προβάλλονται και ξαναπροβάλλονται από όλα, πια, τα κανάλια, ψυχαγωγώντας μικρούς και μεγάλους.

Να σημειώσουμε μια τελευταία δραστηριότητά της. Δραστηριότητα που αποδείχνει την ψυχοσύνθεση και την παιδικότητα που διέκρινε αυτό το "φαινόμενο" όπως οι πάντες, θαυμαστές της και μη την αποκαλούσαν. Η Α. Βουγιουκλάκη έγραψε και εξέδωσε παραμύθια από τρυφερότητα και απέραντη αγάπη για τα παιδιά.

• Το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ εκφράζοντας τη θλίψη του για το χαμό της Αλίκης Βουγιουκλάκη και σεβόμενο την επιθυμία της οικογένειάς της, αντί για στεφάνι προσφέρει 100.000 δρχ. στο παιδικό χωριό SOS.