Η πρώτη εντύπωσή μας του ταξιδιού στις Βόρειες Σποράδες - συνοδεύοντας την αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Γ. Θεωνά,ευρωβουλευτή του Κόμματος, που πραγματοποίησε διήμερη περιοδεία στα τρία νησιά, το περασμένο Σαββατοκύριακο - στο εκδοτήριο εισιτηρίων του λιμανιού του Βόλου, ήταν δυσάρεστη. Τα ναύλα για την Αλόννησο στο ιπτάμενο δελφίνι 6.714 δραχμές. Σκέφτομαι: Μια τετραμελής οικογένεια για να επισκεφτεί την Αλόννησο και στη συνέχεια τ' άλλα δυο νησιά - τη Σκόπελο και τη Σκιάθο - έχοντας μαζί και το αυτοκίνητό της, χρειάζεται να ξοδέψει κοντά στις 100.000 δραχμές, μόνο για εισιτήρια. Σημαντικό ποσό για να μην το σκεφτεί ένας οικογενειάρχης μισθοσυντήρητος, επαγγελματοβιοτέχνης, αγρότης - γιατί όχι; - και πολύ περισσότερο ένας συνταξιούχος, που θα ήθελε να πάει διακοπές στις Βόρειες Σποράδες.

Αμέσως ενεργοποιείται η δημοσιογραφική περιέργεια:

"Γιατί είναι τόσο ακριβά τα εισιτήρια", ρωτώ τα τοπικά στελέχη του ΚΚΕ. Η απάντηση έλυσε την απορία μου: Οι εταιρίες δυο εφοπλιστών - του Νομικού και του Λιβανού - μονοπωλούν τη συγκοινωνία, με πλοία και ιπτάμενα δελφίνια, στις Βόρειες Σποράδες, κανονίζουν πότε και πού θα πάνε τα δρομολόγια και κερδοσκοπούν ασύστολα. Τα εισιτήρια αυτά είναι τ' ακριβότερα της Μεσογείου.

Ενα το μείον, λοιπόν, για να προτιμήσει κάποιος τα νησιά αυτά για τις διακοπές του. Το συμπέρασμα, όμως, αυτό αρχίζει να μη λειτουργεί το ίδιο αποτρεπτικά, όταν, λίγο αργότερα, βλέπεις τα νησιά να προβάλουν στον ορίζοντα. Χάρμα οφθαλμών. Πανέμορφες ακρογιαλιές, όρμοι, λιμανάκια. Και πράσινο παντού.

Βλέπεις τη Σκιάθο και καταλαβαίνεις τι και πόσο ενέπνευσε τον Παπαδιαμάντη στο λογοτεχνικό του έργο. Κοιτάς το απέναντι νησί, τη Σκόπελο και αντιλαμβάνεσαι τι οδηγούσε το χέρι του μεγάλου ζωγράφου Σιδέρη, από το σκοπελίτικο χωριό Γλώσσα. Αντικρίζεις την Αλόννησο και συμμερίζεσαι την προτίμηση της φώκιας, που εδρεύει μόνιμα εκεί. Κι αν οι μακρινές ματιές δημιουργούν τα πρώτα συναισθήματα, όταν πιάσεις λιμάνι και δεις τα σπίτια χτισμένα μαστορικά στο ύψωμα να "κοιτούν" τη θάλασσα και να "ανεβαίνουν" στον ουρανό, όταν ταξιδεύσεις στην "καρδιά" των νησιών, μέσα σ' ένα απέραντο πευκοδάσος από τη μια μέχρι την άλλη πλευρά, τότε μακαρίζεις την ώρα που αξιώθηκες να δεις από κοντά και να απολαύσεις τον επίγειο παράδεισο.

Αλλά άλλο ταξιδιώτης απλός, ανέμελος τουρίστας κι άλλο δημοσιογράφος και μάλιστα εν ώρα εργασίας. Ως δημοσιογράφος δεν πας για διακοπές. Πας για να δεις πίσω από το αστραφτερό χρώμα των ακρογιαλιών και το πράσινο του δάσους, πίσω από την καταπληκτική αρχιτεκτονική των παραδοσιακών οικισμών. Να δεις τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα νησιά και οι άνθρωποί τους.

Και η πρώτη δυσάρεστη εντύπωση στο εκδοτήριο εισιτηρίων του λιμανιού του Βόλου γίνεται αίσθημα κινδύνου, όταν ακούς τους εκπροσώπους των φορέων και τους κατοίκους ν' αναφέρονται σ' αυτά τα προβλήματα. Εκπλήσσεσαι για το εύρος και το βάθος τους. Δεν εκπλήσσεσαι όταν ακούς για τους υπεύθυνους, τους δημιουργούς αυτών των προβλημάτων. Διότι, όσο και "αντικειμενικός" δημοσιογράφος να είναι κανείς, γνωρίζει πως πίσω από τέτοιου είδους προβλήματα, βρίσκεται η πολιτική των εκάστοτε κυβερνήσεων. Αν και - ειδικά για τις Βόρειες Σποράδες - ίσως περίμενε κανείς κάποια ευαισθησία, ακόμα και από αυτές τις κυβερνήσεις. Δυστυχώς μοιάζουν να θέλουν να εκδικηθούν τη φύση που δώρισε απλόχερα την ομορφιά στα τρία νησιά και σαν να ζηλεύουν και θέλουν να τιμωρήσουν τους κατοίκους τους, που ευτύχησαν να ζουν στον επίγειο παράδεισο.

Παρακάτω θ' αναφερθούμε σε προβλήματα που αντιμετωπίζει κάθε νησί ξεχωριστά, έτσι όπως τα έθεσαν οι εκπρόσωποι μαζικών φορέων και οι κάτοικοι. Υπάρχουν, όμως, μερικά βασικά προβλήματα, που αφορούν και τα τρία νησιά. Προβλήματα όπως η έλλειψη έργων υποδομής (σύγχρονα λιμάνια, αεροδρόμιο, χώροι σκουπιδιών, δίκτυα ύδρευσης κι αποχέτευσης), ελλείψεις στον τομέα της υγείας, εγκληματικές παραλείψεις στη δασοπροστασία,που φρενάρουν την τουριστική ανάπτυξη, τη στιγμή μάλιστα που ο πρωτογενής τομέας της οικονομίας (γεωργία, κτηνοτροφία) και ο δευτερογενής (ναυπηγοκατασκευαστική βιομηχανία, οικοδομή) εξαφανίζονται παντελώς.

Και προβλήματα που σχετίζονται με αδικίες εις βάρος των Βορείων Σποράδων έναντι των άλλων νησιών, όπως η μη ένταξή τους στο πρόγραμμα της ΕΕ για τη χρηματοδότηση των νησιών του Αιγαίου και τη μη ένταξη της Σκοπέλου ούτε στο νόμο που προβλέπει ειδική προνομιακή χρηματοδότηση από τους Κεντρικούς Πόρους των ΟΤΑ για τα νησιά.

Δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε όσα μας είπε ο Σκοπελίτης Γ. Ρόδιος,σχετικά με τις καταγγελίες της υπουργού Ανάπτυξης Βάσως Παπανδρέου,ότι οι νησιώτες κερδοσκοπούν εις βάρος των τουριστών: "Η υπουργός λέει εν γνώσει της ψέματα. Οταν τα δωμάτια νοικιάζονται 2.000 δραχμές την ημέρα για τους ξένους τουρίστες από τους τουρ οπερέιτορς, όταν τα μαγαζιά "βαράνε μύγες" και κατεβάζουν τις τιμές για να προσελκύσουν κάποιο πελάτη, για ποια κερδοσκοπία μιλάει η κυρία Βάσω Παπανδρέου; Βεβαίως και υπάρχουν κάποιοι κερδοσκόποι, οι οποίοι πρέπει να παταχτούν. Αλλά το πρόβλημα δε λύνεται έτσι. Βρίσκεται στο γεγονός ότι ο μισθός της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων εργαζομένων είναι πολύ χαμηλός, που δεν επιτρέπει καν διακοπές και από τους ξένους τουρίστες που έρχονται - όσοι έρχονται διότι η κίνηση μειώνεται πολύ - κερδίζουν περισσότερο τα τουριστικά γραφεία κι άλλοι ενδιάμεσοι παρά οι νησιώτες. Και φυσικά οι μικροεπαγγελματίες των νησιών μας, που εργάζονται 2-3 μήνες το χρόνο, καλούνται να πληρώνουν φόρο με βάση τα "αντικειμενικά" κριτήρια, που καθορίζονται για ολόκληρη τη χρονιά"...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ