Οι τριακόσιοι πενήντα οχτώ | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Οι τριακόσιοι πενήντα οχτώ

Ενα στοιχείο που δείχνει σαφέστερα ίσως, από κάθε τι άλλο, την κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει η ανθρώπινη ζωή σ' όλον τον πλανήτη, δημοσιεύτηκε πρόσφατα στις αθηναϊκές εφημερίδες και μεταδόθηκε από τα τηλεοπτικά κανάλια. Σύμφωνα μ' αυτό το στοιχείο, που περιλαμβάνεται, στην ετήσια έκθεση του ΟΗΕ για την ανθρώπινη εξέλιξη, τριακόσια πενήντα οχτώ (αριθμητικά 358) άτομα, τριακόσιοι πενήντα οχτώ υπερπλούσιοι, σύγχρονοι Κροίσοι, κατέχουν πλούτη ανώτερα από το σύνολο των εισοδημάτων του 45% του πληθυσμού της Γης!

Το χωράει ο νους σας; Ο δικός μου δεν μπορούσε να το χωρέσει, καθώς διάβαζα την είδηση. Και μήπως το χωράει τώρα; Για σκέψου, λέω και ξαναλέω στον εαυτό μου! Για σκεφτείτε, λέω και σ' εσάς, που μου κάνετε την τιμή να με διαβάζετε! Τριακόσιοι πενήντα οχτώ άνθρωποι, μετρημένοι, κατέχουν πιο πολλά απ' όσα έχουν δυόμισι δισεκατομμύρια άνθρωποι σ' όλη τη Γη! Για όνομα του Θεού και όλων των αγίων! Πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό και να εξακολουθεί να υπάρχει αυτή η μορφή ανθρώπινης κοινωνίας;

Με αυτή τη συγκλονιστική έκπληξη και αγανάκτηση βγήκα να πάω στις δουλιές μου. Οπου πήγαινα και συναντούσα κάποιο γνωστό μου, του έλεγα αυτό το στοιχείο, που ήρθε στο φως. Αλλοι το είχαν μάθει από έντυπο ή από την τηλεόραση και άλλοι το μάθαιναν από μένα. Ε, λοιπόν, ούτε οι μεν, ούτε οι δε αντιδρούσαν με τον τρόπο που περίμενα. Ο ένας έλεγε απλά:

- Τι να πεις; Αυτή είναι η κατάσταση.

Ο άλλος πιο απλά:

- Μην το συζητάς...

Αλλος κουνούσε μόνο το κεφάλι του. Και άλλος εξέπεμπε ένα μοιρολατρικό "χμ", συνοδευόμενο από ένα αόριστο χαμόγελο.

Είχα σαστίσει. Αλλά κι εξοργιστεί, χωρίς να το δείχνω. Πού ζούσαν αυτοί οι άνθρωποι; Δε ζούσαν σ' αυτόν τον κόσμο, το σημερινό, που την εφιαλτική εικόνα του μας την έδειξε μόνο μια μικρή παράγραφος της έκθεσης του ΟΗΕ; Δε συλλογίστηκαν, προς στιγμήν έστω, την τραγική θέση του μισού πληθυσμού της Γης, των δυόμισι δισεκατομμυρίων συνανθρώπων τους; Και δε σκέφτηκαν, προς στιγμήν πάλι, ότι με την πορεία, που έχουν πάρει τα πράγματα σε παγκόσμια κλίμακα, είναι ενδεχόμενο να περιπέσουν κι αυτοί στην κατάσταση των δυόμισι δισεκατομμυρίων εξαθλιωμένων; Γιατί, λοιπόν, αυτή η απάθεια;

Κάνοντας αυτές τις σκέψεις, θυμήθηκα μια μικρή λαϊκή ιστορία. Ενα ανέκδοτο. Οι κάτοικοι ενός χωριού είχαν συγκεντρωθεί, ημέρα γιορτής, στην εκκλησία. Ο παπάς, μετά τη λειτουργία, έκανε κήρυγμα. Είχε ρητορική ικανότητα και αφού εκαυτηρίασε τις κακές πράξεις των χωρικών, τους περιέγραψε, με τα μελανότερα χρώματα, τη θεία τιμωρία, που τους περίμενε μετά θάνατον, καλώντας τους να μετανοήσουν για τις αμαρτίες τους.

Οι απλοϊκοί χωρικοί είχαν τόσο συγκινηθεί, ώστε είχαν αρχίσει, άντρες και γυναίκες, να κλαίνε. Μόνο ένας, μέσα στο πλήρωμα του ναού, έμενε ασυγκίνητος και απαθής. Και κάποιος τον ρώτησε:

- Εσύ γιατί δεν κλαις;

Και ο απαθής απάντησε:

- Εγώ είμαι από άλλο χωριό...

Κατά παρόμοιο τρόπο θα μπορούσαν να μου εξηγήσουν οι συνομιλητές μου την απάθειά τους για την αφάνταστη ανισότητα, που έχει θριαμβεύσει στην υδρόγειο. Να μου πουν, δηλαδή:

- Εμείς είμαστε από άλλον πλανήτη!

Τέτοια παραδοχή αυτής της απάνθρωπης κατάστασης; Τέτοιος συμβιβασμός μ' αυτή την τερατώδη αδικία; Τι συμβαίνει; Εχουμε πάθει ένα είδος μιθριδατισμού;

Εκείνος, που θα εκτιμούσε δεόντως και θα χαιρόταν τη σημερινή κατάσταση του κόσμου, είναι ο Ουίνστον Τσόρτσιλ. Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου την επίθεση του Χίτλερ κατά της Αγγλίας την αναχαίτισαν οι σχετικά ολιγάριθμοι Αγγλοι αεροπόροι. Και ο Τσόρτσιλ, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη όλων των Βρετανών προς τους αεροπόρους, είπε:

"Ποτέ τόσοι πολλοί δε χρωστούσαν τόσα πολλά σε τόσους λίγους".

Τώρα, για τη συγκέντρωση τόσου πλούτου στους τριακοσίους πενήντα οχτώ, εις βάρος των δυόμισι δισεκατομμυρίων φτωχών ανθρώπων, ο μέγας ποντίφικας του καπιταλισμού θα μπορούσε να πει, σε θριαμβικό τόνο:

"Ποτέ τόσοι πολλοί δεν κατέβαλαν, χωρίς να χρωστάνε, τόσα πολλά, σε τόσο λίγους"!...

Ασημάκης ΓΙΑΛΑΜΑΣ