Είκοσι οχτώ Ιούλη 1980 και ώρα 2.30 το μεσημέρι. Είναι η ώρα που σχολάει η πρωινή βάρδια του εργοστασίου της ΕΤΜΑ. Παραμονή της πανεργατικής απεργίας και συγκέντρωσης στην Αθήνα. Στην πύλη του εργοστασίου φοιτητές, μέλη της ΚΝΕ μοιράζουν ανακοινώσεις, μιλούν στους εργάτες, τους καλούν να πάρουν μέρος στην κινητοποίηση ενάντια στην ακρίβεια και την ανεργία.

Ανάμεσά τους και η Σωτηρία. Καλεί μαζί με τους συντρόφους της τους εργάτες να μη σκύψουν το κεφάλι στους εκβιασμούς του Λιάμπεη, να απεργήσουν όλοι, να δώσουν δυναμική απάντηση στην τρομοκρατία της εργοδοσίας.

Τα αφεντικά και οι μπράβοι τους μάταια προσπαθούν να εμποδίσουν τους εργάτες να έρθουν σε επαφή με τους Κνίτες. Οι προκηρύξεις αλλάζουν χέρια, τα παράθυρα των πούλμαν, με τα οποία μεταφέρονται οι εργάτες στα σπίτια τους ανοίγουν διάπλατα, οι εργάτες ακούνε τους κομμουνιστές. Ξαφνικά ο οδηγός Μ. Χαρίτος αναπτύσσει ταχύτητα πάνω στη στροφή. Η Σωτηρία απλώνει τελευταία φορά το χέρι με την ανακοίνωση. Δεν προλαβαίνει. Το πούλμαν πέρασε από πάνω της, συνθλίβοντας τα 21 χρόνια της. Η πικέτα, τα γυαλιά της και λίγα λουλούδια στη ματωμένη άσφαλτο.

Σε λιγότερο από μισή ώρα μια οργισμένη συγκέντρωση γίνεται έξω από το εργοστάσιο. Η κυβέρνηση απαντά με την ακόλουθη δήλωση: "Εξω από το εργοστάσιο της ΕΤΜΑ συνέβη ένα πολύ λυπηρό ατύχημα. Αλλά δε συμμεριζόμαστε τις προσπάθειες που καταβάλλονται να πολιτικοποιηθεί το αστυνομικό δελτίο"! Ο κρατικός μηχανισμός κινητοποιείται, για να αποδειχτεί πως επρόκειτο για ένα "τροχαίο ατύχημα". Ο φυσικός αυτουργός παραπέμφθηκε για "ανθρωποκτονία εξ αμελείας". Δικάζεται σε 12 μήνες φυλάκιση, που εξαγοράζει προς 200 δραχμές την ημέρα.

Η σκληρή μάχη της απεργίας στο κάτεργο της ΕΤΜΑ δόθηκε και κερδήθηκε από εκείνη τη στιγμή. Λίγες ώρες αργότερα η τραγική είδηση της δολοφονίας της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου είχε φτάσει σε όλη την Ελλάδα, δημιουργώντας αισθήματα οργής και αγανάκτησης. Η διοίκηση του Συνδικάτου Κλωστοϋφαντουργών Αττικής και η εργοστασιακή επιτροπή εργαζομένων στην ΕΤΜΑ κήρυξαν απεργία. Στις 9 το βράδυ τα ΜΑΤ χτύπησαν άγρια τους εργάτες. Η συμμετοχή στην απεργία της επόμενης μέρας ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Το όνομα της Σωτηρίας ήταν στα χείλη όλων. "Θα ζεις μέσα από τους αγώνες μας", υπόσχονται χιλιάδες εργαζόμενοι και φοιτητές στην κηδεία της.