Δραματικά μειωμένο θα είναι το εισόδημα των σιτοπαραγωγών της χώρας μας φέτος, πολύ περισσότερο από τα προηγούμενα χρόνια της μεταβατικής περιόδου εφαρμογής της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, οπότε η τιμή παρέμβασης του προϊόντος μειώθηκε περισσότερο από 40%. Φέτος, η παραγωγή σιτηρών στη χώρα μας εκτιμάται μειωμένη, όπως επίσης, οι τιμές που πουλάνε οι παραγωγοί, ενώ και οι φετινές στρεμματικές ενισχύσεις θα είναι μειωμένες - και δραχμικά μάλιστα - μετά την απόφαση του Συμβουλίου υπουργών Γεωργίας να μειωθεί κατά 5% σε ECU η στρεμματική ενίσχυση, που δίνεται για την αντιστάθμιση μέρους της απώλειας του εισοδήματος των αγροτών λόγω της νέας ΚΑΠ. Κι αυτό στο όνομα της... αλληλεγγύης των βρετανικών κτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων που πλήττονται λόγω της ασθένειας των τρελών αγελάδων.

Ως γνωστόν τα τελευταία χρόνια, μετά τη δραστική μείωση της τιμής παρέμβασης και των άλλων περιοριστικών μέτρων που τέθηκαν από τη νέα ΚΑΠ στη χώρα μας, δεν υπάρχει πλέον η κοινοτική παρέμβαση στα σιτηρά, δηλαδή η συγκέντρωση του προϊόντος. Αντίθετα έχουν διατεθεί στην κατανάλωση και τα προϋπάρχοντα αποθέματα άνω των 1.100.000 τόνων της περιόδου 1992. Αλλά και σε γενικότερο κοινοτικό επίπεδο τα αποθέματα από 20,5 εκατομμύρια τόνους στις 31.12.92, μειώθηκαν στο τέλος του 1995 στο χαμηλότερο επίπεδο των 3,5 εκατομμυρίων τόνων. Στη χώρα μας, ειδικότερα στη διάρκεια από την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ μέχρι σήμερα, έχει μειωθεί η καλλιέργεια κυρίως μαλακού σταριού και ιδιαίτερα η δυναμική καλλιέργεια καλαμποκιού. Στο σημαντικό αυτό προϊόν για τη χώρα μας, όπου είχαμε φθάσει να παράγουμε ποσότητες πάνω από 2.000.000 τόνους και να εξάγουμε σημαντικό μέρος - λόγω των χαμηλών τιμών και αντισταθμιστικών στρεμματικών αποζημιώσεων - καταλήξαμε σε επίπεδο παραγωγής κάτω από 1.500.000 τόνους.

Οπως διαπιστώνεται και από τα συγκεκριμένα στοιχεία του υπουργείου Γεωργίας για τις καλλιεργούμενες εκτάσεις και την παραγωγή σιτηρών κατά προϊόν και συνολικά κατά την τελευταία τριετία της μεταβατικής περιόδου (1992/93 μέχρι 1995/96), αλλά και πέρυσι, έχουμε συνέχιση της μείωσης των εκτάσεων μαλακού σιταριού, τη διατήρηση των εκτάσεων του κριθαριού στα πολύ χαμηλά επίπεδα των 1.600.000 στρεμμάτων, τη σταθεροποίηση των εκτάσεων σκληρού σιταριού στο επίπεδο των 6.000.000 στρεμμάτων και τη συνολική μείωση περίπου κατά 500.000 στρέμματα.