Στον αντίποδα αυτής της πορείας κινούνται όσοι στο πρόσωπο του λαού αναγνωρίζουν εκείνον που πρέπει να αποπροσανατολιστεί και να εξαπατηθεί για να του υφαρπάξουν την ψήφο. Η κυβέρνηση με την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες ακριβώς εκεί στοχεύει. Στην επιχείρηση της ψηφοθηρικής υποκλοπής δεν υπάρχουν ενδοιασμοί. Πετιούνται στον κάλαθο των αχρήστων όλες οι διακηρύξεις περί "εκσυγχρονισμού" και επιλέγεται μια συνοπτικών διαδικασιών εκλογική πορεία, ώστε να μην πάρει "χαμπάρι" κανείς τι γίνεται. Επιλέγεται ο δρόμος των κινδυνολογικών διλημμάτων περί εθνικών θεμάτων. Απαγορεύεται, πρακτικά, στα κόμματα η παροχή χρόνου για ουσιαστική καταγραφή των θέσεων και των προγραμμάτων τους, αφού πρέπει μέσα σε τέσσερις βδομάδες να σταθούν μπροστά στο παραβάν. Ο αναχρονισμός και η αντιδημοκρατικότητα του εκλογικού συστήματος, αλλά και το καθεστώς του αποκλεισμού των ενοχλητικών φωνών από τα ΜΜΕ παραμένουν αλώβητα. Οσο για την αξία των διαγγελμάτων για εξάντληση της τετραετίας, καθιστά την αναξιοπιστία συνώνυμη του "νέου ύφους και ήθους". Ο πολιτικαντισμός και ο μικροκομματισμός δε γνωρίζουν όρια, αφού με τις πρόωρες εκλογές μέχρι και "καπέλωμα" των εσωκομματικών αντιπάλων του πρωθυπουργού προωθείται, ώστε οι τελευταίοι να μη βγάλουν "κιχ" στην πρωθυπουργική επιλογή. Ας βγάλουν οι εργαζόμενοι τα συμπεράσματά τους.