Εναν πολύ εύσχημο, αλλά καθόλου έντιμο, τρόπο έχουν ανακαλύψει ορισμένα στελέχη, τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ, για να αποφεύγουν να απολογούνται για την πολιτική των κομμάτων τους, να αναλάβουν το πολιτικό κόστος και να λογοδοτούν γι' αυτήν μπροστά στους ψηφοφόρους: Την προβολή των προσωπικών απόψεων.

Ορίστε ένα παράδειγμα: Ρωτήθηκε (από τον "Πλάνετ") ο υπουργός Υγείας Α. Πεπονής για την κοινωνική αναλγησία και τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης και έδωσε την εξής απάντηση: "Αυτή τη στιγμή, η Ελλάδα περνάει μια κατάσταση πίεσης, για την περιστολή των δαπανών και για να μπορέσει να επιτύχει τους στόχους, οι οποίοι δεν έχουν τεθεί από την Ελλάδα ούτε από τον ελληνικό λαό και εννοώ τους στόχους της περίφημης Συνθήκης του Μάαστριχτ. Δεν πιστεύω, ως Ελληνας πολίτης, ότι οι ασφυκτικές προθεσμίες που τέθηκαν από το Μάαστριχτ είναι ιερές και θα πρέπει οι λαοί να υποστούν οδυνηρές συνέπειες για να επιτύχουν στις δεδομένες προθεσμίες τις προϋποθέσεις, οι οποίες επιτρέπουν την πραγματοποίηση της ΟΝΕ".

Ασφαλώς, σαν διαπίστωση - εκτίμηση έχει την αξία της η δήλωση του Α. Πεπονή. Ομως ο πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, λίγες μέρες νωρίτερα, στην κοινή συνεδρίαση ΚΟ και ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, διαβεβαίωσε σε όλους τους τόνους ότι "η χώρα πρέπει εγκαίρως να ολοκληρώσει την προετοιμασία για την ΟΝΕ" και "όσο μεγαλύτερη αποφασιστικότητα δείξουμε στην εκπλήρωση αυτού του στόχου, τόσο περισσότερη επιρροή θα ασκήσουμε στην τελική διαπραγμάτευση της Διακυβερνητικής Διάσκεψης".

Είναι προφανές ότι αυτό που ισχύει είναι η δέσμευση του πρωθυπουργού και όχι τι δηλώνει το κάθε στέλεχος. Γιατί, λοιπόν, δεν είναι έντιμοι απέναντι στους ψηφοφόρους;