Οδός Μικράς Ασίας, οδός Σμύρνης, οδός Ραμνούντος, Σινώπης, Αλατσαταίων, Εθνικής Αντίστασης...

Εκεί που τ' απόβραδα του καλοκαιριού απλώνουν ακόμα τα τραπεζάκια και τις καρέκλες τους στα πεζοδρόμια και στις μικρές ανθισμένες αυλές των σπιτιών τους και οι κυράδες με τις πολύχρωμες μακριές ποδιές τους φροντίζουν να τα γεμίζουν με νόστιμους μεζέδες και ουζάκι...

Εκεί που τα παιδιά παίζουν ακόμα "κρυφτό" και "κυνηγητό" κι οι άνδρες με μια κιθάρα τραγουδούν αντάμα Καζαντζίδη και Τσιτσάνη.

Εκεί που όλοι - άνθρωποι της δουλιάς και του μόχθου - ξέρουν να μιλούν σταράτα και να σε κοιτάνε στα μάτια...

Στα δρομάκια και στα στενοσόκακα της προσφυγομάνας Νέας Ιωνίας και της Καισαριανής.

Περπατώντας αργά με τις "ντουντούκες" στα χέρια, δεκάδες νέοι και νέες "ειδοποιούν" το συνοικισμό: "Σε λίγο, φτάνει στη γειτονιά μας, η Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κάπα Κάπα Εψιλον, Αλέκα Παπαρήγα"!Κι οι άνθρωποι του συνοικισμού σηκώνονταν απ' τις καρέκλες τους, έβγαιναν στις αυλόπορτες και στα μπαλκόνια, έτοιμοι να πουν τον πόνο τους, τον καημό τους, την άποψή τους για τον κόσμο...

Ενα ζεστό χαμόγελο, ένα "καλώς όρισες κοπέλα μου", ένα ζεστό σφιχτό κράτημα του χεριού και με τα δυο χέρια, μια αγκαλιά, ένα φιλί...

Κι όλο μάκραινε η πορεία, κι όλο μεγάλωνε, κι όλο πλήθαινε ο κόσμος που ακολουθούσε την αντιπροσωπεία του Κόμματος. Κι οι ψίθυροι: "Είναι η Αλέκα Παπαρήγα", "καλέ, αυτή είναι η Αννούλα η Φόνσου" και πιο φωναχτά: "Γεια σου δήμαρχε" για τον Δομνάκη και τον Μακρή που ήταν μαζί.

Είχε νυχτώσει πια όταν το μελισσομάνι έφτανε στα γραφεία του Κόμματος στη Σαφράμπολη, ή στο καφενείο στη γωνία Λυδίας και Λεωνίδα Μανωλίδη στην Καισαριανή. Η Γραμματέας του Κόμματος απ' το μικρόφωνο να τους καλεί να συνεχίσουν "πόρτα πόρτα, άνθρωπο τον άνθρωπο, μην ξεχάσετε κανέναν και προπάντων μην ξεχάσετε τους νέους. Μπορούν να κάνουν άλματα. Θέλουν ανατροπές. Αρκεί να φτάσει και σ' αυτούς το μήνυμά μας". Και η απάντηση: "Κάπα Κάπα Ε, το Κόμμα σου λαέ"...

Μ. Π.