Βασικά εργαλεία για την εφαρμογή αυτής της πολιτικής είναι ο καθορισμός ποσοστώσεων στην παραγωγή, οι τιμές των αγροτικών προϊόντων και οι επιδοτήσεις τιμών προϊόντων που γίνονται μέσω πολύπλοκων μηχανισμών στην παραγωγή και την εμπορία. Γίνεται μέσω μέτρων που, όταν επιβάλλονται, δεν παραπέμπουν απ' ευθείας στα αποτελέσματα που επιδιώκουν. Για παράδειγμα, που είναι και το πιο πρόσφατο, Μμχρι σήμερα η γενική κατεύθυνση επιδότησης στην ελαιοπαραγωγή γίνεται με ενίσχυση της τιμής του προϊόντος. Η πρόταση της Κομισιόν, που αναμένεται να γίνει και απόφαση του Συμβουλίου υπουργών, προβλέπει ότι η επιδότηση θα γίνεται πλέον ανά ελαιόδεντρο και μάλιστα ανάλογα με τον αριθμό των κλωναριών που καταλήγει ο κορμός, πράγμα που ευνοεί την Ιταλία και την Ισπανία. Από πρώτη άποψη, η αλλαγή αυτή μπορεί να θεωρηθεί θετική. Ομως, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε μείωση τόσο της ποσότητας όσο και της ποιότητας της παραγωγής. Αλλο παράδειγμα είναι οι χωματερές, που όταν πρωτοεμφανίστηκαν οι υπέρμαχοι της ΕΟΚ θριαμβολογούσαν για την "καλή μαμά ΕΟΚ" που πληρώνει για προϊόντα που πετάμε. Σταδιακά όμως το μέτρο της απόσυρσης καταργείται, για να επιβεβαιωθεί - δυστυχώς - το ΚΚΕ που από την πρώτη στιγμή είχε επισημάνει ότι η πολιτική των χωματερών θα αποτελέσει μακροχρόνια το "νεκροθάφτη" των καλλιεργειών...

Μια απλή αναδρομή στις καταστροφικές για την ελληνική γεωργία αποφάσεις είναι αρκετή για να αποδείξει το μέγεθος των εγκληματικών ευθυνών όλων των κυβερνήσεων (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) από το 1981 μέχρι σήμερα. Αλλά και των άλλων κομμάτων (Πολιτική Ανοιξη, ΣΥΝ και ΔΗΚΚΙ), που εκστασιάζονται από την Ευρωπαϊκή Ενωση.