"Ενα τεράστιο σκάνδαλο με εθνικές οικονομικές και κοινωνικές διαστάσεις εξυφαίνεται απ' την κυβέρνηση της ΝΔ, με στόχο την παράδοση της ελληνικής ναυπηγικής βιομηχανίας σε κυκλώματα "ομίλων ευκαιρίας", σε "εταιρίες φαντάσματα" ημετέρων... Γιατί οδηγεί στην ευκαιριακή εκποίηση της διάλυσης ή του κλεισίματος της ελληνικής ναυπηγικής βιομηχανίας; Γιατί θέτει εκτός ελέγχου του δημόσιου τομέα ένα ζωτικό στρατηγικό κλάδο για την άμυνα και την οικονομία της χώρας; Γιατί με την πολιτική της οδηγεί στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους στα ναυπηγεία;".Απόσπασμα από ερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή στις 2 Απρίλη '93, δώδεκα βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ανάμεσά τους και οι κατοπινοί υπουργοί Γ. Παπαντωνίου,Μ. Μπετενιώτης και Γ. Νιώτης.

Δυο μήνες πριν, το Φλεβάρη του '93, το ΠΑΣΟΚ εκδίδει προεκλογικό φυλλάδιο 63 σελίδων με τίτλο: "Αμυντική βιομηχανία, θέσεις, προοπτικές". Στο κείμενο αυτό τα ναυπηγεία χαρακτηρίζονται "στρατηγικής σημασίας" και προτείνει ως λύση τη δημιουργία ενιαίου δημόσιου φορέα αμυντικής και ναυπηγικής βιομηχανίας.Τις διαστάσεις της κοροϊδίας δίνει το παρακάτω απόσπασμα απ' το κείμενο αυτό: "Η κυβέρνηση της ΝΔ, υλοποιεί μια συνειδητή πολιτική παραγωγικής και οικονομικής απαξίωσης των κρατικών ΑΒ (σ.σ. αμυντικών βιομηχανιών) και ευνοεί την ιδιωτικοποίησή τους. Στην ουσία η ΝΔ δεν αναγνωρίζει τις ΑΒ σαν στρατηγικής και εθνικής σημασίας. Αυτή η πολιτική είναι απόρροια της ενδοτικής της στάσης στα εθνικά μας θέματα".

Τα προεκλογικά φυλλάδια διαδέχονται οι πύρινοι λόγοι και οι συνεχείς επισκέψεις στα ναυπηγεία, όπου τάζονται "λαγοί με πετραχήλια". Ακολουθεί η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στην κυβερνητική εξουσία και τα στρατηγικής σημασίας ναυπηγεία, μετατρέπονται σε "βαρίδια που δε μας αφήνουν να επιπλεύσουμε στην ευρωπαϊκή αγορά",όπως κυνικά δήλωσε ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Βιομηχανίας, Χ. Ροκόφυλλος.

Τα "βαρίδια", λοιπόν, που ωστόσο μας προσφέρουν πάνω από 500 εκατ. δολάρια ετησίως, ενώ και ο πολύ γερασμένος στόλος της πρώτης ναυτιλιακής δύναμης στην Ευρώπη - της Ελλάδας - πράγμα που από μόνο του αποδεικνύει την αναγκαιότητα και τις τεράστιες προοπτικές της ναυπηγικής βιομηχανίας, δεν έχουν για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τόσο μεγάλη σημασία. Ασχολείται πλέον με τις "κοκορομαχίες" για το ποιος κάνει τις καλύτερες ιδιωτικοποιήσεις, για το ποιος θα αναδειχτεί ο επιμελέστερος μεσίτης της δημόσιας περιουσίας. Είναι τόσο απορροφημένη απ' την προσπάθεια να το δείξει, που οδηγείται σε τραγελαφικές καταστάσεις και το ένα φιάσκο υποδέχεται το άλλο. Δεν πτοείται όμως, προχωρά ακάθεκτη στο "θεάρεστο" έργο της και υπόσχεται να το συνεχίσει αν έρθει και πάλι στην κυβέρνηση.