Αν η πλήρης μεταστροφή των λόγων, αποδεικνύει το μέγεθος της εξαπάτησης, οι πράξεις ασέλγειας της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και τα αποτελέσματά τους πάνω στο "σώμα" των ναυπηγείων, αποδεικνύουν το πόσο επικίνδυνη είναι αυτή η κυβέρνηση και η πολιτική της για τη χώρα και τον ελληνικό λαό. Ας δούμε βήμα το βήμα την καταστροφή.

Το Νεώριο Σύρου δέχεται το πρώτο χτύπημα απ' τον υπουργό Βιομηχανίας τότε, Κ. Σημίτη, συνολικά την κυβέρνηση και τους συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ, τον Σεπτέμβρη του '94, όταν ξεπουλιέται σε μια λιβεριανή εταιρία την ΑΜΠΕΡ,έναντι πινακίου φακής. Το έγκλημα αναγορεύεται σε "πρότυπο ιδιωτικοποίησης" (! ), ενώ οι σχετικοί πανηγυρισμοί προετοιμάζουν το έδαφος για να διευκολυνθεί η εφαρμογή του και στα άλλα ναυπηγεία. Το "πρότυπο" μεταφράζεται στο να μην γίνεται πλέον λόγος για οργανωμένη μονάδα. Το προσωπικό από 1.300 άτομα πριν, μειώνεται στους 600 που και αυτοί προσλήφθηκαν σταδιακά σε διάστημα δυο χρόνων, με απάλειψη όλων των προηγούμενων κατακτήσεών τους και με μεροκάματα πείνας. Την ίδια στιγμή ο αριθμός των εργατών μιας μέρας ή μιας βδομάδας, εκτινάσσεται στους 400 - 450. Το σκηνικό συμπληρώνει η τρομοκρατία και η ασυδοσία του εργοδότη που φτάνει μέχρι την έλλειψη βασικών μέσων προστασίας της ανθρώπινης ζωής.

Η περίπτωση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά,του μεγαλύτερου ναυπηγείου της χώρας, είναι η πλέον χαρακτηριστική. Τη δέσμευση για ναυπηγείο 100% στο δημόσιο, ακολούθησε η προσπάθεια ξεπουλήματός τους, όσοόσο. Προσπάθεια, που συνοδεύτηκε με συγκεκριμένα μέτρα απαξίωσής τους, όπως το να διώχνεται η μια μεγάλη δουλιά μετά την άλλη! Ακολούθησαν δυο συνεχόμενα φιάσκα εκποίησής τους στον Περατικό και στους Αφούς Καλογερίδη. Φιάσκα, που συνοδεύτηκαν με την αλήστου μνήμης δήλωση Σημίτη ότι "σήμερα κάναμε το μεγάλο βήμα"! Οι προσπάθειες ναυαγούν επανειλημμένα και τη θέση τους παίρνει η πολυδιαφημιζόμενη "λύση" του 51% - 49%, που σήμανε και τον ενταφιασμό τους.

Αυτή την περίοδο το ναυπηγείο είναι ουσιαστικά νεκρωμένο, μιας και η μόνη δουλιά που υπάρχει είναι η κατασκευή των τριών φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού. Ταυτόχρονα αποδυναμώνεται από το ειδικευμένο προσωπικό. Ηδη έχουν φύγει "οικειοθελώς" 765 εργαζόμενοι, ενώ μέχρι το τέλος του χρόνου θα ξεπεράσουν τους 1.000 και έπεται συνέχεια. Τη θέση τους παίρνουν οι εργολάβοι που απασχολούν εργάτες υπό συνθήκες "μαύρης εργασίας".

Οι εναπομείναντες εργαζόμενοι εξαργυρώνουν ακριβά το να συνεχίζουν να έχουν μεροκάματο, πληρώνοντας ήδη ετησίως το ποσό των 167.000 δραχμών έκαστος, μόνο για το δήθεν επενδυτικό πρόγραμμα (καρφίτσα δεν έχει μπει ακόμα), χωρίς βέβαια να συνυπολογιστούν οι δόσεις για τις μετοχές που θα αρχίσουν αργότερα. Η σταδιακή ανατροπή του εργασιακού καθεστώτος ξεκίνησε ήδη με την κατάργηση της ειδικότητας.

Το "ρεζουμέ" είναι η ανάθεση της διαχείρισής τους στην αγγλική πολυεθνική"Μπράουν εντ Ρουτ".Παρά τις πανηγυρικές διαβεβαιώσεις ότι με το 51% - 49% εξασφαλίζεται ο δημόσιος έλεγχος, από αύριο το πρωί η πολυεθνική βάζει και επίσημα πόδι στο ναυπηγείο, επιβάλλοντας τους δικούς της, αποικιοκρατικούς όρους.

Τη "θύελλα" που λέγεται ιδιωτικοποίηση γνώρισαν ήδη τα Ναυπηγεία Ελευσίνας,με τη δωρεάν παράδοσή τους στον γνωστό Περατικό, από την κυβέρνηση της ΝΔ, ενώ το ΠΑΣΟΚ συνέχισε το καταστροφικό έργο, με απόγειο την εκβιαστική εγκατάλειψή τους απ' τον ιδιώτη τον περσινό Αύγουστο και με φέσια 22 δισ. δραχμών!

Ακάθεκτη η κυβέρνηση συνεχίζει την απαξίωση της μονάδας και η πρώτη προσπάθεια ξεπουλήματός τους στον Ι. Καρρά αποτυγχάνει. Δεν πτοείται και ετοιμάζει πυρετωδώς το ξεπούλημά τους και μάλιστα άνευ προσωπικού (! ) στονΝ. Ταβουλάρη αυτή τη φορά. Στον ίδιο, δηλαδή, επιχειρηματία που δόθηκε και το Νεώριο. Η ολοκλήρωση του εγκλήματος αφέθηκε να συνεχιστεί μετά τις εκλογές. Ομως ήδη έχει γίνει η προετοιμασία, με το κάλεσμα όλου του προσωπικού να κάνει αιτήσεις μετάταξης στο δημόσιο.

Η προκλητικά προνομιακή μεταχείριση αεριτζήδων ιδιωτών, βρίσκεται στο απόγειό της, στην περίπτωση των Ναυπηγείων Αυλίδας,τα οποία επινοικιάστηκαν από το '89 στον Λελάκη. Ο τελευταίος δεν τηρεί καμιά απ' τις συμβατικές του υποχρεώσεις, αλλά απολαμβάνει αλλεπάλληλες προνομιακές ρυθμίσεις των χρεών του, αν και συστηματικά τις παραβιάζει. Το πιο τραγελαφικό είναι ότι μετά τη δικαστική απόφαση έξωσής του απ' τα ναυπηγεία, που προκάλεσε η ίδια η ΕΤΒΑ, καταφέρνει και παίρνει και νέα ρύθμιση των χρεών του. Και μάλιστα με εντολή Σημίτη,όπως ομολόγησε στους συνδικαλιστές ο διοικητής της ΕΤΒΑ, Ι. Κασμάς.

Το ζοφερό παράδειγμα των ναυπηγείων, καταρρίπτει κάθε ψευδαίσθηση για το τι "προοπτικές" επιφυλάσσει μια τέτοια πολιτική για την εθνική οικονομία - άμυνα και τους εργαζόμενους. Μπροστά στο λαό εμφανίζεται σε λίγες μέρες η δυνατότητα να καταδικάσει αυτή την πολιτική και με την ψήφο του.Να την καταδικάσει, αρνούμενος ψήφο τόσο στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ, όσο και σε όλα εκείνα τα κόμματα που εκδηλώνουν την υποταγή τους στο Μάαστριχτ και στην Ευρωπαϊκή Ενωση, που υπαγορεύουν αυτή την πολιτική. Εχει τη δυνατότητα να την καταδικάσει, υπερψηφίζοντας εκείνη την πολιτική δύναμη που στάθηκε και στέκεται στο πλευρό του, από όλα τα μετερίζια, που αρνείται, το ΚΚΕ.

Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ