Στα "χνάρια" του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ κινείται όμως και η πολιτική των τριών μικρότερων κομμάτων Πολιτικής Ανοιξης, ΣΥΝ και ΔΗΚΚΙ, στο θέμα της γεωργίας, καθώς στα λόγια εκφράζουν κάποια ανησυχία για την προοπτική της γεωργίας και των αγροτών, αλλά στην πράξη συμφωνούν με την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ. Και τα τρία αυτά κόμματα συμφωνούν με την ΓΚΑΤΤ, τη νέα ΚΑΠ, το Μάαστριχτ και το πρόγραμμα σύγκλισης, που όλα μαζί δημιουργούν τα καταστροφικά αδιέξοδα στη γεωργία και στους μικρομεσαίους αγρότες.

Ειδικότερα, πρέπει να επισημανθεί ότι ο αρχηγός της Πολιτικής Ανοιξης, Αντ. Σαμαράς,ήταν υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης της ΝΔ, όταν το 1992 η κυβέρνηση αυτή αποδέχτηκε τη νέα ΚΑΠ, για τα σιτηρά, την κτηνοτροφία και τα καπνά, με τις ολέθριες συνέπειες που ακολούθησαν. Σαν υπουργός Εξωτερικών είχε και την ευθύνη διαπραγμάτευσης για τη συμφωνία της ΓΚΑΤΤ με τη γνωστή κατάληξη. Στις προεκλογικές του δηλώσεις, αν και γενικά και αόριστα αναφέρεται κατά των ξένων ισχυρών κέντρων, δηλώνει ότι η ανάπτυξη της γεωργίας μας θα γίνει στα ευρωπαϊκά πλαίσια σεβόμενη τις διεθνείς συμφωνίες (ΓΚΑΤΤ) που σημαίνει επιτάχυνση της συρρίκνωσης της γεωργίας και του ξεκληρίσματος των αγροτών.

Ως δεδομένο και σταθερό βλέπει και ο αρχηγός του ΔΗΚΚΙ τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας μας και μέσα σε αυτόν τη νέα ΚΑΠ αλλά και τις διεθνείς συμφωνίες.

Ο ΣΥΝ με τη σειρά του πρωταγωνιστεί στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό, προπαγανδίζει την υποταγή των αγροτών στη νέα ΚΑΠ και προτείνει τον περιορισμό της βαμβακοπαραγωγής στα επίπεδα της ποσόστωσης που όρισε η ΕΕ δηλαδή στο 60% της παραγωγής. Τα λιγοστά στελέχη του στον αγροτικό χώρο μαζί με τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ κάνουν ό,τι μπορούν για να αποπροσανατολίσουν και να παραπληροφορήσουν τους αγρότες, αλλά και να εξωραϊσουν την ΕΕ και τη συμφωνία της ΓΚΑΤΤ.

Επίσης αυτά τα λιγοστά στελέχη στις πρόσφατες αγροτικές κινητοποιήσεις από τις οποίες απείχαν, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να διασπάσουν τους αγρότες, να διασύρουν τις κινητοποιήσεις τους και να υπονομεύσουν την προοπτική τους. Τέλος πρέπει να επισημάνουμε τον ιδιαίτερο ζήλο του ευρωβουλευτή του ΣΥΝ Μ. Παπαγιαννάκη με τον οποίο προσπαθεί να ματαιώσει το έργο της εκτροπής του Αχελώου για περιβαλλοντολογικούς τάχα λόγους. Οι πραγματικοί όμως λόγοι είναι διαφορετικοί. Είναι αυτοί που προβάλλονται και από την ΕΕ, που λένε ότι το έργο αυτό θα αυξήσει την αγροτική παραγωγή της χώρας μας πράγμα που είναι αντίθετο με το διακηρυγμένο και ευκρινώς διατυπωμένο στόχο της νέας ΚΑΠ για δραστική μείωση της αγροτικής παραγωγής. Ετσι, η κριτική τους εξαντλείται στη διαπραγματευτική τους δεινότητα για να αποσπάσουν τάχα περισσότερα από την ΕΕ και το διεθνές εμπόριο.