Υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις, που ποτέ δεν υλοποιήθηκαν. Εμπαιγμός χρόνων από τις γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις. Μα πάνω από όλα μεθοδευμένη αδιαφορία, που ισοδυναμεί με συστηματικό θάνατο διά της μεθόδου της ασφυξίας.Ο λόγος για τα Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ, που για χρόνια παραμένουν δέσμια μιας ζοφερής πραγματικότητας, η οποία έχει φτάσει στο σημείο ν' απειλεί ακόμη και την επιβίωσή τους. Αν και πρόκειται για έναν πολιτιστικό οργανισμό με ιδιαίτερα σημαντική παρουσία και πολύχρονη προσφορά, η στενάχωρη οικονομική πολιτική από πλευράς των διοικούντων την ΕΡΤ και οι αθετημένες επί χρόνια υποσχέσεις από πλευράς της σε θεσμικά και οικονομικά ζητήματα, οδήγησαν τα Σύνολα σε μια επιταχυνόμενη φθίνουσα πορεία.

Η αρνητική στάση των εκάστοτε κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και των κυβερνητικά διορισμένων διοικήσεων της ΕΡΤ για επίλυση ζωτικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα τρία σύνολα (Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα, Ορχήστρα Ποικίλης Μουσικής και Χορωδία) έχει ως αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος τους να καλύπτεται από εκτάκτους,με σοβαρές επιπτώσεις στην ομαλή λειτουργία τους. Παρά τις περί του αντιθέτου κατά καιρούς διαβεβαιώσεις υπουργών και άλλων αρμοδίων παραγόντων, όλες οι μέχρι τώρα προσπάθειες (από πλευράς των εργαζομένων σε αυτά καλλιτεχνών) για τη θεσμική κατοχύρωση και αναβάθμιση των συνόλων σκόνταψαν στη δικομματική πολιτική που περιθωριοποιεί την παλαιότερη ορχήστρα και χορωδία της χώρας.

Η συντριπτική πλειοψηφία των οργανικών θέσεων καλύπτεται από εκτάκτους, που καταλαμβάνουν το 75% του συνόλου των καλλιτεχνών. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε σύνολο 250 καλλιτεχνών, μόλις 50 είναι οι μόνιμοι, ενώ πέρα από τα σοβαρά θεσμικά προβλήματα τα τρία Σύνολα ταλανίζονται χρόνια από οξύτατα οικονομικά προβλήματα.

Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που, αναγνωρίζοντας την ανάγκη ουσιαστικής αναβάθμισης των Μουσικών Συνόλων της ΕΡΤ, ενός πολιτιστικού οργανισμού η παρουσία του οποίου έχει τιμήσει και υπερασπίσει τη μουσική δημιουργία στον τόπο μας και διεθνώς, παρενέβη πολλές φορές για την επίλυση των προβλημάτων τους και την καλλιτεχνική αναβάθμιση και αξιοποίησή τους.Μεταξύ άλλων σημειώνουμε την Ερώτηση των βουλευτών του ΚΚΕ, Ορέστη Κολοζώφ και Γεράσιμου Αραβανή (κατάθεση 20/10/95).

Η ερώτηση ζητούσε απάντηση σε τρία "καυτά" για τα Σύνολα ζητήματα: Α: "τι μέτρα προτίθεται να πάρει η κυβέρνηση για την κάλυψη των κενών οργανικών θέσεων, με την υπογραφή σύμβασης αορίστου χρόνου από τους μουσικούς που επιλέχτηκαν μετά από πανελλήνιο διαγωνισμό και για τη ρύθμιση των προβλημάτων που υπάρχουν με τις αμοιβές τους (πολύ χαμηλές, καθυστέρηση πληρωμών κ.ά.) Β: "αν προτίθεται να τοποθετήσει καλλιτεχνικούς διευθυντές στις δύο ορχήστρες και πότε;" Γ: "αν θα δοθούν τα αναγκαία κονδύλια, ώστε να υπάρξει μακρόπνοος προγραμματισμός και όχι ευκαιριακός όπως ισχύει μέχρι σήμερα;".

Οι ιθύνοντες, όμως, φαίνεται ότι δε διαθέτουν την ίδια ευαισθησία. Ο τότε υπουργός Τύπου, Τ. Χυτήρης, πιστός στο πασοκικό δόγμα των "θα" και "μιλώ χωρίς να λέω τίποτα", για μια ακόμη φορά στα δικομματικά χρονικά παρέπεμψε τη λύση του προβλήματος στις ελληνικές καλένδες. Περιορίστηκε να κάνει λόγο για σύσταση μιας ακόμη "ειδικής επιτροπής για τη μελέτη του εργασιακού και θεσμικού πλαισίου των μουσικών" (τόσα χρόνια, άραγε, δεν ήταν αρκετά γι' αυτό;) ότι τα ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους καλλιτέχνες στα σύνολα θα καταβληθεί προσπάθεια ν' αντιμετωπιστούν στο πλαίσιο και των οικονομικών δυνατοτήτων της εταιρίας,ότι μέρος των απαραίτητων κονδυλίων για τον προγραμματισμό των Συνόλων θα καλυφθεί από τον υπάρχοντα προϋπολογισμό, ενώ για το θέμα αναζητιούνται... "χορηγοί".

Τα κρίσιμα προβλήματα, λοιπόν, που απασχολούν τα τρία Σύνολα θα παραμένουν αναπάντητα, οι δύο ορχήστρες και η χορωδία θα συνεχίζουν να ασφυκτιούν, παραμένοντας έρμαια, αν οι εργαζόμενοι - και σ' αυτά - δεν αντεπιτεθούν και με την ψήφο τους στο ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που υπερασπίζεται και τους εργαζόμενους και τον πολιτισμό για όλο το λαό.